Ο Λάκι Τζόουνς, το τελευταίο μεταγραφικό απόκτημα του Άρη είναι ένας μεγάλος μαχητής, εντός και εκτός παρκέ. Από τη… μέρα που γεννήθηκε μέχρι και σήμερα!
Η ιστορία του καθηλώνει, καθώς το πώς κατάφερε να κρατηθεί στη ζωή θεωρήθηκε ένα μικρό θαύμα και η πορεία του μέσα από το μπάσκετ, του έδωσε τη δυνατότητα να ξεφύγει από τις δύσκολες οικογενειακές καταστάσεις που βίωσε ως παιδί. Έτσι σκληραγωγήθηκε ψυχικά, «σφυρηλάτησε» τον χαρακτήρα και την προσωπικότητά του και αυτό βγάζει στο παρκέ σήμερα ως παίκτης: Μαχητικότητα, πάθος, επιμονή και υπομονή.
Στην πραγματικότητα το Λάκι δεν είναι όνομα, αλλά παρατσούκλι, ένα όνομα που του έδωσε αργότερα η μητέρα του. Το κανονικό όνομα του Τζόουνς είναι Λούσιους, με το Λάκι να σημαίνει τυχερός. «Το Λάκι δεν έχει να κάνει με το μπάσκετ, αλλά με το θαύμα που έγινε και είμαι σήμερα ζωντανός», είχε αποκαλύψει ο Τζόουνς σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Πελοπόννησος» λίγες μέρες μετά την απόκτησή του από τον Προμηθέα Πάτρας στις αρχές του 2017.
Γιατί τυχερός και γιατί θαύμα; Ήταν 22 Απριλίου του 1993 όταν ο Αμερικανός παίκτης του Προμηθέα ερχόταν στην ζωή στο Νιούαρκ του Νιού Τζέρσεϊ. Η μητέρα του, Βίκυ Τζόουνς είχε ήδη αποβάλει δυο φορές και η γέννηση του μικρού Λούσιους έφερε σε όλους μεγάλη χαρά. Τα χαμόγελα, όμως, γρήγορα πάγωσαν, καθώς το χρώμα του νεογέννητου ήταν χλωμό και τα πόδια του πρησμένα. Αμέσως οι γιατροί κατάλαβαν ότι κάτι δεν πάει καλά.
Την 22η ημέρα μετά τη γέννηση του, ο Τζόουνς μπήκε στο χειρουργείο, καθώς η διάγνωση ήταν ότι είχε την σπάνια νόσο του Hirschsprung (Συγγενές Μεγάκολο στα ελληνικά), ασθένεια που δεν επιτρέπει τα νευρικά κύτταρα του παχέος εντέρου να σχηματοποιηθούν ολοκληρωτικά και κατ’ επέκταση δεν επιτρέπει την φυσιολογική ανάπτυξη των παιδιών. Του αφαιρέθηκε μέρος από το παχύ του έντερο και μετά από δέκα μήνες θεραπείας υποβλήθηκε σε δεύτερο επιτυχημένο χειρουργείο για να αποκατασταθεί το πρόβλημα. Και ο μικρός Λούσιους άντεξε, παρότι οι πιθανότητες δεν ήταν με το μέρος του.
«Τότε ήταν που με ονόμασαν Λάκι. Το ψευδώνυμο το πήρα από όλο αυτό που τράβηξα και γλίτωσα. Οι γονείς μου δεν περίμεναν ότι θα τα καταφέρω. Μπαινόβγαινα στο νοσοκομείο σε καθημερινή βάση και οι γιατροί έλεγαν ότι οι πιθανότητες δεν ήταν με το μέρος μου, αλλά εγώ τα κατάφερα» δήλωσε ο Τζόουνς, η ιστορία του οποίου είχε γίνει θέμα στη New York Post με τον ίδιο να τονίζει: «Δεν παίρνω τίποτα ως δεδομένο στη ζωή μου μετά από όσα πέρασα μικρός. Θα μπορούσα να μην υπάρχω καν. Αγαπάω το όνομά μου, δεν θα το άλλαζα με τίποτα».
ΔΥΣΚΟΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΙΑ
Στα γενέθλια των 2 ετών του έγινε η πρώτη επαφή με το μπάσκετ. Ο πατέρας του έπαιζε μπάσκετ για πολλά χρόνια και εκείνη τη μέρα του έκανε δώρο μια μπάλα και από τότε… κόλλησε! Ωστόσο και τα επόμενα χρόνια της ζωής του δεν ήταν εύκολα. Η γειτονιά του θεωρούταν από τις πιο επικίνδυνες των ΗΠΑ… «Ήταν πολύ δύσκολο να μεγαλώνεις σε μια τέτοια γειτονιά. Δεν ήθελα να βγαίνω από το σπίτι μου γιατί ήξερα ότι θα έβλεπα πράγματα που δεν θα μου άρεσαν» περιγράφει ο Τζόουνς.
Ο Λάκι μεγάλωσε μαζί με τα έξι ετεροθαλή αδέρφια του, με τα οποία ήταν πολύ δεμένος, παρά την μεγάλη διαφορά ηλικίας (ήταν πολύ μικρότερος). Λίγο πριν την ενηλικίωσή του, μία από τις τέσσερις αδερφές του πέθανε μετά από επιπλοκές που παρουσιάστηκαν σε μια γρίπη, ενώ ένας αδερφός του βρέθηκε στη φυλακή λόγω κατοχής ναρκωτικών ουσιών. Αυτά τα περιστατικά του στοίχισαν, αλλά όπως φάνηκε στην πορεία, τον έκαναν πιο δυνατό.
«Το ότι κατάφερα να παίζω μπάσκετ σήμερα σε επαγγελματικό επίπεδο ήταν κάτι που σχεδόν κανένας δεν το περίμενε, με βάση πάντα όλα όσα πέρασα μικρός. Ο Θεός, όμως, είναι μεγάλος» θυμάται και δεν ξεχνάει ο Λάκι Τζόουνς, ο οποίος σταδιακά μέσα από το μπάσκετ βρήκε τη… διέξοδό του.
