Η διαχείριση του πανικού που επικρατεί στο ποδοσφαιρικό τμήμα του Άρη είναι το πιο δύσκολο έργο για την διοίκηση, την τεχνική ηγεσία και τους παίκτες. Πιο δύσκολο και από την ίδια την αγωνιστική ανάταση της ομάδας που παραμένει κολλημένη στον πάτο της βαθμολογίας με 2 βαθμούς σε 6 αγώνες και χωρίς νίκη.
Τις δύο περασμένες χρονιές τα πράγματα δεν ήταν διαφορετικά. Πολύ κακό ξεκίνημα και την περίοδο 2011-12 και την περίοδο 2012-13. Ο πανικός που περιέβαλε τις τότε διοικήσεις έφερε αλλαγές προπονητών και αλλαγές διοικήσεων! Τσιώλης, Πρόμπιερζ, Μιχαλήτσος, Μασάδο την πρώτη χρονιά. Κατσαβάκης, Πασιαλής – Μπουγιουκλής, Αλκαράθ, Μιχαλήτσος και Σούλης Παπαδόπουλος πέρσι, μαζί με τρία διαφορετικά διοικητικά σχήματα.
Την πρώτη από τις δύο άσχημες χρονιές του Άρη, όταν άρχισαν τα πολλά οικονομικά προβλήματα να βγαίνουν στην επιφάνεια, η ομάδα δεν είχε πρόβλημα να σωθεί γιατί είχε ποιοτικούς παίκτες. Πέρσι χρειάστηκε να περιμένει ως την τελευταία αγωνιστική για να κερδίσει την παραμονή της, γιατί πλέον είχε και τον περιορισμό των μεταγραφών.
Φέτος έχει ήδη αλλάξει ο προπονητής. Αντί του Χατζηνικολάου, βρίσκεται ήδη στην ομάδα ο Μιλίνκοβιτς. Ο Άρης τρία παιχνίδια με τον πρώτο είχε μηδέν εις το πηλίκο και δύο βαθμούς πήρε με τον Σέρβο. Απολογισμός που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αφήνει ικανοποιημένο κανέναν, ίσα – ίσα είναι λογικό να υπάρχει εκνευρισμός, απογοήτευση και προβληματισμός, γιατί η ομάδα δεν κερδίζει.
Ο πανικός, όμως, είναι ο χειρότερος εχθρός. Ούτε καν η ανικανότητα – αναποτελεσματικότητα των παικτών, ούτε καν η ατυχία που έχουν φέρει τον Άρη με μόλις 2 γκολ μετά από 71 τελικές προσπάθειες. Ούτε καν το αν έγινε ή όχι κακή προετοιμασία στο Πράβετς. Ο πανικός θα οδηγήσει σε λάθος αποφάσεις, σε λάθος αντιδράσεις, σε λάθος συμπεριφορές. Είναι βέβαιο με μαθηματική ακρίβεια.
Το ότι δεν πρέπει να υπάρχει πανικός, δεν σημαίνει ότι πρέπει να υπάρχει εφησυχασμός. Σε καμία περίπτωση. Ούτε φυσικά μπορεί να έχει κανείς την απαίτηση από τον κόσμο που πάει στο γήπεδο και αφήνει τα λαρύγγια του να μένει απαθής και να μην αποδοκιμάσει ή κριτικάρει όσα βλέπει να (μην) γίνονται.
Οι δύο προηγούμενες χρονιές πρέπει να είναι “οδηγός” για τον Άρη. Την περίοδο 2011-12 ο Άρης στα πρώτα έξι παιχνίδια του στο πρωτάθλημα είχε 4 βαθμούς και πέτυχε την πρώτη του νίκη στον όγδοο αγώνα του, με τον ΟΦΗ στην Κρήτη (20 Νοεμβρίου 2011 με το πρώτο γκολ του Γιάννη Γιαννιώτα). Πέρσι είχε 5 βαθμούς στις πρώτες έξι αγωνιστικές, με μία νίκη, επί της Κέρκυρας με πέναλτι.
Ουδείς στον Άρη δεν μπορεί πλέον να εφησυχάσει. Ουδείς όμως δεν πρέπει να αφήσει τον πανικό να τον κερδίσει. Υπάρχουν 24 παιχνίδια ακόμα, υπάρχει μια ομάδα που ακόμα και με πολύ μικρά βήματα βελτιώνεται μέσα στο γήπεδο. Αυτά δεν αρκούν, σίγουρα, χρειάζονται βαθμοί και νίκες, χρειάζεται μάχη, προσπάθεια, αυταπάρνηση. Η στήριξη από τον κόσμο – με τα όποια παράπονα – είναι δεδομένη.
2011-12*
1η ΠΑΣ – Άρης 0-0
2η Άρης – Ατρόμητος 0-1
5η Άρης – Ξάνθη 0-0
6η Εργοτέλης – Άρης 1-1
7η Άρης – ΠΑΟΚ 1-1
8η ΑΕΚ – Άρης 3-0
9η Άρης – Ολυμπιακός 2-3
10η ΟΦΗ – Άρης 0-1 (20/11/2011)
* Η 3η και η 4η αγωνιστική έγιναν αργότερα γιατί δεν είχε αποφασιστεί ακόμα ποιες ομάδες θα έπαιζαν στο πρωτάθλημα.
2012-13
1η Πανιώνιος – Άρης 1-0
2η Άρης – ΟΦΗ 0-0
3η ΑΕΚ – Άρης 1-1
4η Άρης – Κέρκυρα 1-0
5η ΠΑΟΚ – Άρης 4-1
6η Άρης – Πλατανιάς 0-2
7η Παναθηναϊκός – Άρης 1-1
