Ο Τάσος Πακλατζής γράφει στο blog του για την ξεχωριστή εμπειρία που έζησε στην Ξάνθη, την απίστευτη νεροποντή, αλλά και όσα είδε από την πρώτη γραμμή στην νίκη του… παντός καιρού Άρη.
Κάθε ποδοσφαιρικό παιχνίδι κρύβει τις δικές του συγκινήσεις. Είτε στο Κλεάνθης Βικελίδης, είτε σε κάποια άλλη μεριά της Ελλάδας και την Ευρώπης, έχει τη δική του ιεροτελεστία και συγκίνηση για όποιον ζει την εμπειρία. Υπάρχουν παράλληλα αγώνες όπως αυτός της Ξάνθης που ο όρος «περιπέτεια» βάζει τα πράγματα στη πραγματική του διάσταση!
Οι προβλέψεις έκαναν λόγο για άστατο καιρό που θα έφτανε στα όρια των ακραίων φαινομένων στην ανατολική Μακεδονία και Θράκη. Ο κόσμος του Άρη μη πτοούμενος από την κακοκαιρία αναχώρησε από τη Θεσσαλονίκη και τις γύρω περιοχές με σκοπό να βρεθεί κοντά στην αγαπημένη του ομάδα.
Τα σημάδια δεν ήταν ευοίωνα. Η βροχή έπεφτε ασταμάτητα τις τελευταίες 48 ώρες στη Ξάνθη, γεγονός που έθετε σοβαρό ερώτημα αναβολής της αναμέτρησης. Έχουμε ζήσει και άλλες περιπτώσεις …εκτάκτου ανάγκης, ωστόσο η συγκεκριμένη τα είχε όλα.
Το ερώτημα κατά πόσο είναι εφικτό να γίνει διεξαχθεί το παιχνίδι κάτω από την …απίστευτη νεροποντή, αποτέλεσε κατά διάρκεια των ωρών πριν το παιχνίδι αντικείμενο συζήτησης. Χάρη στη καλή αγωνιστική κατάσταση του αγωνιστικού χώρου, αλλά και της υποδομής αυτού, το γήπεδο προσφερόταν παρά τη θεομηνία.
Ο κόσμος άρχισε να φτάνει στα Πηγάδια όσο η βροχή δυνάμωνε. Οι πάγκοι του γηπέδου είχαν από νωρίς μετατραπεί σε πισίνες και οι υπεύθυνοι της τοπικής ομάδας έκαναν ό,τι μπορούσαν για να απομακρύνουν το νερό. Τελικά, επιστρατεύτηκαν παλέτες και ξύλινοι πάγκοι προκειμένου να μπορέσουν οι άνθρωποι των δυο ομάδων να πάρουν …τις θέσεις τους.
Οι οπαδοί του Άρη εκτεθειμένοι στη βροχή και το χαλάζι δεν σταμάτησαν ούτε λεπτό να παροτρύνουν τους παίκτες για το «διπλό». Ο Άρης, με κεκτημένη ταχύτητα και σε συνέχεια του αγώνα με τον Λεβαδειακό ήταν αποφασισμένος να πάρει τη νίκη, κόντρα σε κάθε καιρικό φαινόμενο και αντίπαλο.
Το απόλυτο σκοτάδι και οι κεραυνοί που εξουδετέρωσαν ακόμα και τη γεννήτρια του γηπέδου, έκαναν το όλο σκηνικό μοναδικό. Συνωστισμός στα αποδυτήρια, συζητήσεις επι συζητήσεων -κυρίως στη δεύτερη διακοπή- και η διάρκεια που άγγιξε τελικά το τρίωρο από την ώρα έναρξης δημιούργησαν μια ανεπανάληπτη εικόνα.
Η αντεπίθεση του Άρη δεν θα μπορούσε να αναχαιτιστεί από καμία κακοκαιρία. Από τα βλέμματα των παικτών και την ηρεμία του προπονητή, ήταν εύκολο να διακρίνει κανείς πως η ομάδα απέκτησε αυτοπεποίθηση. Είναι επίσης χαρακτηριστικό το δέσιμο, στοιχείο που διακρίνεται στους πανηγυρισμούς, αλλά και μέσα στο παιχνίδι.
Ο Άρης είναι πλέον ομάδα, αυτό που επιζητούσε τόσους μήνες το πέτυχε. Αυτή την ομάδα θέλει να βλέπει ο κόσμος του. Παντός καιρού, συνθηκών και δυσκολιών. Μια ομάδα ενωμένη και δυνατή. Αυτός είναι ο Άρης.
