Θεωρείται -και όχι άδικα- ως ένας από τους καλύτερους Έλληνες προπονητές στα κλιμάκια των εφηβικών ομάδων. Η πορεία του Ανδρέα Κεσαπίδη, άλλωστε, είναι ο καλύτερος μάρτυρας. Έχοντας περάσει πάνω από μια δεκαετία στις ακαδημίες του Άρη (11 χρόναι για την ακρίβεια) αποφάσισε να κάνει το βήμα παραπάνω στην καριέρα του.
Ποιο ήταν αυτό; Η ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας μιας ανδρικής ομάδας. Ο Έσπερος Α.Ο.Π.Α. του έδωσε αυτή την ευκαιρία και δεν μετανιώνει. Δεν μπορεί να κάνει κάτι άλλο, από τη στιγμή που η ομάδα βρίσκεται στην κορυφή του πρώτου ομίλου του νότου στη Γ’ Εθνική, έχοντας 9 νίκες και 2 ήττες σε 11 αγώνες. Όλα αυτά με ένα ρόστερ που βασίζεται σε νεαρούς αθλητές και έχει την σφραγίδα του Έλληνα προπονητή.
Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Sport24.gr ο νεαρός προπονητής αναφέρεται στις διαφορές που εντόπισε ανάμεσα σε ομάδες εφήβων και ομάδες ανδρών, μιλάει για τους Μποχωρίδη, Βεζένκοφ και Μήτογλου, σχολιάζει τα ανατπυξιακά προγράμματα της ΕΟΚ, ενώ αποκαλύπτει ποιο είναι το μεγάλο του όνειρο.
Είναι η πρώτη εμπειρία σου ως προπονητής ανδρικής ομάδας. Ποιες είναι οι, μέχρι στιγμής, εντυπώσεις σου;
“Είναι, περίπου, όπως τα περίμενα. Ξέροντας πως φεύγω από μία ομάδα η οποία είχε εφαρμόσει αυστηρά επαγγελματικό τρόπο προσέγγισης και στα παιδικά, αλλά και στα εφηβικά του Άρη, ήρθα σε μια κατηγορία που δεν είναι επαγγελματική με παιδιά που δεν είναι επαγγελματίες. Σε συζητήσεις που είχα μαζί τους το καλοκαίρι τους είχα πει πως ήρθα εδώ για να δουλέψουμε με νέους τρόπους.
Από τη στιγμή που συμφώνησαν μαζί μου και πίστεψαν σε αυτό το πλάνο, θεωρώ πως έχουμε καταφέρει στο 80% να δουλεύουμε όσο επαγγελματικά θέλουμε για μια τέτοια κατηγορία. Αυτός ήταν ο σκοπός μου ερχόμενος στον Έσπερο, να προσεγγίσουμε λίγο πιο επαγγελματικά τον τρόπο που δουλεύουμε. Ο Έσπερος έχει όλα τα εχέγγυα να γίνει επαγγελματική ομάδα. Έτσι, από τη στιγμή που έλειπε μόνο το κομμάτι της προπόνησης αλλά και της δομής της; προπόνησης και από τη στιγμή που εμπιστεύτηκαν εμένα, ήθελα να περάσω αυτό τον τρόπο”.
Έχοντας πάνω από μία δεκαετία στις ακαδημίες του Άρη, πόσο δύσκολο ήταν να αφήσεις την ομάδα και να κατηφορίσεις στην Πάτρα;
“Ήταν απόφαση ζωής! Ήμουν στον Αρη 11 χρόνια. Ήταν το σπίτι μου, η οικογένειά μου. Για να το αποφασίσω έπεισα τον εαυτό μου πως είχα κλείσει έναν κύκλο. Το επόμενο βήμα ήταν είτε να παραμείνω στον Άρη, ξεκινώντας από την αρχή -παράλληλα, είχα και πρόταση για να βρεθώ στο τεχνικό τιμ της ανδρικής ομάδας-, όμως πρόθεσή μου είναι να εξελίξω τον εαυτό μου, να πάρω εμπειρίες σε αντρικά πρωταθλήματα, αλλά θα το έκανα μόνο σε συνθήκες που με κάλυπταν 100%. Συζητώντας με τους ανθρώπους του Εσπέρου με πείσανε και μου έκαναν πιο εύκολη την απόφαση. Αρχικά, συμβουλεύτηκα πολύ τους δικούς μου ανθρώπους. Ήταν δύσκολο να αφήσω τα παιδιά που έχουμε δουλεψει τόσο καιρό μαζί, όμως, όλοι μου έλεγαν “κάντο”. Με αρκετή σκέψη πήρα την σωστή απόφαση!”.
