Ο Άρης έφυγε από το «Καραϊσκάκης» με άδεια χέρια την Κυριακή και έδωσε πρόσκαιρα «ψωμάκι» σε εκείνους που – κατά τ’ άλλα – απολαμβάνουν να…. μην ασχολούνται μαζί του, εκείνους που προδίκαζαν ότι η ομάδα του Μάντζιου δεν θα είχε καμιά τύχη απέναντι στον Ολυμπιακό. Πέρασαν και δυο βδομάδες βλέπετε, όλα ξεχνιούνται, όλα προσπερνιούνται, είναι σαφώς και πιο ευχάριστη συζήτηση για κείνους αν ο Άρης θα κόντραρε τον Ολυμπιακό ή όχι.
Όποιος είδε το παιχνίδι, φυσικά, δεν έχει τέτοια ερωτήματα. Ο Άρης έκανε αυτό που μπορούσε τη δεδομένη στιγμή και οφείλω να ομολογήσω πως ο προπονητής του έδειξε σε ένα ακόμη παιχνίδι διαβασμένος. Το αργό τέμπο που κινήθηκε η αναμέτρηση ήταν κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του Άρη, που αν δεν νικιόταν από την κεφαλιά του Σισέ, δεν ξέρω αν θα δέχονταν γκολ. Δεν τον αισθάνθηκε τον Ολυμπιακό ο Άρης, δεν απειλήθηκε, δεν κρεμάστηκε στα δοκάρια, όπως σε πλείστα όσα παιχνίδια στο παρελθόν στο Φάληρο. Δεν είναι καλά ο Ολυμπιακός, δεν έχει φρεσκάδα και πέρασαν οι εποχές που υπερίσχυε τόσο ποιοτικά από τον Άρη, που θα βασίζονταν σε αυτό για να έρθει η νίκη.
Ο Άρης όσο είχε δυνάμεις να πιέσει και να πρεσάρει ψηλά, ήταν ανταγωνιστικός και κρατούσε ευκολότερα μακριά από την περιοχή του τον Ολυμπιακό. Ατύχησε να έχει σε μέτρια μέρα τους τρεις που επιστρατεύτηκαν να απαρτίσουν την διάταξη μπροστά, Μαντσίνι, Μπερτολιο και Ματέο. Δεν μπόρεσαν να συνεργαστούν, δεν μπόρεσαν να γίνουν απειλητικοί και τα χαφ πίσω τους, κυρίως ο Εντιαγέ, φάνηκε να προσπαθούν να αναλωθούν περισσότερο στα ανασταλτικά τους καθήκοντα, παρά στο δημιουργικό κομμάτι του παιχνιδιού και στην κατοχή μπάλας.
Χωρίς τον Καμαρά στη διάθεση του ο Μάντζιος δοκίμασε αυτό το ευέλικτο σχήμα, με τον Μαντσίνι σε ρόλο «ψευτοενιαριού», που δεν λειτούργησε, όμως η εικόνα της ομάδας και όταν μπήκε ο Μάνος, αλλά και όταν αργότερα πέρασε στο παιχνίδι ο Λόπεθ δεν βελτιώθηκε, φανερώνοντας ότι το πρόβλημα ήταν ευρύτερο και όχι μόνο ζήτημα επιθετικής διάταξης ή προσώπων. Ο Άρης πήγε σωστά το ματς σε αργό τέμπο, έκλεισε τους χώρους και δεν άφησε τον Ολυμπιακό να κάνει το παιχνίδι του, προσπαθώντας να του μεταφέρει πίεση όσο η ώρα κυλούσε. Και να το «κλέψει» στη μια φάση που θα μπορούσε να προκύψει.
Το ματς στο «Καραϊσκάκης» πέρασε, μπροστά υπάρχει αυτό με τον ΟΦΗ στο Ηράκλειο και ο Άρης έχει ένα δύσκολο εμπόδιο μπροστά του, σε μια αναμέτρηση που οι προσδοκίες απλά και ξεκάθαρα είναι μεγαλύτερες. Στα δικά μου μάτια αυτά είναι παιχνίδια που πρέπει να μιλήσουν οι προσωπικότητες μιας ομάδας, να βγουν μπροστά και να πάρουν το ματς. Ο Καμαρά είναι μια τέτοια περίπτωση και θα είναι διαθέσιμος και ξεκούραστος.
