Μέσα από περίπου 2.500 λέξεις ο σύνδεσμος φίλων Άρη «Ιερολοχίτες» κάνουν έναν απολογισμό «έξω από τα δόντια» για τον κιτρινόμαυρο σύλλογο.
Διαβάστε αναλυτικά:
Καλοκαίρι του ‘12
Το καλοκαίρι οι σύνδεσμοι οπαδών του ΑΡΗ τύπωσαν μια κοινή μπλούζα και τα κέρδη από τις πωλήσεις τα έταξαν στην Κ.Μ. ΑΡΗ. Το ποσό δε θα ήταν πολύ μεγάλο (7-8 χιλιάρικα το πολύ) και το πολύ, πολύ να κάλυπταν ένα ποσοστό από την αμοιβή των περιβόητων «οικονομικών και διαχειριστικών ελεγκτών» του ποδοσφαιρικού τμήματος. Δεν ήταν όμως οικονομικός ο βασικός στόχος αυτής της κίνησης αλλά συμβολικός. Θέλαμε να καταδείξουμε την ανάγκη συσπείρωσης όλων γύρω από την ομάδα. Δυστυχώς όμως δεν υπήρξε συνέχεια. Η κίνηση δε βρήκε μιμητές. Σχεδόν τίποτα από όσα προτείναμε το καλοκαίρι δεν έγινε. Όπως συμβολική ήταν και η συμμετοχή του Συνδέσμου μας στην «επιτροπή οικονομικής ενίσχυσης» που συγκροτήθηκε νωρίτερα το καλοκαίρι. Ούτε γνώσεις έχουμε, ούτε εμπειρία, ούτε άκρες, ούτε το μέγεθος που θα επέβαλε την παρουσία μας. Εντελώς έξω από τα νερά μας. Ξέρουμε γιατί μας κάλεσαν να συμμετέχουμε και ξέρουμε γιατί πήγαμε. Ήμαστε ένας από τους απειροελάχιστους φορείς του ΑΡΗ που έχει μείνει καθαρός και αμόλυντος, συνειδητά μακριά από τη μούργα και από τα κέντρα αποφάσεων γενικότερα. Θεωρήσαμε ότι η ομοψυχία είναι το πρώτο που απαιτείται σε μια περίοδο κρίσης. Οπότε δε χρειάστηκε ούτε καν δεύτερη σκέψη.
Δείξαμε όλη την καλή διάθεση να βοηθήσουμε στη συσπείρωση. Θέσαμε κάποιες προϋποθέσεις τις οποίες θεωρήσαμε απαραίτητες και αυτονόητες για την επιτυχία της προσπάθειας, αλλά μας έγραψαν κανονικά. Ζητήσαμε
• να κάνουν στη μπάντα ΟΛΟΙ όσοι ευθύνονται για την κατάσταση στην οποία βρέθηκε η ποδοσφαιρική μας ομάδα το καλοκαίρι, δηλ. ΟΛΟΙ όσοι υπήρξαν μέλη δου σου είτε στην εταιρία είτε στη λέσχη, από το ‘04 και το «44» ως και και το Μάη του ‘12) και
• την έναρξη ΑΜΕΣΟΥ , ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΜΕΔΟΥΛΙ ελέγχου της «διαχείρισης» για αυτό το διάστημα.
Ζητήσαμε κάτι παράλογο; Δεν ήταν αυτονόητα; Δυστυχώς δεν υπάρχουν, όπως θα όφειλε, δομές και διατάξεις που να απαγορεύουν στα ελεγχόμενα πρόσωπα να πλησιάσουν το «μαγαζί», ωσότου βγούνε αποτελέσματα και συμπεράσματα. Οπότε το αν θα γινόταν αυτό που ζητήσαμε, εξαρτιόταν αποκλειστικά από την αξιοπρέπεια και καλή θέληση των ίδιων των προσώπων και από την κρίση και αντίληψη αυτών που ψήφισαν, όσοι ήταν αυτοί. Η πλειοψηφία του κόσμου δεν ασχολήθηκε και η μη ψήφος, η μη συμμετοχή, δε μετράει τυπικά. Για μας ηθικά μετράει και μετράει πολύ. Αλλά ποιος νοιάζεται για το ήθος, έτσι; Ποιος νοιάζεται για την Ιδέα εκτός από εμάς τους μαλάκες τους οπαδούς.
