Πολλοί επιχείρησαν, επιχειρούν και θα συνεχίσουν να το κάνουν, να γίνουν πρωταγωνιστές ενώ είναι κομπάρσοι. Να κλέψουν την δόξα αυτού που παίζει στο χορτάρι. Ο λόγος γίνεται για τις, ανά περιπτώσεις, διαιτητικές παρεμβάσεις. Δύο είδαμε την εβδομάδα που πέρασε και αν στο παιχνίδι με τον ΝΠΣ του Αχιλλέα το κλίμα ήταν ευχάριστο, ήρθε η Λεωφόρος και το Τόφαλος της Πάτρας, την Τετάρτη και το Σάββατο, χτες δηλαδή, για να αναδείξουν το πώς μπορεί ένας άνθρωπος που κλήθηκε για να αποδώσει ισορροπία και δικαιοσύνη να στρέψει πάνω του τα φώτα
Μονόφρυδος
Ο τύπος που σφύριξε στον αγώνα με τον Παναθηναϊκό, αυτός ο μονόφρυδος, λογικά, επιλέχτηκε από πρωτάθλημα κατς και κάπως έτσι υπήρξε υπέρ του δεόντως ανεκτικός με την κλωτσοπατινάδα που επέλεξε να εκπαιδεύσει την ομάδα του ο Τερίμ. Στα δικά μας, ο Μάντζιος, γνωρίζοντας την σημασία του αγώνα της ερχόμενης Τετάρτης αφ’ ενός και προσπαθώντας να κρατήσει σε ισορροπία το ρόστερ, με απώτερο στόχο το φορμάρισμα στο σωστό χρονικό διάστημα, ξεκίνησε με 3 χαφ, δύο εκ των οποίων ξαναμπαίνουν στο rotation. Λογικό, στα μάτια μου, καθώς όλοι θα φανούν χρήσιμοι.
Ίσως να, έπαιξε ρόλο αυτό στην τρικυμία του πρώτου τετάρτου του ματς. Γκολ ο αντίπαλος στο 3, άνετα θα μπορούσε να ήταν 3-0 στο 20′. Οι αγώνες, παρόλα αυτά, δεν κρίνονται με τα “αν”. Έτσι, επιβιώσαμε και ισορροπήσαμε. Πιστεύω πως αυτό το διάστημα, χοντρικά απ’ το 1′ ως το 20′, θα γίνει μεγάλο μάθημα στα όσα ακολουθούν. Στην πορεία, το 4-3-3 άλλαξε, με καθαρό 10 τον Μανού, στο 8 τον Νταρίντα και τον Ζουλ 6. Η καλύτερη δυνατή ισορροπία, επιθετικά και αμυντικά, αυτή την περίοδο, δημιουργείται με αυτόν τον σχηματισμό, όπως βλέπω εγώ τα πράγματα. Τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες και… επεμβάσεις κομπάρσων, που λέγαμε παραπάνω.
Με το καλημέρα του 2ου ημιχρόνου δεν μπαίνει η κεφαλιά εξ επαφής του Ζαμόρα, κολλητά φάουλ/εφεύρεση, χέρι αφέλειας, πέναλτι. Χειροκρότημα της πράσινης κερκίδας, πιθανότατα στον τύπο που έκανε εύκολο το απόγευμα της ομάδας τους. Τελετή λήξης. Πολλά τα συμπεράσματα, τα μαθήματα, για όσα ακολουθούν. Σε νοοτροπία, σε συμπεριφορά, σε διαχείριση καταστάσεων. Επόμενο μάθημα προς μελέτη, Κυριακή (σήμερα) απόγευμα, στο Κλεάνθης Βικελίδης με Α.Ε.Κ.
Συγκέντρωση στην “στιγμή”
Χτες, στην Πάτρα, στο μπάσκετ, ένα έργο χιλιοπαιγμένο. Εδώ, πρωταγωνίστρια η ξανθιά ηθοποιός. Μεγάλο ταλέντο, τα έχουμε δει και πει πολλές φορές. Ερμηνείες για Όσκαρ! Η μία όψη του νομίσματος είναι αυτή. Η άλλη είναι η μέτρια προς κακή εμφάνιση, άσχετα αν οι λόγοι εξηγούνται και οι δικαιολογίες είναι πολλές και λογικές. Χαμένα αμυντικά ριμπάουντ, ζεύγη περασμένων βολών, καλάθια να μην μπαίνουν ενώ “δεν χάνονται”, κάποια από τα σημάδια. Κι εδώ, μεσοβδόμαδος αγώνας, από αυτούς που δημιουργούν όραμα, που ταΐζουν ομάδα και κόσμο, που δίνουν ξανά βάρος στην φανέλα.
Στέκομαι στο σημείο που ο Τολιόπουλος, αυτός ο γητευτής της πορτοκαλί μπάλας, όπως και ο Μανού αντίστοιχα στο χορτάρι, βάζει το τρίποντο και την λέει στον διαιτητή. Η διαφορά στους 5, με την τεχνική ποινή στους 6, ο Καστρίτης εκτός εαυτού, πολύ σωστά. Με τον παίχτη του, τον εκ των πρωταγωνιστών. Είναι εύκολος ο λαϊκισμός. Δύσκολο είναι να κοιτάζεσαι στον καθρέφτη και να λες τι μπορούσες να κάνεις καλύτερα, πώς θα διδαχθείς και θα διορθώσεις λεπτομέρειες. Σε αυτό το σημείο, πιστεύω πως, βρισκόμαστε. Στην μικρή λεπτομέρεια, στην κρίσιμη απόφαση της στιγμής, στην αγωνιστική και πνευματική συγκέντρωση που θα έχουν οι παίχτες μας τότε, στο σημείο που θα κρίνει αγώνες και στόχους.
Κυριακή, 3 Μαρτίου 2024
“ο Χιούι”