Και φέτος, όμως, δουλεύεις με αρκετά νέα παιδιά…
“Αυτός είναι ο στόχος μας, να δουλεύουμε με παιδιά της ομάδας και είναι και η φιλοσοφία της ομάδας. Ένας από τους λόγους που αποδέχτηκα την πρόταση του Εσπέρου ήταν κι αυτός. Μου αρέσει να δουλεύω με νεαρούς αθλητές, γιατί θεωρώ πως αυτές οι κατηγορίες είναι για νέα παιδιά. Να δουν εάν μπορούν να κάνουν το βήμα παραπάνω στην καριέρα τους, αλλά και το που μπορούν να φτάσουν”.
Παρά τα πολλά νεαρά παιδιά ο Έσπερος είναι πρώτος με ρεκόρ 9-2. Υπάρχει κάποιο αποτέλεσμα το οποίο δεν περίμενες;
“Είμαι άνθρωπος που ήθελε το 11-0! Καμία από τις 2 ήττες δεν περίμενα, αλλά όταν είσαι σε μια κατηγορία που τα παιδιά δεν είναι έμπειρα σε αυτή και όταν παίζεις με ομάδες οι οποίες έχουν κίνητρο να κερδίσουν τον πρώτο, την κακή σου μέρα την πληρώνεις. Εμείς πληρώσαμε 2 κακές μέρες, αλλά δεν πληρώσαμε άλλες 2 κακές μέρες, γιατί είχαμε 2 παιχνίδια τα οποία κερδίσαμε στον πόντο. Θεωρώ ότι για μικρές λεπτομέρειες δεν έχουμε το απόλυτο”.
Μιας και ανέφερες πως η κατηγορία είναι ερασιτεχνική, σε σχέση με τα πρωταθλήματα εφήβων στα οποία ήσουν προπονητής, τι διαφορές έχεις εντωπίσει;
“Σίγουρα η βασική διαφορά είναι πως μιλάμε για παιδιά από τη μία και για άντρες από την άλλη. Η δεύτερη έχει να κάνει με το γεγονός, πως όταν έχεις έφηβους σε τμήματα όπως ο Άρης, παιδιά τα οποία έχουν βραβευτεί και έχουν μια φιλοδοξία, θέλουν να “ακουμπήσουν” στο κάτι παραπάνω. Οπότε, έχουν στο μυαλό τους πως αυτό είναι το επάγγελμά τους. Σε μια κατηγορία ερασιτεχνική, όπως είναι η Γ’ Εθνική, τα παιχνίδια ναι μεν έχουν μια φιλοδοξία, αλλά δεν ξέρουν αν θα είναι αυτό το επάγγελμά τους. Άρα, το δύσκολο κομμάτι είναι να πείσεις αυτά τα παιδιά πως αυτό είναι το επάγγελμά τους, να δουλέψουν επαγγελματικά και να εξαντλήσουν ό,τι πιθανότητες έχουν για το κάτι παραπάνω”.
