Mέσα στα πολλά αφιερώματα που είδαν το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες μέρες με αφορμή τα 100 χρόνια του Άρη, ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η εξομολόγηση του Σ. Γούσιου σχετικά με το σήμα του Άρη.
“Ο θείος μου Κώστας Βικελίδης ο οποίος υπήρξε εκτός από ποδοσφαιριστής και πρόεδρος του Άρη επί σειρά ετών μου διηγήθηκε μια μέρα με ποιο τρόπο ο Άρης υιοθέτησε το σήμα του. Αναφέρομαι σε αυτό που παρουσιάζει τον θεό Άρη σε ανάπαυση ενώ κάθεται πάνω στα πολεμικά του τρόπαια” είπε στην εφημερίδα “Goal”, υπογραμμίζοντας ακόμη: “Είχε βρει αυτή την φιγούρα το αγαλματάκι με τον θεό του πολέμου σε ένα παλαιοπωλείο της Θεσσαλονίκης. Του άρεσε και μετά από λίγες ημέρες πρότεινε στο δ.σ της ΠΑΕ να υιοθετήσει αυτή την συγκεκριμένη φιγούρα με τον Αρη”.
“Μέλος της μεγαλύτερης αθλητικής οικογένειας”
Ο Στέργιος Γούσιος σέντερ του Άρη κατά την δεκαετία του 1950 και του 1960 (πρόεδρος σήμερα του συνδέσμου βετεράνων καλαθοσφαιριστών) είναι μέλος της μεγαλύτερης αθλητικής οικογένειας στην Ελλάδα:
“Γεννήθηκα το 1937 στην Θεσσαλονίκη. Η μητέρα μου Ευτυχία Βικελίδου ήταν αδελφή του Κλεάνθη, του Κώστα και του Νικηφόρου Βικελίδη. Είμαι περήφανος που ανήκω στην μεγαλύτερη αθλητική οικογένεια της Ελλάδας και ακόμη πιο περήφανος που σήμερα ως παππούς βλέπω τον εγγονό μου να συνεχίζει την αθλητική παράδοση όντας μέλος των τμημάτων υποδομής του μπασκετικού Άρη. Για όσους δεν το γνωρίζουν θα πρέπει επιγραμματικά να σας αναφέρω πως ο πατριάρχης Δημήτριος Βικελίδης και η γιαγιά μου Κατερίνα έκαναν 12 παιδιά εκ των οποίων έζησαν τα 8. Από αυτά τα 8 τα 3 ήταν αγόρια(Κώστας , Νικηφόρος, Κλεάνθης). Και τα τρία υπήρξαν ποδοσφαιριστές του Άρη με σημαντικές περγαμηνές. Οι τρεις αδελφές τους, η Ευτυχία(μητέρα μου), η Αφροδίτη και η Παρασκευή συμμετείχαν στην γυναικεία ομάδα του βόλεϊ. Γόνοι αυτών των κοριτσιών έκαναν επίσης πρωταθλητισμό στον Άρη, εγώ στο μπάσκετ, άλλος στο ποδόσφαιρο(Δημήτρης Καζαντζής) κι άλλος στην κολύμβηση(Θανάσης Μπερδανόπουλος). Πιστεύω ότι όσο κι αν ψάξετε δεν θα βρείτε στην Ελλάδα ανάλογη αθλητική οικογένεια με τέτοια προσφορά σε έναν σύλλογο”.
“Έπαιξε με αντίπαλο τον Κόρατς”
“Υπήρξα επί τέσσερα χρόνια βασικό σέντερ της Εθνικής Ελλάδος και φυσικά βασικό στέλεχος της ομάδας του Άρη από το 1955. Είχα την τιμή να αντιμετωπίσω στα νιάτα μου ως αντίπαλος έναν θρύλο του Σέρβικου μπάσκετ, τον Ραντιβόι Κόρατς, είχα την τιμή να γνωρίσω και να συνεργαστώ με θρύλους του μπάσκετ όπως ήταν ο Μαυροσκούφης, ο Τσικίνας, ο Νησιώτης, ο Ματθαίου , ο Πεταλίδης, ο Αγγελίδης. Στην δεκαετία του 1950 και στις αρχές του 1960 έρχονταν στην Θεσσαλονίκη και πολλά αεροπλανοφόρα του 6ου στόλου. Παίζαμε πολλά φιλικά παιχνίδια με αμερικανούς και ο Άρης και η ΧΑΝΘ τα οποία μας βοηθούσαν να τεστάρουμε τις αδυναμίες μας. Αυτό που δεν γνωρίζουν πολλοί είναι ότι ο Άρης εκτός από την ΧΑΝΘ και το Αλεξάνδρειο για κάποιες σεζόν στα μέσα της δεκαετίας του 1950 χρησιμοποιούσε ως έδρα ένα μικρό γηπεδάκι που ήταν κοντά παραλία , δίπλα στην Β. Όλγας στο ύψους του κινηματογράφου “Αθήναιον”. Αυτό το γηπεδάκι καταβάλει σήμερα προσπάθειες ο σύνδεσμος βετεράνων να αναστηλώσει….”.
