Ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον σχόλιο αναρτήθηκε στο σάιτ “arismaniacs.com” και αφορά όλα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες όχι μόνο στον Άρη, αλλά και την ενέργεια του παίκτη της Κ17 του ΠΑΟΚ για να τιμήσει τη μνήμη του φίλου του, αδικοχαμένου, Άγγελου Τσιπούρα.
Το κείμενο έχει τίτλο “Περί αξιών”:
Πάντα με τη σκέψη ότι το σύστημα έχει πηδήξει για τα καλά τις ζωές μας, έρχομαι ξανά για να επιβεβαιώσω αυτό που λέγανε πάντα. Όταν το σύστημα αξιών είναι απών, τότε οι φελλοί και οι πουλημένοι θα κυβερνάνε και με περίσσιο θράσος θα κουνάνε επιδεικτικά το δάχτυλο σε όλους εμάς που είμαστε εκτός.
Όλη την εβδομάδα το σύστημα των δημοσιογράφων «έπαιζε» ότι ο ΑΡΗΣ δέθηκε στο άρμα του ΟΣΦΠ και έδεσε τη σωτηρία του με τους δανεικούς παίκτες που πήρε. Η επιβεβαίωση ήρθε μόλις σε μερικά λεπτά, σημαδεμένες αποβολές παικτών και ένα απαράδεκτο και στημένο διαιτητικό τρίο κατάφερε να αδικήσει και τις 2 ομάδες, που μάχονται για την επιβίωση τους.
Σέβομαι όποιον με σέβεται και όποιον είναι αληθινός οπαδός, δε μπορώ να σεβαστώ αυτούς που έδιναν συγχαρητήρια σε παίκτη της ομάδας τους επειδή μετά το πέτσινο τέρμα έκανε χειρονομίες στην κερκίδα των οπαδών του ΑΡΗ. Ένα άμυαλο παιδάκι ύψωσε το μεσαίο δάχτυλο σε μια ολόκληρη κερκίδα, απέναντι σε ένα πανί που ήταν αφιερωμένο για τους νεκρούς οπαδούς αυτής της ομάδας.
Αυτοί δεν είναι οπαδοί, δεν είναι άνθρωποι αλλά αντικείμενα μιας χρήσεως, όπως τα προφυλακτικά. Είναι χρήσιμα μέχρι να βγουν από τη συσκευασία τους, μετά είναι απολύτως άχρηστα και επιστρέφουν εκεί που πραγματικά ανήκουν, στα σκουπίδια.
Να αρρωσταίνεις με όλη αυτή την υποκρισία που βλέπεις παντού, από σταρλετίτσες του διαδικτύου και τραγουδιστάδες της φέτας, που επειδή βγήκαν στο γυαλί, νομίζουν ότι έπιασαν και τον Πάπα από ξέρετε που. Πραγματική ωδή στη διαφθορά και στη γλίτσα, είναι οι ίδιοι που βρίζουν τους πολιτικούς που έκλεψαν χρήμα αλλά χαιρετίζουν τη βολή τους σε κάποια δημόσια θεσούλα, με αντάλλαγμα το σταυρό.
Κούφιοι άνθρωποι, με ακόμα πιο κούφια καρδιά και ψυχή. Υποκριτές που μιλάνε για θεό, πίστη, δύναμη αλλά το μόνο ιερό που πιστεύουν είναι το χρήμα και η εξουσία. Πιστοί στην πρόσκαιρη χαρά, κάτω από οποιοδήποτε κόστος, με όποιο μέσο και αν προέρθει. Τους συναντάμε καθημερινά στη ζωή μας, σε όποιο μονοπάτι και αν βαδίσουμε. Στις Σκουριές, στις καταλήψεις, στις απεργίες, παντού.
Χθες οι συμπαίκτες του τόσο άδικα χαμένου Άγγελου, κατάφεραν να μετρήσουν αυτό που έχουν μέσα στα βάθη της καρδιάς τους και έπαιξαν για τον χαμένο αδερφό τους. Πάλεψαν με τα συναισθήματα, με τις ριμάδες αναμνήσεις που σαν λεπίδια έσκιζαν τις καρδιές τους. Μόχθησαν, παθιάστηκαν και βγήκαν νικητές για τον αδερφό τους που τους κοιτούσε από ψηλά. Τρία τέρματα πέτυχαν, τρεις διαφορετικές αφιερώσεις στον αδερφό, τρεις κίτρινες κάρτες από το κοράκι που κλήθηκε να διαιτητεύσει ανήλικα παιδιά. Μια βδομάδα μόλις μετά το τόσο τραγικό συμβάν που σημάδεψε τις ζωές του από δω και πέρα.
Παιδιά με αξίες και ηθική, όπως ο συμμαθητής και φίλος του αδικοχαμένου αδερφού που αγωνίζεται στον αιώνιο αντίπαλο. Αλάνι που δε δίστασε να δείξει το δρόμο σε όλους εμάς, πως πρέπει να συμπεριφερόμαστε και να πορευόμαστε απέναντι στον κοινό εχθρό, στο σύστημα που διαφεντεύει τις τύχες μας και παίζει με τις ζωές μας.
Οι αληθινοί οπαδοί απέναντι σε αυτό που αποκαλούν μοντέρνο ποδόσφαιρο, οι πραγματικοί οπαδοί δε πρέπει να κοιτάνε το χρώμα της φανέλας αλλά το απέναντι μοχθηρό θηρίο που ξεσκίζει τις σάρκες μας. Όλοι απέναντι σε αυτούς τους λίγους που κονομάνε με το δικό μας πόνο και μεράκι.
γιατί δική σου είναι η ζωή
γιατί η ζωή σου είναι δική σου
δική σου
αυτός είναι ο τρόπος που τελειώνει ο κόσμος
όχι μ’ ένα πάταγο αλλά μ’ ένα λυγμό
