Ο αυτοκράτορας της Κίνας λέγεται “Χάμιλτον”!

Ήταν σχεδόν σουρεαλιστικό: ο αγώνας ξεκίνησε με τη μισή πίστα βρεγμένη και την υπόλοιπη μισή στεγμή, καθώς έβρεχε πριν την έναρξη του αγώνα, όμως μισή ώρα περίπου πριν σβήσουν τα κόκκινα φώτα σταμάτησε. Έτσι, όλοι οι πιλότοι πλην του Σάινθ επέλεξαν να ξεκινήσουν μ’ ενδιάμεσα ελαστικά.

Όταν δόθηκε η εκκίνηση, ο Χάμιλτον έφυγε εύκολα μπροστά, με τον Φέτελ- που είχε βάλει ελαφρώς στραβά τη Φεράρι του- να διατηρεί τη 2η θέση και τους Μπότας, Κίμι ν’ ακολουθούν.

Οι δύο μεγάλοι κερδισμένοι ήταν ο Φερνάντο Αλόνσο που από 13ος βρέθηκε 8ος και ο απίστευτος Μαξ Φερστάπεν, που ξεκινούσε 16ος, όμως μετά από 1.5 γύρο φιγούραρε στην 7η θέση!

Και τα καλύτερα δεν είχαν έρθει ακόμα…

Αλλαγές ελαστικών και… καλός χαμός

Στον τρίτο γύρο οι περισσότεροι πιλότοι μπήκαν στα πιτ για ν’ αλλάξουν ελαστικά και να βάλουν άλλοι την μαλακή (Φεράρι) κι άλλοι την πολύ μαλακή (Ρεντ Μπουλ). Όσοι δεν μπήκαν στον τρίτο το έκαναν σχεδόν «υποχρεωτικά» στον 5ο: ο Τζιοβινάτσι διέλυσε εκ νέου την Σάουμπερ χάνοντας τον έλεγχο στην ευθεία εκκίνησης- τερματισμού και άπαντες αναγκάστηκαν να περάσουν από το pit lane.

Μετά τις αλλαγές των ελαστικών, οι δύο Μερσέντες βρέθηκαν στην κορυφή με τον Χάμιλτον πρώτο, όμως ο Μπότας έκανε τετ-α-κε πίσω από το αυτοκίνητο ασφαλείας (που είχε βγει στην πίστα λόγω Τζιοβινάτσι) και κατέληξε στη 12η θέση.

Και τα καλύτερα δεν είχαν έρθει ακόμα (part 2)…

Show Max go on!

Από τον 5ο γύρο και μετά που έφυγε το Αυτοκίνητο Ασφαλείας, ο Φερστάπεν φρόντισε ν’ αποδείξει και πάλι για ποιο λόγο θεωρείται το μεγαλύτερο ταλέντο που έχουμε δει τα τελευταία πολλά χρόνια: πέρασε με συνοπτικές διαδικασίες Ράικονεν και Ρικιάρντο και μόλις στον 7ο γύρο είχε βρεθεί πίσω από τον πρωτοπόρο Χάμιλτον- είχε κερδίσει, δηλαδή, 14 ολόκληρες θέσεις σε λιγότερο από 7 περάσματα!

Πίσω από τους δύο ο Ρικιάρντο καθυστερούσε εμφανώς τις δύο Φεράρι (με τον Κίμι τέταρτο και τον Φέτελ πέμπτο) , οι οποίες, όμως, δεν μπορούσαν να τον περάσουν, ενώ Σάινθ, Αλόνσο (ασύλληπτα πράγματα από τον Ισπανό, που παλεύει με το αργοκίνητο καράβι της ΜακΛάρεν), Πέρεζ, Μπότας και Μάγκνουνσεν συμπλήρωναν την πρώτη δεκάδα μετά τους 20 γύρους.

Και όλοι περίμεναν να δουν τι θα γινόταν με αυτούς που φορούσαν τη μαλακή γόμα: θα πήγαιναν μέχρι τέλους ή όχι;

Σούζα το αλογάκι

Η τετράτροχη ζωή κυλούσε ήρεμα από κει και πέρα- μέχρι, δηλαδή, που ο Φέτελ «τρελάθηκε»: ο Γερμανός, που μετά τις αλλαγές και το Safety Car είχε καταλήξει 5ος, πέρασε στον 23ο γύρο τον Κίμι και ανέβηκε 4ος και μετά σχεδόν «απαίτησε» την 3η θέση από τον Ρικιάρντο, τον οποίον «κατάπιε» εν ριπή οφθαλμού.

Ο 4 φορές παγκόσμιος πρωταθλητής πάτησε το πόδι στο πάτωμα και κερδίζοντας 1 δευτερόλεπτο στον γύρο έφτασε πίσω από τον 2ο Φερστάπεν, με τον Ολλανδό να κάνει ένα ατσούμπαλο φρενάρισμα και να «χαρίζει» τη θέση πίσω από τον Χάμιλτον.

Κάπως έτσι, η πρώτη σειρά είχε εκ νέου την εικόνα των δύο φετινών μονομάχων του τίτλου (κι ας είναι πολύ νωρίς για να πούμε κάτι τέτοιο): Χάμιλτον- Φέτελ.

Το πρώτο φαβορί, δηλαδή, για το στέμμα και πίσω του το δεύτερο…

Ώρα για διάλειμμα, ώρα για 2ο πιτ στοπ

Στον 30ο γύρο ο Φερστάπεν άνοιξε το χορό του 2ου πιτ στοπ (έβαλε εκ νέου την πολύ μαλακή), με τον Ρικιάρντο ν’ ακολουθεί αμέσως μετά και τον Φέτελ να βάζει τη μαλακή στον 35ο. Μπότας (36ος) και Χάμιλτον (37ος) ακολούθησαν με τη μαλακή, με τη Φεράρι να θυμάται πώς είναι να παίρνεις έναν υπνάκο στο box σου και να κρατούν τον Ράικονεν μέσα για 5 επιπλέον γύρους, στους οποίους έχανε 3 δευτερόλεπτα (!) στο γύρο.

Εν τέλει, ο Φινλάνδός μπήκε στον 40ο, έβαλε την πολύ μαλακή και βγήκε πίσω από τον Σάινθ στην 6η θέση, για να περάσει με συνοπτικές διαδικασίες τον πιλότο της Τόρο Ρόσο και να «κολλήσει» στην 5η.

Κάπου εκεί είχε φτάσει η στιγμή για να γίνουν και πάλι τα νεύρα του Αλόνσο κρόσσια: ο “Nano” είχε κάνει έναν μυθικό αγώνα φτάνοντας στην 7η θέση με το τετράποδο μουλάρι που λέγεται “ΜακΛάρεν”, όμως το κιβώτιο τον πρόδωσε και τον ανάγκασε να εγκαταλείψει.