Ο Κώστας Δράμπης ξέρει πολύ καλά τι σημαίνει Άρης – ΠΑΟΚ. Έχει ζήσει τα ντέρμπι για πολλά χρόνια ως ποδοσφαιριστής του Άρη, σήμερα θα το κάνει ως αρχηγός του αγωνιστικού τμήματος και υπογράμμισε πως σήμερα απαιτείται ψυχή και σοβαρότητα.
Η συνέντευξη του Κώστα Δράμπη στο novasports.gr:
Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σας έρχεται στο μυαλό, μιλώντας για το ΠΑΟΚ-Αρης;
«Το μόνιμο θέμα συζήτησης όλη την εβδομάδα στη Θεσσαλονίκη».
Τι σημαίνει, λοιπόν, ΠΑΟΚ-Αρης για τη Θεσσαλονίκη;
«Σημαίνει πάρα πολλά. Εχω ζήσει περίπου 20 τέτοια ντέρμπι και μάλιστα σ΄ ένα απ΄ αυτά καταξιώθηκα, έστω και τυχαία! Παίζαμε μέσα στη Τούμπα, το 1971, ήμουν στον πάγκο και πέντε λεπτά πριν αρχίσει το παιχνίδι, ο Μάκης ο Κόκκορης παραπονέθηκε για πόνο στο δόντι. Εφυγε, λοιπόν, απ΄ το γήπεδο κατευθείαν για να πάει να το βγάλει. Και τότε μου λέει ο προπονητής, κάνε ζέσταμα, παίζεις! Επαιξα έξω αριστερά, χωρίς προετοιμασία και ήμουν πάρα πολύ καλός. Ηταν γεμάτο το γήπεδο, με ψιλοβροχή, εντυπωσιακό το κλίμα».
Είναι ένα παιχνίδι στο οποίο η κατάσταση των δύο ομάδων, με τον ΠΑΟΚ τώρα ψηλά και τον Αρη χαμηλά, να μην παίζει ιδιαίτερο ρόλο;
«Το παρελθόν μας έχει δείξει πως η εκάστοτε κατάσταση των δύο ομάδων, δεν έπαιξε ποτέ ρόλο. Απεναντίας, πολλές φορές, αυτός που ήταν σε χειρότερη κατάσταση, τα κατάφερνε καλύτερα. Το ντέρμπι είναι ντέρμπι, ανεξαρτήτως βαθμολογικής θέσης των ομάδων. Σήμερα τα χαρτιά δείχνουν ότι ο ΠΑΟΚ βρίσκεται σε καλύτερη μοίρα από εμάς, όμως δουλεύουμε και ευελπιστούμε. Δεν ξεχνώ πως μία χρονιά είχαμε τόσα πολλέςροβλήματα που δεν συμπληρώναμε ούτε 16άδα, κι όμως πήραμε 0-0. Εγώ πρώτη φορά θα καθίσω στον πάγκο, από μια τέτοια θέση σ΄ ένα ντέρμπι και δεν σας κρύβω πως τώρα καταλαβαίνω το ζόρι που τραβάει αυτός που είναι απ΄ έξω».
Θα μας θυμίσετε το ματς της περιόδου 1975-76, με τον Δράμπη να σκοράρει στο 84΄, να διαμορφώνει το τελικό 2-2 και να παγώνει 42 χιλιάδες κόσμο στη Τούμπα;
«Σε εκείνο το παιχνίδι ο ΠΑΟΚ ήταν πάρα πολύ ανεβασμένος και προηγήθηκε στο πρώτο 20λεπτο με 2-0. Μειώνουμε στο τελευταίο λεπτό του ημιχρόνου σε 2-1, έχοντας βάλει δύο γκολ! Ακυρώνει το πρώτο γκολ που έγινε με κεφαλιά, ξαναχτυπιέται το κόρνερ, ξανά κεφαλιά, ξανά γκολ! Στο β΄ μέρος όχι απλά ισορροπήσαμε το ματς, αλλά θα το παίρναμε κιόλας και περίπου στο 84΄ φεύγω απ΄ το κέντρο, έχοντας δει τον Φορτούλα να βγαίνει κατά πάνω μου και ήμουν σίγουρος ότι θα με πιάσει και θα με ρίξει κάτω. Για να μην του δώσω, λοιπόν, αυτό το δικαίωμα έσκαψα τη μπάλα από μακριά, σχεδόν από 40 μέτρα και βασανιστικά η μπάλα πήγε στα δίχτυα. Ανείπωτη χαρά! Στα τελευταία, δε, 5 λεπτά, είχαμε άλλα δύο τετ-α-τετ με τον Ανανιάδη, αλλά δεν μπορέσαμε την ανατροπή».
Αυτές όλες τις εμπειρίες τις μεταφέρετε στα σημερινά παιδιά του Άρη;
«Πρώτα-πρώτα τις μεταφέρω στον προπονητή, τον κ. Μιλίνκοβιτς, ο οποίος σε όποιο γήπεδο πάμε, με ρωτάει πόσες φορές έπαιξες εδώ, πόσα γκολ έχεις βάλει κτλ. Τα συζητάω και με τα παιδιά ,άλλοι εντυπωσιάζονται, άλλοι λένε αυτά είναι ιστορία, αλλά το να ακούς τους προκατόχους σου και να παίρνεις εμπειρίες, έστω και λεκτικά, σε βοηθάει».
Για το σημερινό ντέρμπι τι λέτε;
«Στο ποδόσφαιρο τα πάντα γίνονται. Θέλει ψυχή και σοβαρότητα».