Το «γράψιμο»
Έτσι, το λοιπόν, αρκετοί από τους εμπλεκόμενους αρνήθηκαν να δεχτούν το αίτημα και επέμεναν να συνεχίσουν την εμπλοκή τους. Καναδυό στο δου σου της κοινωνίας (σε σύνολο 7 μελών) και οι 3 από τους 4 της διοικούσας ήταν οι «άφθαρτοι» όλοι κι όλοι. Εμείς το κατάπιαμε και συνεχίσαμε να βοηθάμε, όπως και όσο μπορούσαμε. Μετά από σύντομο διάστημα όμως αρχίσαμε να εκνευριζόμαστε. Πολύ. Εγωισμοί, κόντρες, ρουσφέτια, μικροπολιτικές, τρικλοποδιές κι άλλες τρικλοποδιές, κωλοτούμπες, πολλές κωλοτούμπες, μπάχαλο, τσαπατσουλιές, δημόσια ξεφτιλίκια, λεζάντες, παπαγαλάκια, τσατσιλίκια, αποπροσανατολισμοί, τυράκια, πολιτικαντισμοί, καφενειακή νοοτροπία στην ημερήσια διάταξη. Τίποτα από αυτά δεν είχε σχέση με τον «κοινό», υποτίθεται, σκοπό. Τη σωτηρία της ομάδας και την πλήρη αποκάλυψη του εγκλήματος. Να πούμε ότι φταίει η ανικανότητα; Δεν πείθει πια ως δικαιολογία.
Το χόρτο
Όλα αυτά φυσικά πέρα από την απελπιστική ντροπιαστική εικόνα αποσύνθεσης που έβγαζε προς τα έξω, επηρέαζε και το αγωνιστικό που δεν ήθελε και πολύ. Εμείς αυτό που απαιτούμε από τους παίκτες, πέρα από το να δείχνουν σεβασμό στο Σύλλογο σε κάθε τους δραστηριότητα, είναι να δίνουν πάνω στο χορτάρι το 100% και να μάχονται από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό, είτε παίρνουν εκατομμύρια, είτε παίρνουν ψίχουλα, είτε είναι απλήρωτοι. Η διάθεση υπήρξε αλλά το 100% των δυνατοτήτων τους, πιστεύουμε ότι ακόμα δεν το έδειξαν. Δεν μπορούμε να τους κακίσουμε ούτε τους παίκτες ούτε τους προπονητές τους επειδή δεν έχουν την ικανότητα να μένουν ανεπηρέαστοι από το τσίρκο που παίζει γύρω τους. Οι περισσότεροι ήταν άβγαλτοι και οι έμπειροι δεν ήταν ποτέ πρωταγωνιστές για να μπορούν να σηκώσουν το βάρος των ευθυνών τους όταν επικρατεί μπάχαλο. Κατά καιρούς λένε ή κάνουν κάτι κουλά που μας γυρνάνε τα μυαλά, αλλά μόλις ηρεμούμε καταλαβαίνουμε ότι είναι άδικο να γίνονται ο εύκολος στόχος. Εμείς από την πλευρά μας θα κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για να τους βοηθήσουμε να βγάλουν όλη την αξία τους στο χόρτο. Το καλό που τους θέλουμε είναι να μη μας προδώσουν ΚΑΙ αυτοί.
