“Ο όρκος δίνεται μονάχα μια φορά”. Αυτός είναι ο τίτλος ενός ακόμα εξαιρετικού άρθρου μέσα από σάιτ οπαδών, του Άρη, το arismaniacs.com. Ένα άρθρο που αξίζει να διαβαστεί…
“Θαρρείς πως μια ανώτερη δύναμη μας έχει βάλει στόχο και μας δίνει απανωτά χτυπήματα. Ένα ριζικό, καταραμένο θαρρείς, ούτε παραγγελία από τους εχθρούς μας να ήταν. Σα να ζούμε ένα εφιάλτη ξανά και ξανά, με το μοιραίο να συμβαίνει μπροστά μας αλλά να αντιλαμβανόμαστε ότι είμαστε ανήμποροι να αντισταθούμε, να ενεργοποιηθούμε, καταδικασμένοι σε παραλυσία.
Αν και ο εφιάλτης αυτός μας προκαλεί αλλεπάλληλα σοκ, κυριεύει τις αισθήσεις και τις σκέψεις μας, δε λέει να μπει ένα τέλος και να πάρουμε τη βαθιά ανάσα της λύτρωσης, από το βίαιο ξύπνημα από τον τρόμο αυτό.
Τι μας λες τώρα θα πείτε οι περισσότεροι, εδώ έχουμε απλήρωτο το λογαριασμό της ΔΕΗ, τα παιδιά μας κρυώνουν στα σπίτια-καταψύκτες μας, το χαράτσι στην εφορία περιμένει και στους περισσότερους έχει εξαφανιστεί κάθε μορφής ελπίδα και κουράγιο.
Δυστυχώς η ευτυχώς, εμείς επιλέξαμε ένα διαφορετικό δρόμο. Δώσαμε τον όρκο μας απέναντι στον μοναδικό εξουσιαστή μας, μια ιδέα, ένα διαφορετικό πνεύμα αντιλογίας και ανυπακοής στο σαθρό τους σύστημα. Ένας όρκος κάτω από την σκέπη ενός συλλόγου που είναι κάτι παραπάνω από αθλητικός, μια κοιτίδα αθλητισμού, πολιτισμού και τρόπου ζωής.
Μακριά από κέρδη, από συμφέροντα και υποκρισίες. Αναλάβαμε τις ευθύνες μας, χωρίς αφεντικά, χωρίς διακρίσεις ανάμεσα μας. σε κάποιους μοιάζει ανώφελο να μοχθούν και να νιώθουν έτσι για μια αθλητική φανέλα, μια ανώνυμη εταιρεία στην τελική.
Για τους περισσότερους από εμάς δεν είναι έτσι, ο ΑΡΗΣ δεν είναι ακόμα ένα πέτρινο είδωλο που στέκει ακίνητο και καρτερεί το προσκύνημα από ευνούχους πιστούς και δούλους. Κανένας βαλσαμωμένος σοφός ανάμεσα μας, δυστυχώς ψευδοπροφήτες πολλοί, που μονάχα να συγχύσουν και να μπερδέψουν κατάφεραν, όχι να κερδίσουν.
Ο κοινός άξονας ιδεών μας, ο μπούσουλας μας στο ταξίδι αυτό, παραμένει η ανυπακοή, η ανένταχτη στάση σε κάθε τι στημένο, σάπιο, άθλιο. Εξισώσαμε το ιδεατό στο νου μας με όσα μας μετέφεραν οι πρόγονοι μας, κατατρεγμένοι, ξενιτεμένοι, αδικημένοι, μπαρουτοκαπνισμένοι πολεμιστές της ιδεολογίας και της σκέψης τους.
Ο κόσμος του ΑΡΗ στην πλειοψηφία του απέκλεισε τις κοινωνικές διακρίσεις, ισοστάθμισε τις αντιλήψεις της αστικής δημοκρατίας, έδωσε χώρο και βήμα στους διαφορετικούς, πολέμησε το ρατσισμό, το φασισμό, την αδικία.
Δεν υπάρχει λόγος να απαριθμήσω τις ενέργειες, τις πράξεις που ολοκλήρωσε ο καθένας από εμάς ατομικά και μέσα από τις συλλογικές προσπάθειες. Όλα έγιναν αυτονόητα, συνειδητά και απόλυτα εναρμονισμένα με τον καθημερινό μας τρόπο σκέψης και κίνησης μέσα στην κοινωνία που ζούμε. Μιας κοινωνίας που μονάχα από αγγέλους δεν απαρτίζεται, υψώσαμε πολλές φορές το ύψος μας και αντιτάξαμε τις γροθιές και τα σώματα μας σε κάθε είδους αδικία.
