Ο Γιώργος Πρίντεζης αναφέρθηκε στον αποκλεισμό της Εθνικής στο Eurobasket 2017, ενώ στάθηκε και στο μέλλον του στην ελληνική ομάδα, τονίζοντας πως δεν ξέρει αν θα καταφέρει να αγωνιστεί ξανά με το εθνόσημο στο στήθος.
Λίγο μετά το τέλος της αναμέτρησης, ο 32χρονος φόργουορντ του Ολυμπιακού, αναφέρθηκε τόσο στην ήττα στα προημιτελικά από την Ρωσία, όσο και στο μέλλον του στην Εθνική ομάδα: “Ήταν ένα παιχνίδι που κρίθηκε στις λεπτομέρειες. Θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς στη θέση της Ρωσίας, αλλά δεν τα καταφέραμε. Καταφέραμε να περιορίσουμε σημαντικά τον Σβεντ στο α’ μέρος, τον κάναμε να μην είναι καλός. Ξέραμε ότι άμα ελέγχαμε τα ριμπάουντ και το τρανζίσιον, θα είχαμε εμείς τον πρώτο λόγο.
Η αλήθεια είναι πως μένει μια άσχημη γεύση στο τέλος, γιατί θα μπορούσαμε να είμαστε στην τετράδα. Είναι περηφάνεια που βρεθήκαμε εδώ και παλέψαμε. Αν μου έλεγαν ότι θα ήμασταν στους “8”, θα το χαιρόμουν. Υπάρχουν φουρνιές που πάνε μέχρι το τέλος, άλλες που δεν είναι τόσο καλές, ατυχίες. Πρέπει όλοι, κι οι μέσα κι οι έξω να καταλαβαίνουν ότι είναι χαρά μας να βρισκόμαστε εδώ. Ερχόμαστε εδώ, εκπροσωπούμε τη χώρα μας, ας χάνουμε όπως χάσαμε σήμερα, αρκεί να δίνουμε τον καλύτερό μας εαυτό.
Είναι χαρά να βρίσκομαι στην Εθνική ομάδα όσο περισσότερο μπορώ. Δεν ξέρω αν θα μου ξαναδοθεί η ευκαιρία, μακάρι να τα καταφέρω να είμαι παρών. Με βάση το πρόγραμμα της EuroLeague, δεν ξέρω αν θα είμαι σε θέση να προσφέρω στην Εθνική ομάδα. Είναι κάτι το οποίο το ξέρουμε κι οι ίδιοι, πρέπει να βρεθεί λύση για το συγκεκριμένο κομμάτι. Δεν είναι μόνο το κομμάτι της ξεκούρασης, αλλά και της βελτίωσης. Θα είναι χαρά μου να βρίσκομαι εδώ, αλλά δεν ξέρω πως θα είναι τα πράγματα, αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση με την EuroLeague και τους αγώνες.
Υπάρχει πρόβλημα με τις ημερομηνίες, είναι πολλά τα παιχνίδια στην EuroLeague, είναι μεγάλες οι απαιτήσεις και είτε είσαι πάνω από 30, είτε είσαι πιο νέος, θα πρέπει να προσέξεις το κορμί σου και το σώμα σου για να τα καταφέρεις. Έχουμε πάρει μετάλλια τα τελευταία χρόνια, αλλά όπως είπα, άλλες φουρνιές τα καταφέρνουν και φτάνουν μέχρι το τέλος, άλλες όχι”.
