Ήταν από τα πρόσωπα της αναμέτρησης του Άρη με τον Καμπανιακό στο Καυταντζόγλειο. Πρωταθλητής και αρχηγός της Κ17 του Άρη που τη σεζόν 2011-12 κατέκτησε το τρόπαιο του πρωταθλητή Ελλάδας στην Τρίπολη, δεν “στέριωσε” στον Άρη, ο οποίος τον… απομάκρυνε όπως εξολογεί και ο ίδιος στο PRESSARIS…
Ο λόγος, φυσικά, για τον Παντελή Αντωνιάδη που από τον Δεκέμβριο αγωνίζεται με τη φανέλα του Καμπανιακού και η μοίρα τον έφερε από νωρίς να.. γευτεί τη νίκη της ομάδας του που δυστυχώς για τον ίδιο σήμαινε και την ταυτόχρονη συντριβή της ομάδας που… ακόμα πονάει και αγαπάει!
Παντελή, πως μπορεί να νιώθει ένα παιδί που η μοίρα τον φέρνει από νωρίς αντίπαλο της ομάδας στην οποία “μεγάλωσε”;
“Όταν είσαι σε μία ομάδα από 12 χρονών, ονειρεύεσαι μαζί της, πονάς μαζί της και σίγουρα δεν είναι και ότι καλύτερο να είσαι αντίπαλος της. Χάρηκα για την ομάδα και τους συμπαίκτες μου αλλά και πάλι δεν ήμουν καλά. Θα ήθελα να μην το ξαναζήσω. Δεν κρατήθηκα, δάκρυσα…”.
Παραμένει στην καρδιά σου ο Άρης ή ο τρόπος που έφυγες άλλαξε πολλά μέσα σου;
“Ημουν πολλά χρόνια στην ομάδα και έζησα πολλά, κυρίως στις ακαδημίες. Δεν με πίστεψαν και με έδιωξαν. Δεν μου έδωσαν την ευκαιρία που ήθελα. Προσπάθησα να ξεκόψω, να μην ασχοληθώ με τον Άρη όταν έφυγα αλλά… ναι! Ο Άρης είναι ακόμα στην καρδιά μου!”.
Αν μελλοντικά χτυπούσε… την πόρτα σου ο Άρης;
“Θα επέστρεφα…”
Πως ήταν να έχεις απέναντι σου στον αγώνα τον κόσμο του Άρη που κάποτε ήσουν κι εσύ μέλος του;
“Κρατιόμουν να μην τραγουδάω τα συνθήματα. Τα συναισθήματα εκείνη την ώρα ήταν πολύ έντονα. Τους κοίταζα και θυμόμουν τις στιγμές που ήμουν στην ομάδα. Τουλάχιστον, τα ψιθύριζα από μέσα μου πριν αρχίσει η αναμέτρηση…”.
Υπήρξες συμπαίκτης με αρκετούς παίκτες του φετινού Άρη. Σε χρειάστηκε ο προπονητής σου;
“Ναι, με τον Σουνά και τον Λεμονή είμασταν μαζί στην Κ17, όταν βγήκαμε πρωταθλητές Ελλάδας το 2012 στην Τρίπολη. Σε ότι με χρειάστηκε τον βοήθησα, του είπα ότι χρειάστηκε. Ξέρω το αγωνιστικό στυλ πολλών παιδιών και αυτό μας βοήθησε στο να τους μπλοκάρουμε”.
Ποιο είναι οι στόχοι σου από εδώ και πέρα;
“Είμαι σε μία ομάδα που με έχει στηρίξει και με έχει βοηθήσει πάρα πολύ και τους είμαι ευγνώμων γι αυτό. Μία διοίκηση με πολύ καλούς ανθρώπους και με έναν προπονητή με μεγάλη εμπειρία. Δεν μου ήταν δύσκολο να επιλέξω να παραμείνω εδώ. Θέλω να πετύχω τους στόχους της ομάδας και μετά να κοιτάξω τον ευατό μου”.
Δυστυχώς, η άνοδος είναι μόνο για έναν…
“Μακάρι να ανέβαιναν δύο ομάδες και αυτές να ήταν ο Καμπανιακός και ο Άρης. Δεν του αξίζει του Άρη η κατηγορία αυτή”.