Αλληλέγγυοι σε όποιον το χρειάστηκε, ανεξαρτήτου πολιτικής, φυλετικής, οπαδικής και άλλης προέλευσης. Στάση τιμής και ζωής για όλους εμάς, αυτούς που νιώθουν, αυτούς που έχουν το κουράγιο να κοιτάνε κατάματα τη ζωή και να αγωνίζονται για τα θέλω και τα όνειρα τους.
Μεταξύ ιδέας και πραγματικότητας, συμμέτοχοι σε ένα πρωτάθλημα καθαρά εξουσιαστικό, με τον κάθε δυνατό σε χρήμα και γνωριμίες, να εξουσιάζει τους πάντες και να καθορίζεις τις τύχες του, εμείς σταθήκαμε απέναντι. Μακάρι να γινόταν κάτι και η αγαπημένη μας ομάδα να μη χρειαζόταν να συμμετέχει σε αυτό το διαγωνισμό συστημικής δύναμης. Εξ ορισμού και μόνο, είμαστε καταδικασμένοι να παλεύουμε κόντρα σε θεούς και δαίμονες, καθώς μήτε εξουσία συστημική διαθέτουμε αλλά ούτε και όρεξη να εξουσιάσουμε τον οποιονδήποτε.
Αναγνωρίζοντας τα δικά μας λάθη, καθώς κοιτάμε τον συνάνθρωπο μας στα μάτια και όχι στην τσέπη η στη δίψα για χρήμα και εξουσία. Παρασυρθήκαμε αρκετές φορές, μας κορόιδεψαν, κέρδισαν από το δικό μας πάθος και πόθο. Φροντίζουμε να επανορθώσουμε, δε θα παριστάνουμε τους τιμωρούς αλλά όσο πλησιάζει η ώρα της αλήθειας, κάποιοι λογικό είναι να χάνουν τον ύπνο και την ηρεμία τους.
Δε θα παρατήσουμε τη μάχη τώρα, το να χάσει την κατηγορία η ομάδα απλά είναι ένα από τα πράγματα που μας απασχολούν παράλληλα με όλα τα άλλα προβλήματα μας. Σκοπός μας είναι η επιβίωση μας, όχι με ανίερες συνεργασίας και ανταλλαγές κάτω από το τραπέζι αλλά σαν συνέχιση της ιδεολογίας μας και όλων όσων πιστεύουμε και ενστερνιζόμαστε σαν σκεπτόμενοι οπαδοί και άνθρωποι.
Δεν πρόκειται να χαρίσουμε και να χαριστούμε σε ΚΑΝΕΝΑΝ και ας το βάλουν καλά όλοι αυτό στο μυαλό τους. Τους παραξένευε πως τόσα χρόνια αυτός ο σύλλογος επιβίωνε, χωρίς «κονέ», χωρίς λεφτάδες και με τόσα δεινά και πίκρες που έζησε ο λαός του. Ψάχνονταν να δούνε τι έχουν κάνει αυτοί λάθος και εμείς πολλαπλασιαζόμασταν και δυναμώναμε ολοένα και πιο πολύ, πιο γοργά, ανάλογα με όσο μεγαλύτερα και δυσκολότερα προβλήματα εμφανίζονταν μπροστά μας.
Τώρα είναι που δε πρόκειται να εγκαταλείψουμε, τώρα που ο μονόδρομος – αδιέξοδο στον οποίο έχουμε εισέλθει, μοιάζει καταστροφικός και ισοπεδωτικός. Αλήθεια είναι ότι γουστάρουμε τα δύσκολα, είναι στο γενετικό υλικό του πολεμιστή αυτό το κυρίαρχο στοιχείο της αυτοσυντήρησης, της επιβίωσης. Κόντρα σε όλους και σε όλα.
Με μάτι που γυαλίζει, ηθικό και πάνω από όλα ήθος που πετάει στα ουράνια σαν τη φαντασία μικρού παιδιού, αντιστεκόμαστε, αγωνιζόμαστε και δείχνουμε ποιοι είμαστε και από τι υλικό είμαστε φτιαγμένοι, σε όσους ξέχασαν, δε θυμούνται η ακόμα και δε γνωρίζουν.
Το νου σας, υπάρχουν ακόμα κοπρόσκυλα που δαγκώνουν ακόμα και παίζει να είναι και λυσσασμένα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά…
ΑΡΗ ΘΥΜΗΣΟΥ ΜΙΑ ΖΩΗ ΜΑΖΙ ΣΟΥ”
