Οι εξελίξεις εν μέσω πανδημία πολλές φορές έτρεξαν πολύ γρήγορα κι έπιασαν κόσμο απροετοίμαστο. Χώρες ολόκληρες “κατέβασαν ρολά” σε μια μέρα και άνθρωποι αλλοδαποί που εργάζονται εκεί δεν πρόλαβαν να επαναπατριστούν. Στο (πολύ) μακρινό Καζάν, μια παρέα Ελλήνων που εργάζεται στην Ούνικς… ξέμεινε.
Σε μια πόλη που αγάπησαν, που βρήκαν καλή επαγγελματική στέγη, αλλά που πλέον νιώθουν να αγωνιούν, αφού παραμένουν αδρανείς, μακριά από τις οικογένειές τους και κυρίως, χωρίς να ξέρουν πότε με το καλό θα μπορέσουν να επιστρέψουν στην Ελλάδα.
“Από την Δευτέρα που μας πέρασε έκλεισαν τα πάντα σε όλη την χώρα. Γενικά εδώ φαίνονταν λίγο πιο χαλαρά τα πράγματα, άργησαν να εμφανιστούν τα κρούσματα, δεν είναι τυχαίο ότι όταν η υπόλοιπη Ευρώπη ήταν ήδη στα κόκκινα, εδώ υπήρχε δράση στο ποδόσφαιρο, κάναμε προπονήσεις στο μπάσκετ. Θεωρητικά έλεγαν ότι μπορεί να συνεχίζαμε κάποτε, μόνο που όταν αποφάσισαν να λήξουν τις σεζόν, είχαν ήδη κλείσει τα αεροδρόμια στην Ελλάδα. Οταν εμφανίστηκαν τα κρούσματα ο Πούτιν έδωσε την γενική εντολή με μιας, τα πάντα. Σε γενικές γραμμές ισχύουν όσα και στην Ελλάδα, νομίζω λίγο πιο αυστηρά στα όρια και στην επιτήρηση”, αφηγείται στο Basketa.gr o Δημήτρης Πρίφτης. Μαζί του στην πόλη οι συνεργάτες του Θωμάς Νίκου, Βασίλης Σίμτσακ και ο φυσιοθεραπευτής Χάρης Γλάρος και φυσικά και ο Κώστας Καϊμακόγλου.
“Φυσικά Ελληνες υπάρχουν πολλοί ακόμα στην Ρωσία, ακόμα και στο μπάσκετ. Ξέρω ότι ο Διαμαντής ο Παναγιωτόπουλος πρόλαβε την τελευταία ώρα να φύγει με μια πτήση μέσω Ντόχα, ενώ ο Γιώργος Δέδας από το Σάρατοφ έχει πάει στην Μόσχα και περιμένει, φοβούμενος μήπως όταν βρεθεί λύση, δεν μπορούσε να φτάσει μέχρι την Μόσχα. Υπάρχει και ο Τζώρτζης Δικαιουλάκος στον Ορενμπουργκ και φυσικά οι άνθρωποι που μένουν στην Μόσχα”, συνεχίζει πριν περάσει στις λεπτομέρειες της… αναμονής.
“Ξέρω ότι είμαστε πάνω από 100 Ελληνες που ψάχνουμε τρόπο επιστροφής. Είμαστε σε διαρκή επαφή με τις προξενικές αρχές, ξέρω ότι κάνουν ό,τι μπορούν και οι άνθρωποι να βρουν μια λύση, αλλά δεν βρίσκεται κάτι για την ώρα και είναι ψυχοφθόρο. Ξέρουμε ότι αναζητείται τρόπος μιας μαζικής επιστροφής μας, αλλά με τα ισχύοντα δεδομένα παγκοσμίως δεν είναι απλή υπόθεση μια τέτοια πτήση. Εντάξει, σε σπίτι είμαστε, ασφαλείς είμαστε, αλλά καταλαβαίνεις την αβεβαιότητα. Αν με το καλό βρεθεί μια λύση θα πρέπει να πάμε στην Μόσχα, ευτυχώς ακόμα υπάρχει σύνδεση με μια πτήση την ημέρα. Προσπαθούμε όλοι και μέσω Ελλάδας να δούμε τι μπορεί να γίνει, συναισθανόμαστε φυσικά τις προτεραιότητες και τον αγώνα που γίνεται εκεί για τον περιορισμό της εξάπλωσης. Οπότε, μένουμε σπίτι όπως κάνει όλος ο κόσμος και όλοι οι συμπατριώτες μας στην Ελλάδα”, συνεχίζει ο πετυχημένος Ελληνας προπονητής.
Οσο για την συνέχεια, συνολικά στο αθλητικό στερέωμα, εκφράζει έναν εύλογο προβληματισμό: “Μιλάω γενικά, όχι μόνο για μένα, έχω τις επιφυλάξεις μου για το πώς θα γίνουν διεθνείς διοργανώσεις του χρόνου. Δηλαδή άντε και επανέρχεται η κανονικότητα και όσο πιο γρήγορα γίνεται, ποια χώρα θα επιτρέπει ταξίδια προς αυτήν, μαζικές μετακινήσεις πριν περάσουν κάποιοι μήνες να επιβεβαιωθεί ότι έχει περάσει η απειλή; Πραγματικά δεν ξέρω, μακάρι να λυθούν όλα, αλλά δεν νομίζω ότι θα είναι εύκολα αυτά τα πράγματα”.
Πηγή: basketa.gr
