Στην εκπομπή Τετ-α-Τετ τ ήταν καλεσμένος ο μύθος του ελληνικού και ευρωπαϊκού αθλητισμού, Παναγιώτης Γιαννάκης.
Η εμβληματική προσωπικότητα του Ελληνικού μπάσκετ παραχώρησε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης. Ο παγκοσμίου φήμης αθλητής αναφέρθηκε στα παιδικά του χρόνια στην Νίκαια, τις πρώτες του εμφανίσεις στα γήπεδα του μπάσκετ, καθώς και στο πρόωρο χαμό του πατέρα του Δημήτρη, σε ηλικία μόλις 55 ετών.
Η συνέντευξη που παραχώρησε ήταν απολαυστική με τον ίδιο να εξιστορεί άγνωστες ιστορίες για τα πρώτα του βήματα στο άθλημα που τον ανέδειξε και τον κατέστησε ως ένα θρύλο του ευρωπαϊκού αλλά και παγκόσμιου μπάσκετ.
Μιλώντας για τα παιδικά του χρόνια αναφέρθηκε στο γεγονός πως ήταν το χαϊδεμένο παιδί της οικογένειας αλλά την ίδια στιγμή ήταν και ο πιο ατίθασος.«Ήμασταν 5 αδέλφια, όλοι αγόρια. Εγώ ήμουν ο πιο μικρός, ο Βενιαμίν, το χαϊδεμένο παιδί. Ήμουν μαχητικός, άτακτος. Δε θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια με στέρηση. Σίγουρα δεν ξεχνάω ότι είχε υγρασία στο σπίτι, έτρεχε όταν έβρεχε, ή ότι κοιμόμασταν όλοι μαζί με τα αδέλφια μου και οι γονείς μου στο δωμάτιο που είχαμε για να τρώμε», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Παναγιώτης Γιαννάκης.
Στη συνέχεια της κουβέντας ο Γιαννάκης αναφέρθηκε στα παιδικά του χρόνια και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε, προκειμένου να ασχοληθεί με το άθλημα που λάτρευε. Σε μια εποχή που στην Ελλάδα ο αθλητισμός ήταν συνυφασμένος με το ποδόσφαιρο, το να ασχοληθείς με κάποιο άλλο άθλημα ήταν τρελό.
«Στην αρχή οι γονείς μου δεν ήθελαν να ασχοληθώ με τον αθλητισμό. Εκείνη την εποχή όλοι είχαν στο μυαλό τους ως αθλητισμό το ποδόσφαιρο. Δεν ήθελα να έρχονται στο γήπεδο. Ερχόντουσαν κρυφά κι έβλεπαν από την πόρτα στο τέλος του παιχνιδιού κάποια στιγμιότυπα. Δεν ήθελα να ανησυχούν και να αισθάνονται άβολα» εξομολογείται ο πρώην διεθνής καλαθοσφαιριστής.
Τέλος ο πολυαγαπημένος αθλητής δεν δίστασε να αναφερθεί και στον πρόωρο χαμό του πατέρα του, σε ηλικία μόλις 55 ετών. Χαρακτηριστικά εξιστόρισε την αλησμόνητη για εκείνον ιστορία με τον θάνατο του πατέρα του. Ο χαμός του πατέρα του ήρθε απροσδόκητα σε μια περίοδο της ζωής του που έκανε τις πρώτες επαγγελματικές του εμφανίσεις.
«Είχα την ατυχία να χάσω τον πατέρα μου, όταν ήμουν μικρός. Η τελευταία εικόνα που έχω από εκείνον είναι, όταν ήταν να παίξουμε ένα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό ως Ιωνικός Νίκαιας, να μου λέει: τι θα κάνουμε Παναγιώτη το Σάββατο; Εγώ πάντα ως αισιόδοξο παιδί του έλεγα ότι θα κερδίσουμε. Για κακή μου τύχη τον έχασα μέσα στη βδομάδα, την Τετάρτη. Την Παρασκευή κάναμε την κηδεία και το Σάββατο πήγα κι έπαιξα για εκείνον, γιατί ήξερα πόσο ήθελε να δει αυτό το ματς».