Έλεγχος χωρίς μα και μου
Ούτε τους ντετέκτιβ θα κάνουμε, ούτε τους ρεπόρτερ, ούτε τους ανακριτές. Ούτε η εσωτερική πληροφόρηση μας νοιάζει, ούτε η εξωτερική ενημέρωση. Η επιχείρηση εξημέρωσης δε μας αγγίζει γενικότερα. Άπαντες οι διοικούντες είναι ύποπτοι κλοπής και απάτης και ο καθένας θα πρέπει να αποδείξει το αντίθετο. Ξεψάχνισμα των εγκλημάτων προχθές. Όχι χθες, ΠΡΟΧΘΕΣ. Αυτά με τους διαγωνισμούς, τις προθεσμίες, τις αναβολές, τις επιτροπές, τις επανεξετάσεις, τις εγκρίσεις, τις καταγγελίες, τις παραιτήσεις, τις προκαταβολές, όλα αυτά τα καραγκιοζιλίκια μάς έχουν σπάσει τα νεύρα. Υπάρχει όμως και το άλλο που μας εξοργίζει ακόμα περισσότερο. Ξεκίνησε αρχικά με τη δημιουργία μεγάλων προσδοκιών και υποσχέσεων για να ικανοποιηθεί η λαϊκή απαίτηση και να καθησυχάσουν τη λαϊκή οργή. «Θα λάμψει η αλήθεια και τα λαμόγια θα τιμωρηθούν». Και στη συνέχεια υπήρξε μια ύπουλη διασπορά προβλέψεων για μηδενικό αποτέλεσμα του ελέγχου. «Έλα μωρέ τι ψάχνεις να βρεις τώρα; Σίγουρα θα έχουν κρύψει τις λαμογιές τους. Τίποτα δε θα βγάλει ο έλεγχος, θα το δεις». Ένας είναι ο σκοπός αυτών των διαρροών. Να μην υπάρξουν αντιδράσεις όταν ο έλεγχος δε βγάλει τίποτα.
Ε, για εμάς λοιπόν και το λέμε από τώρα, κανένα μπιζμπιζέ αποτέλεσμα δε θα γίνει αποδεκτό. Το τεκμήριο της ενοχής υπάρχει σε ΚΑΘΕ διοικητικό της 8ετίας, χωρίς ΚΑΜΙΑ εξαίρεση. Αθώος δεν είναι κανείς.
Ένοχος είναι αυτός που «βούτηξε».
Αλλά ένοχος είναι και αυτός που επέτρεπε τον άλλο να «βουτάει».
Ένοχος είναι αυτός που υπέγραφε τις λαμογιές και την «κακοδιαχείριση».
Αλλά ένοχος είναι κι αυτός που του έδωσε απαλλαγή.
Ένοχος είναι και αυτός που έβλεπε τις λαμογιές και δε μίλησε, τις συγκάλυψε. Ή έκανε πως δεν έβλεπε, ενώ όφειλε να βλέπει. Έπαιρνε το κατιτίς του; Προστάτευε τους κολλητούς του; Δεν ήθελε να χάσει την καρέκλα; Ήταν απλά χέστης; Ένοχος πάντως είναι.
Αλλά ένοχος είναι και αυτός που έβλεπε αλλά δε χαμπάριαζε τι γινόταν.
