Η βορειοελλαδίτισα Πολυνίκη Εμμανουηλίδου είναι το νέο μεγάλο αστέρι του ελληνικού στίβου. Κατά κοινή ομολογία αποτελεί το παρόν και το μέλλον των ταχυτήτων στην χώρα μας. Τρέχει στα 60, 100, 200 και 4 x 100 μέτρα, καταρρίπτοντας το ένα ρεκόρ μετά το άλλο σε διεθνείς και εγχώριες διοργανώσεις. Είναι κάτοχος του πανελληνίου ρεκόρ στα 200 μέτρα κάτω των 23 ετών και παράλληλα με τις προπονήσεις της σπουδάζει στο Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Η 23χρονονη σπρίντερ, μίλησε στα “Μακεδονικά Νέα” και αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στην «απερίγραπτη και μοναδική», όπως την χαρακτήρισε, εμπειρία της συμμετοχής της στους Ολυμπιακούς αγώνες στο Παρίσι, στα όνειρά της, στους προσεχείς στόχους της, στις μεγάλες μορφές των σπριντ, στον θαυμασμό της για τον Μίλτο Τεντόγλου και τον Λορέν Μορόν και στην αγάπη της για τον Άρη.
Ένα απόσπασμα από τη συνέντευξή της παρατίθεται παρακάτω:
Στους Ολυμπιακούς έκλαψες, γιατί στα 100 μέτρα στον προκριματικό ήσουν άτυχη και βρέθηκες σε πολύ ανταγωνιστική σειρά. Στα 200 μέτρα,όμως, χαμογέλασες γιατί πέρασες στον ημιτελικό. Ποιες εμπειρίες σου έμειναν αξέχαστες από τους Ολυμπιακούς στο Παρίσι;
Η απίστευτα γρήγορη εναλλαγή συναισθημάτων μέσα σε ένα διήμερο. Τα ένιωσα όλα. Λύπη και χαρά… Τη μία ημέρα έκλαιγα και την άλλη γελούσα. Οι Ολυμπιακοί ήταν μία μοναδική εμπειρία, απερίγραπτη. Έτρεχα με αθλήτριες που τις έβλεπα μικρότερη στην τηλεόραση και έλεγα «μακάρι να μπορέσω κάποια στιγμή να τρέξω μαζί τους». Όντως, πήγα στο Παρίσι, έτρεξα μαζί τους και πολλές απ’ αυτές τις πέρασα κιόλας.
Στην Ελλάδα ποιο είναι το πρότυπό σου;
Όταν ήμουν μικρή είχα ως πρότυπο την Ραφαέλα Σπανουδάκη. Τώρα, όμως, θαυμάζω πολύ τον Μίλτο Τεντόγλου. Είναι πολύ σεμνός αθλητής, αλλά ταυτόχρονα μπαίνει στον αγώνα με τρομερή ψυχολογία και στα τελευταία του άλματα πάντα νικάει. Δεν ξέρω πώς το κάνει αυτό. Θα ήθελα να έχω την ψυχολογία του, γιατί η ψυχολογία είναι το παν την ώρα του αγώνα.
Μένεις στους ξενώνες στο Καυταντζόγλειο. Τι σου αρέσει να κάνεις στον ελεύθερο χρόνο σου; Ποια είναι η αγαπημένη σου σειρά, ταινία και ποιο είναι το αγαπημένο σου βιβλίο;
Όταν έχω χρόνο διαβάζω βιβλία. Άρχισα φέτος το διάβασμα. Παλαιότερα δεν μου άρεσε. Διαβάζω, κυρίως, βιβλία ψυχολογίας. Τώρα διαβάζω ένα βιβλίο με τίτλο, «Πώς να κερδίζεις φίλους και να επηρεάζεις τους ανθρώπους». Από σειρές μ’ αρέσει το «Express», είναι αστυνομική περιπέτεια, αλλά η αγαπημένη μου είναι το «The 100», επιστημονική φαντασία. Κατά τα άλλα προτιμώ την ξεκούραση.
Τι σου λένε οι συγχωριανοί σου, όταν πας εκεί, η οικογένειά σου;
Στο χωριό είναι όλοι πολύ περήφανοι για μένα. Είναι πολύ σημαντικό να έχεις την υποστήριξη των συγχωριανών σου. Όσο για την οικογένειά μου; Η μαμά μου δουλεύει σε βενζινάδικο και ο μπαμπάς είναι οικοδόμος. Όταν πάει ο κόσμος να βάλει βενζίνη, ακόμα και άγνωστοι, δίνουν συγχαρητήρια στην μαμά μου για τις επιτυχίες μου.
Άλλα αδέρφια έχεις;
«Ναι, έχω τρεις αδερφούς μεγαλύτερους. Με προσέχουν. Είναι κι αυτοί περήφανοι για μένα».
Ανοίγει επαγγελματικούς δρόμους η ενασχόληση με τον στίβο;
Όχι, στην Ελλάδα τουλάχιστον. Μόνο εάν είσαι Τεντόγλου, Καραλής και Πετρούνιας, δηλαδή, Ολυμπιονίκης. Όταν σταματήσω τον αθλητισμό θα έχω ως «όπλο» για επαγγελματική αποκατάσταση, μάλλον, μόνο το πτυχίο μου στα ΤΕΦΑΑ.
«Η μητέρα μου με έκανε Άρη, ο Μορόν είναι παιχταράς»
Eίσαι φίλαθλος του Άρη, πας και στο Χαριλάου. Πώς έγινες φίλαθλος του Άρη;
Από μικρή η μητέρα μου ήταν Άρης, οπότε με έκανε και εμένα Άρη. Από πολύ μικρή ηλικία πηγαίνω στο γήπεδο, όταν δεν έχω αγώνες, βέβαια. Πάω περισσότερο στα ντέρμπι. Όπως είπα, μου αρέσει το ποδόσφαιρο. Είναι στην καρδιά μου. Δεν μπορώ να το ξεχάσω. Στις ξένες ομάδες είμαι Ρεάλ.
Ποιον ποδοσφαιριστή θαυμάζεις;
Μικρότερη θαύμαζα τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Τώρα μ’ αρέσει πολύ ο Εμπαπέ. Στον Άρη ο Μορόν είναι παιχταράς.
