Ο Λευτέρης Αυγενάκης βρέθηκε στην Θεσσαλονίκη χθες και πήρε μια καλή “γεύση” τι σημαίνει πραγματική αθλητική οικογένεια, όπως αυτή του Άρη.
Η συνάντηση αρχικά με ΚΑΕ και ΑΣ Άρης και στην συνέχεια (μετά το… 60ο λεπτό, για να μην ξεχνιόμαστε) στο Κλεάνθης Βικελίδης (και στις θέσεις VIP των φιλάθλων και όχι σε μια προεδρική σουίτα…), στο απόλυτο ποδοσφαιρικό γήπεδο της Ελλάδας, του έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσει πρόσωπα και καταστάσεις. Από πρώτο χέρι.
Μίλησε, άκουσε, είδε… Το πρόβλημα του Αλεξάνδρειου είναι από τα “στοιχήματα” όλης της κιτρινόμαυρης οικογένειας. Θα πρέπει να είναι και μια τίμια αποστολή της κυβέρνησης για δίκαιη λύση, με ειλικρίνεια. Και δεν είναι το μόνο.
Η ατζέντα είναι μεγάλη και σημαντική. Αρκεί να δείξει θέληση για να δώσει δίκαιες λύσεις. Έχει ιστορικά την ευκαιρία. Τώρα. Όχι απλά με προεκλογικές υποσχέσεις. Δεν θα έχουν καμία αξία τα… πυροτεχνήματα και τα λόγια.
Φυσικά, κανένας Αυγενάκης δεν μπορεί να λειτουργήσει μεμονωμένα. Χρειάζεται η βούληση της κεντρικής εξουσίας, της ίδιας της κυβέρνησης και η παρούσα έχει μια εξόχως σημαντική ευκαιρία να (απο)δείξει ότι διαφέρει από όλες τις άλλες που είχαν τις αγαστές σχέσεις με τον γνωστό σε όλους κρατικοδίαιτο σύλλογο.
Μέσα σε αυτό το κάδρο -κι ενώ το γήπεδο Χαριλάου σε μια παγωμένη βραδιά του χειμώνα, με αντιεμπορική ώρα και σε αντιεμπορική μέρα, ξεχείλιζε πάθος και ομορφιά, πράγματα που είδε ο Αυγενάκης δια ζώσης- ο Άρης ως σύλλογος επιβάλλεται να ανασυνταχθεί και να οργανωθεί, γνωρίζοντας ότι το μεγάλο του όπλο είναι ο κόσμος του. Και φυσικά να γίνει ακόμη πιο ισχυρός προκαλώντας την κεντρική εξουσία να δώσει λύσεις δίκαιες και σωστές και όχι να του χτυπάει την πλάτη σαν να είναι φτωχός συγγενής.
Ο Άρης όσο βαδίζει ανεξάρτητος θα μπαίνει στο μάτι όλων, θα είναι στόχος. Γι αυτό πρέπει να λειτουργήσει στην κατεύθυνση της ισχυροποίησης του και να μην περιμένει να “πέσουν” από τον… ουρανό οι λύσεις που ζητάει.
ΥΓ: Την ίδια ευαισθησία αν έδειχναν ορισμένοι π.χ. για τις υποθέσεις των ΠΑΟΚ-Ξάνθης ή της φονικής ενέδρας του 28χρονου Βούλγαρου και των γκρίζων σημείων θα ήταν πιο πιστευτοί ότι θέλουν να κάνουν σωστά την δουλειά τους… Μάλλον, όμως, γι άλλες… δουλειές νοιάζονται. Κάνει μπαμ!