Δεν υπάρχει ένας, ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ, που να μην είναι ένοχος για ένα, ΕΣΤΩ ΕΝΑ, από τα παραπάνω. Και το ελαφρύτερο είναι το τελευταίο. Ενοχή λόγω βλακείας. Ε, λοιπόν οι ένοχοι λόγω βλακείας θα πρέπει να απαιτήσουν και να αγωνιστούν με λύσσα για να αποκαλυφθεί ΠΛΗΡΩΣ η αλήθεια και να καθαρίσει η θέση τους. Είναι η χρυσή τους ευκαιρία. Γιατί απαλλαγή λόγω αμφιβολιών δε θα υπάρξει. Είναι ξεκάθαρο αυτό; Δε θα υπάρξει. Αποτέλεσμα που θα τους βγάλει όλους βλάκες θα είναι μπιζμπιζέ. Εδώ υπάρχει κλοπή. Κλοπές. Κλοπή χρημάτων, κλοπή εμπιστοσύνης, κλοπή ονείρων, κλοπή αξιοπρέπειας. Δεν τους τσουβαλιάζουμε όλους εμείς, όπως λένε. Μόνοι τους τσουβαλιάζονται με την ένοχη σιωπή τους. Είναι ξεκάθαρο ότι κανείς που φέρνει την ομάδα σε τέτοια κατάσταση, είτε το έκανε με δόλο είτε λόγω βλακείας, δε μπορεί να ξανασχοληθεί με παραγοντιλίκια. Ούτε για πλάκα. Η διαφορά είναι ότι ειδικά όσοι λειτούργησαν με δόλο, δε θα μπορούν να πλησιάσουν καν το γήπεδο. Δε θα τους σηκώνει το κλίμα. Οπότε είναι σημαντικό να αποδείξει κάποιος ότι πιάστηκε κορόιδο. «Μα εγώ παιδιά, για το καλό του Άρεως δε μίλησα». Δημοφιλής ατάκα …στριμωγμένου παράγοντα. Να τα ξεχάσουν αυτά τα «για το καλό του Άρεως». Το ζούμε σήμερα το «καλό του Άρεως». «Ξέρετε πόσο δάγκωσαν κι εμένα;» Άλλη μια καραμέλα. Συμπάσχουμε αλλά… στα παπάρια μας κιόλας. Κουμάντο στα δικά τους χρήματα κάνουν ίδιοι. Με τον κόσμο του ΑΡΗ, με τον πόνο του, την αγωνία του, τις θυσίες του δε θα παίζει κανείς.
Αυτοί που ευθύνονται ήταν εκλεγμένοι. Μην επιχειρήσουν όμως να μοιραστούν την ευθύνη τους με τους ψηφοφόρους τους. Τα «μαζί τα φάγαμε», αλλού. Κανείς όταν ζητούσε ψήφους, δεν υποσχότανε την καταστροφή που ζούμε, παράλληλα με, π.χ., τις μεταγραφές αεροδρομίου. Και μην τολμήσουν να μετατοπίσουν την οργή του κόσμου στους σιχαμερούς τους συνεργάτες και στους γυμνοσάλιαγκες υπαλλήλους τους. Αυτοί τους επέλεξαν, τους συντήρησαν και τους προστάτεψαν. Όπως όλοι τους ανεξαιρέτως απόλαυσαν την υπόγεια στήριξη και την οσφυοκαμψία στους υποβολείς τους.
Κουφάλες
Όταν κάποιος ο οποίος οδηγείται στην καταστροφή, θολώνει και απειλεί να ξεπαστρέψει όσους θεωρεί υπαίτιους, τότε υπάρχει πολύς κόσμος που θα του δώσει δίκιο. Τότε ο λαός του ΑΡΗ τι δικαιούται να κάνει σε αυτούς που ΗΔΗ τον έχουν καταστρέψει; Ε; Όλο το χρέος είναι σε βάρος μας. «ΜΑΣ». Δικά μας ήταν τα χρήματα, δικά μας τα όνειρα, δική μας η υπομονή, δική μας η πίστη, δική μας και η αξιοπρέπεια. Και τα θέλουμε πίσω. Δεν τα έχουνε; Να πάνε τα ζητήσουν από τα σιχάματα, τους γλίτσηδες και τους κερχανατζήδες τους. Να ανοίξουν τραπεζικούς λογαριασμούς, να ψάξουν τις οφσόρ, να πάνε σε καφετζούδες… Τα θέλουμε όλα πίσω ρε κουφάλες. Αλλίως θα ‘ρθουνε κραιπάλες.