Τι στόχοι υπάρχουν για φέτος; Μετά το εξαιρετικό ξεκίνημα, η άνοδος είναι στο πίσω μέρος του μυαλού σας;
“Ξεκινώντας το πρωτάθλημα δεν είχαμε κανένα στόχο για άνοδο. Είχαμε ως στόχο να δομίσουμε την ομάδα ώστε να κάνουμε την παραγωγική διαδικασία λίγο καλύτερη και να στηρίζεται η ομάδα σε δικά της παιδιά. Αυτό, εάν το συνδυάζαμε με αποτελέσματα, δεν θα λέγαμε όχι. Όσο περνούν τα παιχνίδια και βλέπουμε ότι μπορούμε, σίγουρα θα βρεθεί στο πίσω μέρος του μυαλού μας η άνοδος, χωρίς, ωστόσο, να είναι ο πρώτος στόχος. Ο στόχος μας δεν ξεφεύγει από αυτά που έχουμε πει το καλοκαίρι. Δουλειά, εξέλιξη νεαρών παικτών, εμπιστοσύνη στον τρόπο προπόνησης και εάν αυτό μας δώσει την άνοδο θα πανηγυρίσουμε. Εάν όχι, θα συνεχίσουμε τη δουλειά με νέους στόχους από το καλοκαίρι”.
Στον Έσπερο υπάρχουν αρκετά νέα παιδιά. Έχοντας την εμπειρία του Άρη, όπου ανέδειξες παίκτες, θεωρείς ότι υπάρχουν στην ομάδα της Πάτρας παίκτες, οι οποίοι μπορούν να σταθούν στις υψηλές κατηγορίες;
“Ταλέντο υπάρχει μπόλικο στον Έσπερο. Στην ομάδα υπάρχει ένα παιδί που βρίσκεται στην Εθνική, ο Νίκος Δίπλαρος, ο οποίος έχει την προοπτική, αρκεί να συνεχίσει να δουλεύει με τον τρόπο που δουλεύει. Υπάρχουν παιδιά, τα οποία δεν ξέρω αν μπορούν να φτάσουν σε επίπεδο Α1, όμως σίγουρα μπορούν να σταθούν σε μεγαλύτερο επίπεδο από αυτό της Γ’Εθνικής. Αυτό αποτελεί μια εξέλιξη”.
Στον Άρη, όμως, είχες παίκτες οι οποίοι στέκονται και σε επίπεδο Α1, αλλά και σε επίπεδο Euroleague. Είναι οι Λευτέρης Μποχωρίδης και Αλέξανδρος Βεζένκοφ. Έχοντάς τους από το ξεκίνημα, ουσιαστικά, περίμενες πως θα είχαν τέτοια εξέλιξη;
“Για μένα, πάντα, καθρέφτης του γηπέδου και της δουλειάς που γίνεται είναι η μετέπειτα πορεία. Όταν έβλεπα αυτά τα παιδιά, αλλά και τον τρόπο που δουλεύανε, σίγουρα περίμενα πως θα έφταναν πολύ ψηλά. Το πόσο γρήγορα και το πόσο ψηλά θα φτάσουν, εξαρτάται από τον τρόπο δουλειάς. Όταν τους ζούσα, ήξερα πως κάποια μέρα θα φτάσουν να αγωνίζονται στο κορυφαίο επίπεδο”.
Βλέποντας τον Λευτέρη Μποχωρίδη να αγωνίζεται στην Euroleague, αυτό τι σημαίνει για τον Ανδρέα Κεσαπίδη;
“Για μένα είναι ο μεγαλύτερος τίτλος για κάθε προπονητή. Να βλέπει παιδιά τα οποία έχει δουλέψει από… μωρά να φτάνουν στο κορυφαίο επίπεδο. Είναι πάνω από κάθε κύπελλο και κάθε νίκη. Είναι η ηθική ικανοποίηση που μπορεί να πάρει ο κάθε προπονητής, που έχει δουλέψει σε συγκεκριμένες ηλικίες”.
