Έφυγε από τη ζωή σήμερα, Σάββατο 9 Νοεμβρίου, ο Γιάννης Μπουτάρης, o οποίος αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας.
Ο Μπουτάρης έχει συνδέσει το όνομα του με τις ημέρες της μπασκετικής Αυτοκρατορίας του Άρη…
Ήταν ο 60ός δήμαρχος Θεσσαλονίκης, διατελώντας τα καθήκοντά του από την 1η Ιανουαρίου του 2011 έως τις 31 Αυγούστου του 2019, αφού κέρδισε δύο διαδοχικές δημοτικές εκλογικές αναμετρήσεις, ενώ από το 2018 είχε αποφασίσει να μην κατέλθει υποψήφιος στις επόμενες αυτοδιοικητικές. Από τον Ιανουάριο ήταν δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης με την παράταξη του Σπύρου Πέγκα.
Γεννημένος στις 13 Ιουνίου 1942 στη Θεσσαλονίκη, ήταν επιχειρηματίας, πολιτικός, οινολόγος και κατείχε πτυχίο Χημείας.
Η καταγωγή του ήταν βλάχικη, από το Κρούσοβο της Βόρειας Μακεδονίας, το Νυμφαίο της Φλώρινας και τη Μοσχόπολη της Αλβανίας. Παππούς του ήταν ο συνονόματός του Γιάννης Μπουτάρης, ο οποίος ίδρυσε το πρώτο οινοποιείο της οικογένειας στη Νάουσα.
Φοίτησε στο δημοτικό σχολείο του Πειραματικού Σχολείου Θεσσαλονίκης, στο γυμνάσιο του Κολλεγίου Ανατόλια και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο τμήμα Χημείας του ΑΠΘ.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 απέκτησε ιδιόκτητο αμπελώνα στο Γιαννακοχώρι Ημαθίας, όπου φύτεψε αμιγή ποικιλία ξινόμαυρου, εφαρμόζοντας πρωτοποριακές, για την περιοχή, τεχνικές.
Ήταν γνωστός και για την πλούσια οικολογική του δράση, με έμφαση την άγρια ζωή, καθώς ίδρυσε την οργάνωση «Αρκτούρος» για την προστασία της αρκούδας, των άγριων ζώων και της φύσης των ελληνικών δασών.
Είχε διατελέσει πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικού Οίνου, καθώς και μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης, ενώ κατά τη δεκαετία του 1980 και του 1990 είχε εμπλακεί με επιτυχία στη διοίκηση του μπασκετικού Άρη, τον σύλλογο που υποστήριζε από μικρός.
Το 2020 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Πατάκη, σε συνεργασία με τη Μαρία Μαυρικάκη, η αυτοβιογραφία του «Εξήντα χρόνια τρύγος», όπου ανιστορείται η ταραχώδης ζωή του και κυρίως η ενασχόλησή του οινοποιού κυρ Γιάννη με το αμπέλι και το κρασί.
