Σε μια βδομάδα αρχίζει το πρωτάθλημα της Super League και χθες ο Άρης στην τελική του πρόβα η εικόνα του ήταν προβληματική.
Θα ήταν ευχής έργον να δούμε από την ομάδα διαφορετικά πράγματα από αυτά που βλέπουμε μέχρι τώρα, αλλά στο σύγχρονο ποδόσφαιρο οι… ευχές και τα ευχολόγια περνούν σε δεύτερη μοίρα.
Μπορεί πράγματι ο Άρης στο Περιστέρι να έχει… μεταμορφωθεί και να είναι μια αποτελεσματική ομάδα και να πάρει τη νίκη κόντρα στον Ατρόμητο, όμως στο συνολικό “ταμείο” των πέντε φιλικών -με αποκορύφωμα το χθεσινό- η εικόνα της ομάδας που παρέταξε ο Άκης Μάντζιος δεν ικανοποιεί κανέναν. Το καμπανάκι που χτύπησε μετά το φιλικό με την Ελμπασάνι έγινε… καμπάνα συναγερμού για τον Άρη πριν από την τελική ευθεία.
Στην τελική του πρόβα λοιπόν ο Άρης έδειξε ασύνδετος, άκεφος, άνευρος, χωρίς ενέργεια και προσανατολισμό. Αν αφαιρούσε κάποιος τον χρόνο και έβλεπε το παιχνίδι, θα πίστευε ότι ήταν μια διαδικασία προπονητικού φιλικού πριν το τέλος της περιόδου… Μια ομάδα χωρίς πάθος και διάθεση, χωρίς ενέργεια, που δεν έπεισε συνολικά τη στιγμή που ολοκληρώνεται μια προετοιμασία με τρία στάδια: στη Θεσσαλονίκη, στην Πτολεμαΐδα και στην Ολλανδία, σε αντίθεση με την περσινή αποτυχημένη επιλογή της… μη προετοιμασίας εκτός των “τειχών”.
Κι όλα αυτά από μια ενδεκάδα που απαρτιζόταν στα 9/11 (πλην δηλαδή του Ούγκο Μάγιο στο δεξί άκρο της άμυνας και του Μόντσου στον άξονα) από παίκτες που ήταν και πέρυσι στο Κλ. Βικελίδης.
Η έλλειψη φρεσκάδας, διάθεσης και έντασης του πρώτου ημιχρόνου επιχειρήθηκε να καλυφθεί στο δεύτερο με την είσοδο των Φεράρι, Σαβέριο, Ντιαντί και Μανού Γκαρθία, χωρίς όμως εντυπωσιακά πράγματα.
Ο Άρης μπαίνει από σήμερα στην τελική του ευθεία. Περιμένει ενισχύσεις, επιβάλλεται να καλύψει τα κενά (π.χ. ξεκάθαρα η απουσία του Φαμπιάνο είναι φανερή και δεν καλύφθηκε, το ρόστερ “φωνάζει” για 6άρι) και κυρίως να ξανακερδίσει τη σχέση εμπιστοσύνης με τον κόσμο του, η οποία είναι ξεκάθαρα σε περίοδο κρίσης.