Μακάρι να είναι διαθέσιμος και ο Σούντγκρεν που γύρισε στις προπονήσεις και είναι από τους πλέον αναντικατάστατους παίκτες του φετινού Άρη, μιας και η… παραφωνία με τον Σάκιτς είναι χτυπητή.
Άφησα για το τέλος ένα σχόλιο για τη διαιτησία του Μανούχου, που ήρθε (όποιος πει αναμενόμενα, δε θα χει κι άδικο…) να προστεθεί ως λιθαράκι στο κατάντημα της ελληνικής διαιτησίας. Της κατ’ ευφημισμών ελληνικής, αφού η επιτροπεία από ξένο αρχιδιαιτητή είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη όλα αυτά τα χρόνια, ακόμη και με το εργαλείο που λέγεται VAR στη ζωή μας, όπως και η ανάγκη για παρουσία όλων και περισσότερων αλλοδαπών διαιτητών στα παιχνίδια.
Κακά τα ψέματα, οι Έλληνες διαιτητές είναι… λίγοι! Και δεν αναφέρομαι ποσοτικά, αλλά ποιοτικά. Δεν μπορούν τα παλικάρια. Δεν μπορούν είτε γιατί δεν έχουν τα προσόντα και την πυγμή που απαιτεί το… χόμπι τους, ώστε να φέρουν σε πέρας τα καθήκοντα τους, είτε γιατί βαθιά μέσα τους παραμένουν υποτελείς. Μπορεί να μην υπάρχει η «Παράγκα» στη μορφή που… μεγαλούργησε, όμως τα κατάλοιπα της παραμένουν και ο εκάστοτε ισχυρός, πρέπει να παίρνει το παραπάνω ή να προστατεύεται, όπως έγινε την Κυριακή με τον Ολυμπιακό. Πως το είχε πει ο… γίγαντας; Ο Ολυμπιακός (ΑΕΚ, ΠΑΟΚ κοκ) να κερδάει και όλοι οι άλλοι ας πάνε να…!
Για μένα, η πιο χαρακτηριστική φάση για τη διαιτησία του Μαλούχου, δεν είναι ούτε το πέναλτι στον Τζέγκο από το σπρώξιμο του Λαλά, ούτε η φάση με το χέρι του Μπουχαλάκη. Είναι το γκολ του Μασούρα που σωστά ακυρώθηκε, γιατί ο παίκτης του Ολυμπιακού ήταν σε θέση οφ σάιντ. Σε όλες τις παραπάνω φάσεις η χρήση VAR ήταν απαραίτητη, αν και δεν γνωρίζουμε γιατί ειδικά στη φάση Λαλά-Τζέγκο δεν κάλεσαν τον Μανούχο να την ελέγξει, όμως για το οφ σάιντ, τα πράγματα είναι απλά, από τη στιγμή που υπάρχει και ο μηχανισμός με τις γραμμές.
Το μόνο που χρειάζεται είναι να έχεις μάτια να βλέπεις! Ούτε παρέμβαση άλλου παίκτη υπάρχει, ούτε τίποτα! Κοιτάς τις γραμμές και λες είναι εκτεθειμένος σε μέρος του σώματος που δεν επιτρέπει ο κανονισμός ή όχι! Ακόμη όμως και σε μια τέτοια φάση, ο Μανούχος φάνηκε στο τηλεοπτικό πλάνο να ρωτάει το VAR, «είσαι σίγουρος;»! Μέσα του πιθανόν να ήθελε να τον ρωτήσει, «είσαι σίγουρος ρε, γκολ του Ολυμπιακού πάμε να ακυρώσουμε, δες καλά!». Για να αισθανθεί… ασφάλεια λοιπόν ο Έλληνας ρέφερι, που δεν θα «δικάζονταν» κιόλας αυτός για τη συγκεκριμένη φάση, ρώτησε για επιβεβαίωση τους συνεργάτες του στο VAR. Σε αυτόν απάντησαν. Στην ΠΑΕ Άρης που με ανακοίνωση της αναρωτήθηκε αν… απαγορεύεται να νικήσει στην Αθήνα, ποιος θα απαντήσει;
