Ο Έλληνας προπονητής ο οποίος ήταν μέλος του προπονητικού τιμ του Άρη με τον Παναγιώτη Γιαννάκη, είπε στο ΕΟΚ WebRadio…
Για την Λιθουανία: «Η Λιθουανία αυτήν τη στιγμή έχει κι εκείνη απουσίες. Έχει κι εκείνη έναν “Γιάννη Αντετοκούνμπο”, ο οποίος είναι ο Ντομάντας Σαμπόνις. Έχουν κι άλλους απόντες όπως ο Γκριγκόνις, ο Ουλάνοβας, ο Λεκαβίτσιους και ο Μπουτκέβιτσιους. Αυτές είναι απουσίες που κοστίζουν στην ομάδα, γιατί είναι μια ομάδα που στηρίζεται πάρα πολύ σε όλους τους παίκτες. Ο Κάζις Μακσβίτις, όμως, είναι ένας πάρα πολύ καλός προπονητής και το αποδεικνύει κάθε φορά. Με τη Ζάλγκιρις φέτος έκανε τρομερά πράγματα και τώρα με την Εθνική Λιθουανίας. Είναι μια ομάδα που όσο ταλέντο της λείπει και εμπειρία, τόσο πιο σκληρή προσπαθεί να γίνει στο παιχνίδι της. Τα πάντα είναι γύρω απ’ τον Βαλαντσιούνας και αυτό είναι ένα σημείο που πρέπει να κοιτάξει η Εθνική μας. Μετά είναι ο Κουζμίνσκας, ο οποίος εμένα δε με έχει πείσει ποτέ ότι μπορεί να κάνει όλα όσα λένε. Από ‘κει και πέρα, όλοι οι παίκτες είναι ρολίστες, αρχής γενομένης απ’ τον Γιοκουμπάιτις, ο οποίος μετά από δύο χρόνια με την Μπαρτσελόνα δείχνει ότι είναι ένας πάρα πολύ καλός γκαρντ και έχει κάνει πιο “πλούσιο” το παιχνίδι του».
Για το αν η Εθνική πρέπει να πιέσει τα γκαρντ της Λιθουανίας: «Αυτό είναι το “Α” και το “Ω”, το οποίο, κατά τη γνώμη μου, θα κάνει η Εθνική. Νομίζω ότι θα πιέσει πάρα πολύ τον Γιοκουμπάιτις και τους άλλους γκαρντ, προκειμένου να χαλάσει το παιχνίδι της Λιθουανίας και ταυτόχρονα να μάς δώσει εμάς κάποιους εύκολους πόντους όταν θα κλέψουμε τη μπάλα ή θα πάρουμε ένα ριμπάουντ και θα τρέξουμε στον αιφνιδιασμό».
Για τα κορμιά της Λιθουανίας: «Καταρχάς, η Λιθουανία είναι πολύ καλά στα τεράστια ύψη που έχει και εμείς δεν έχουμε άλλους παίκτες μετά την απουσία του Μήτογλου ή του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Έχει όμως και αδυναμίες που είμαι σίγουρος ότι ο κόουτς Ιτούδης και οι συνεργάτες του τις έχουν ψάξει, τις έχουν βρει και πάνω στις αδυναμίες αυτές θα δουλέψουν ούτως ώστε να μπορέσουμε να παίξουμε κάπως καλύτερα. Θα πρέπει κι εμείς να παίξουμε πάρα πολύ καλά στην άμυνα. Στην επίθεση δεν ξέρω τι θα σκαρφιστεί για άλλη μια μέρα ο κόουτς. Αν έχουμε άλλη μία εμφάνιση όπως το 1ο ημίχρονο με τη Νέα Ζηλανδία, θα τελειώσει πάρα πολύ γρήγορα το ματς. Ελπίζουμε να μην έχουμε εκείνη την εμφάνιση και να πάμε σε μία αντίστοιχη με του 2ου ημιχρόνου και λίγο καλύτερα με τους ψηλούς».
Για την κουλτούρα του λιθουανικού μπάσκετ: «Σ’ αυτήν τη χώρα τα πάντα είναι μπάσκετ, όλος ο κόσμος ασχολείται με το μπάσκετ. Αν πας και κάνεις μια βόλτα στην πλατεία, θα δεις τους ανθρώπους που κάθονται εκεί και πίνουν τον καφέ τους να μιλούν μόνο για μπάσκετ. Μιλούν για τη Ζάλγκιρις φυσικά που είναι η ομάδα της πόλης τους και, από ‘κει και πέρα, μιλούν για ΝΒΑ, για ελληνικό και ισπανικό πρωτάθλημα και γενικά για οποιοδήποτε πρωτάθλημα στην Ευρώπη. «Ζουν και αναπνέουν» γι’ αυτό το άθλημα. Όσον αφορά το μπάσκετ, έχει παίκτες καλούς, πολύ ποιοτικούς. Ένας Λιθουανός δεν έχει πού αλλού να πάει να παίξει, όλα τα παιδιά πάνε στο μπάσκετ. Μέσα από μια μεγάλη δεξαμενή παικτών διαλέγουν τους κατάλληλους παίκτες για την Εθνική τους ομάδα».
Για το κομμάτι των υποδομών στη Λιθουανία: «Το κομμάτι των υποδομών δουλεύει σαν εκκλησία. Είναι πάρα πολύ αυστηρά τα πράγματα στα τμήματα υποδομής. Υπάρχουν τα εκάστοτε τμήματα, σε κάθε τμήμα κάνουν συγκεκριμένα πράγματα και όταν ανέβει ένα παιδί και πάει άλλο τμήμα παίζει αυτά που έπαιζε συν κάτι άλλο. Όλα αυτά μέχρι να φτάσουν στο εφηβικό, όπου εκεί πλέον οι παίκτες δοκιμάζουν σχεδόν τα πάντα πριν πάνε στο ανδρικό που παίζουν ό,τι τούς πει ο προπονητής. Στη διαδικασία της ανάπτυξης είναι πάρα πολύ προσεκτικοί μην κάνουν λάθος με τα παιδιά. Νομίζω ότι πλέον αρχίζουμε και τα κάνουμε λίγο και στην Ελλάδα, αλλά θέλει κι αυτό προσοχή. Τσαρτσαρής, Ντικούδης, Ζήσης και οι λοιποί έχουν βάλει κάποιες αρχές κι ελπίζω να συνεχίσουν έτσι και να δούμε αποτελέσματα μ’ αυτό το έργο που κάνουν τα παιδιά».
Για το αν το Μαυροβούνιο είναι πιο βατό απ’ τη Λιθουανία: «Αυτό είναι πάρα πολύ βατή, κάτω απ’ τα μέτρα μας. Και χωρίς τον Μήτογλου σε εμάς, είναι κάτω από εμάς. Όλο το θέμα είναι να μπορέσουμε να περάσουμε πρώτα τον “σκόπελο” της Λιθουανίας».