Ο κόσμος του Άρη είναι στις επάλξεις. Ξανά. Για άλλον έναν αγώνα δικαίωσης κόντρα σε αποφάσεις και συστήματα εναντίον του, κόντρα σε λανθασμένες επιλογές. Το αυριανό συλλαλητήριο στο Παλέ θα είναι ένα ηχηρό μήνυμα ότι ο κόσμος του Άρη όχι απλά είναι παρών, αλλά μπορεί να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Από το μπλογκ οπαδού του Άρη (thekoulway.wordpress.com) δημοσιεύει το PRESSARIS ένα… γράμμα ελπίδας και αρειανοσύνης που πρέπει να διαβαστεί!
Ήρθε η ώρα να διαβούμε ξανά το ίδιο μονοπάτι, το τόσο γνώριμο για μας που θαρρείς έχει ονόματα δικά μας χαραγμένα στο διάβα του. Συνθήματα γραμμένα σε τοίχους, σημαίες που κυματίζουν ψηλά και οι φωνές μας, οι δικές μας φωνές, να δονούν την ατμόσφαιρα ξανά και ξανά και ακόμα μια φορά ξανά.
Λόγια πολλά δε χρειάζονται, καθείς ας σκύψει και ας αφουγκραστεί την ψυχή του να του μιλά και να του προστάζει. Ηρεμία δε θα βρει ποτές αν παρακούσει τις επιθυμίες της ζωής του, αν επιτρέψει να του πάρουν όλες τις παιδικές αναμνήσεις και όνειρα με αυτόν τον τρόπο, με κατεβασμένα τα χέρια και σκυμμένο το κεφάλι.
Ποιητές μπορεί να μην είμαστε ποτέ αλλά σίγουρα η ζωή μας αποδεικνύει ότι είμασταν στιχάκια. Μαχητές της ζωής και της δικής μας φιλοσοφίας και καρδιάς, καθαρά βλέμματα ανάκατα με καπνούς και καπνογόνα, μέσα σε έναν κόσμο ψευτιάς και προδοσίας.
Κι ας μάθαμε να αγωνιζόμαστε ενάντια σε εχθρούς, πιο πολύ μας πονάν τα πισώπλατα μαχαιρώματα από τους δικούς μας συντρόφους που αποδείχτηκαν φίδια στον κόρφο μας, ήρθε η ώρα να λογαριαστούμε και με αυτούς τους εφιάλτες της ζωής μας.
Χωρίς καβάτζα καμιά, δε λογαριάζουμε και βάζουμε ξανά τους εαυτούς μας πάνω από πρόσωπα και καταστάσεις. Την ανυπαρξία, τον τυχοδιωκτισμό και την μεγαλομανία αυτών που υποσχέθηκαν ότι θα βγάλουν το σύλλογο από το τέλμα, για ακόμη μια φορά θα καθαρίσουμε εμείς. Χωρίς δεύτερη σκέψη η θυσία θα γίνει με χαμόγελο και συνθήματα που θα σκάνε όνειρα στο σύμπαν σαν πυροτεχνήματα φωτεινά.
Δε χρειάζεται να πούμε πολλά, στους δρόμους της φωτιάς θα λογαριαστούμε με όλους και θα δούνε αυτή τη φορά πως κανένα χαμόγελο δε σβήνει έτσι απλά, ούτε καμία ιδέα μπαίνει σε άρματα και παράγκες.
Σήματα καπνού στα πέρατα της γης, ο κιτρινόμαυρος θεός θα στέκεται πάλι ορθός και περήφανος, δακρυσμένα χαιρετίσματα στις ψυχές που ζουν στο χώμα, αδέρφια ζείτε πάντα στις καρδιές μας και μπαίνετε πάντα μπροστά στις μάχες που θα ακολουθήσουν.
Τα λέμε στα γνωστά λημέρια, όταν έρθει η ώρα θα έχουμε να πούμε πολλά, πάρα πολλά…
Υ.Γ. Σκάμε παντού και πάντα για πάντα