Την περσινή σεζόν δούλεψες και με τον Κωνσταντίνο Μήτογλου. Πώς βλέπεις την εξέλιξή του στο NCAA;
“Με τον Μήτογλου δουλέψαμε ένα χρόνο μαζί. Είναι εξαιρετικό ταλέντο για μένα. Δεν εχει καταλάβει, ακόμα, τι έχει και όταν το καταλάβει θα δώσει ακόμα περισσότερα. Είναι ένας παίκτης που μου θυμίζει έντονα τον Νοβίτσκι, όσο μεγάλο κι αν ακούγεται αυτό. Είναι τέτοιου στυλ παίκτης. Είναι δουλεύταράς, αλλά πρέπει να βάλει οργάνωση στη δουλειά του. Όταν οργανώσει τη δουλειά του, το μέλλον είναι δικό του. Πρέπει να φτιάξει λίγο τα πόδια του, έχει εξαιρετική επαφή με το καλάθι ενώ αν δυναμώσει και αποκτήσει λίγο παραπάνω foot work τότε θα μιλάμε για έναν παίκτη τοπ επιπέδου. Ήδη, έχει ξεκινήσει εξαιρετικά στο Κολέγιο, τα νούμερά του είναι αρκετά καλά για rookie. Έχει παρει το δρόμο του”.
Η ΕΟΚ πόσο έχει βοηθήσει, μέσω των αναπτυξιακών προγραμμάτων; Υπάρχει βοήθεια από την Ομοσπονδία;
“Σε αυτό το κομμάτι χρειάζεται μια καλύτερη προσέγγιση από πλευράς ΕΟΚ. Σαν διοργανώτρια αρχή θα μπορούσαν να είναι πιο στοχευμένες οι δράσεις και οι δηλώσεις της, λίγο πιο αξιοκρατικές ίσως, για να μπορούμε να πούμε ότι γίνεται πραγματικά δουλειά και όχι επιφανειακά πράγματα. Υπάρχει προσπάθεια, αλλά εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Με μικρές τομές θα μπορούσε να γίνει πολύ καλύτερη δουλειά στο συγκεκριμένο κομμάτι”.
Η κρίση έχει βοηθήσει ώστε να αξιοποιηθούν παιδιά από τις ακαδημίες των ομάδων; Μήπως, τελικά, ήρθε για καλό;
“Ξεκάθαρα έκανε καλό. Αργήσανε οι περισσότερες ομάδες να το καταλάβουν. Κάποιες ομάδες πίστευαν σε παιδιά, όμως δεν υπήρχε η ανταπόδωση. Έβγαιναν παιδιά, τα οποία δεν είχαν ομάδα για να παίξουν. Η κρίση το έφερε αυτό. Περισσότερες ομάδες προσέγγισαν καλύτερα το θέμα με μεγαλύτερη την πιθανότητα να βγει ένα από τα παιδιά στο κορυφαίο επίπεδο. Για μένα, είναι μονόδρομος και θα είναι μονόδρομος, όσο ζούμε σε καιρούς κρίσης, γιατί είναι και πολύ πιο φθηνό και πολύ πιο όμορφο για τον κόσμο να βλέπει παιδιά που είναι οικεία και να έχει άμεση επαφή μαζί τους. Ήδη υπάρχουν πολλά παιδιά. Ευελπιστώ και θέλω να πιστεύω πως τα επόμενα χρόνια θα υπάρχουν πολύ περισσότερα παιδιά”.
Νωρίτερα, ανέφερες πως ένας κύκλος έκλεισε στον Άρη. Ο νέος κύκλος έχει να κάνει με τη θέση του head coach στην ανδρική ομάδα;
“Αυτό είναι ένα όνειρο που είχα από μικρό παιδί. Ως παίκτης έπαξα και στον Άρη. Κάθε φορά που μπαίνεις στο Παλέ ονειρεύεσαι κάτι. Εγώ ονειρεύομαι να γίνω πρώτος προπονητής στον Αρη! Βέβαια, αυτό είναι πολύ δύσκοιλο. Θέλει πολύ δουλεια εκ μέρους μου, αλλά αυτό είναι ένα όνειρο και μια φιλοδοξία μου”.
Πηγή: sport24.gr