Το κίνητρο δεν είναι ο ρεβανσισμός ή καλύτερα, σίγουρα δεν είναι μόνο αυτός. Αυτό είναι το λιγότερο. Πολλοί λένε ότι το όνειρό τους είναι να τους δούνε όλους «αυτούς» να σαπίζουν στη φυλακή. Οι «υψηλές προσδοκίες» που λέγαμε. Αδέρφια, ξεχάστε τα αυτά. Οι φυλακές είναι για τους οπαδούς, πάρτε το χαμπάρι. Το πιο πιθανόν είναι να θολώσει ένας αδερφός από την ατιμωρησία τους και να βρεθεί αυτός πίσω από το κάγκελο. Και είναι πολύ πιθανόν, ξέρετε. Ελπίζουμε μόνο να είναι από αυτούς που δεν έχουν να χάσουν πολλά. Πάντως η εκδίκηση δε θα φέρει πίσω τα κλεμμένα κι εμείς απαιτούμε την επιστροφή των κλεμμένων. Δε μπορούνε; ΟΚ. Δρόμοι χωρίς επιστροφή υπάρχουν για όλους. Όλοι πρέπει να πληρώσουν το τίμημα που τους αναλογεί. Όχι για σωφρονισμό των ίδιων, αυτοί έχουν τελειώσει, αλλά ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ για να καταλάβουμε όλοι τι έγινε και πώς, ώστε να το εμποδίσουμε στο μέλλον. Για να κοπούν τα φτερά όσων επιδιώκουν να επαναλάβουν τα ίδια. Γιατί αλλιώς κι αυτό είναι σίγουρο και εγγυημένο, η ατιμωρησία θα μας οδηγήσει στην επανάληψη όλων όσων ζούμε τώρα. Και τότε μικρή σημασία θα έχει αν φέτος τη σκαπουλάρουμε. Γίνεται αυτό αντιληπτό ή μπα; Όπως ελάχιστη σημασία έχει αν αύριο πάρουν την ομάδα κάποιοι από αυτούς που στέκονται στην ουρά έξω από τα γραφεία της ομάδας για να «επενδύσουν». Άλλο πάλι κι αυτό. Όποτε ζορίζει η φάση, τσουπ, εμφανίζεται και ένας απίθανος «επενδυτής». Ούτε έτσι δεν γλιτώνουν το Κλίσμα, να το ξέρουν.
Παρένθεση
[Τα μαζεύουμε… τα μαζεύουμε… τα μαζεύουμε καιρό. Έχουμε φουλάρει και κοντεύουν να μας πνίξουν. Όχι πως δεν τα είπαμε κατά καιρούς. Τα είπαμε, ενοχλήσαμε και στοχοποιηθήκαμε. Αρκετές φορές αναρωτιόμαστε αν έπρεπε να κάνουμε κάτι παραπάνω, αν έπρεπε να είμαστε πιο… δυναμικοί. Κάποιες φορές έχουμε και τύψεις κι ας είμαστε (και ας μας πούνε και ψώνια) οι τελευταίοι οι οποίοι θα έπρεπε να έχουμε τύψεις σε αυτό το Σύλλογο. Τότε επιλέξαμε αυτή τη στάση για να μην εξυπηρετήσουμε όσους ψάχνανε «εχθρούς» για να συσπειρώσουν τον κόσμο γύρω τους. Βλέποντας την κατάσταση σήμερα λέμε ότι ίσως να κάναμε λάθος. Πόσο χειρότερα να ήταν τα πράματα; Από την άλλη, όμως, θα μπορούσε να είναι και χειρότερα. Κανείς δεν ξέρει με σιγουριά. Θα μπορούσε αυτή τη στιγμή, η τύχη του ΑΡΗ να μην εξαρτάται καθόλου από τον κόσμο του… ]
Αυτοκράτορας
Και στο μπάσκετ σε παρόμοια κατάσταση είναι η ομάδα για τους ίδιους πάνω κάτω λόγους. Χρέη χωρίς αντίκρισμα, αλλά και χωρίς το άλλοθι της λαϊκής εντολής. Εκεί κουμάντο έκαναν οι αΜέτοχοι, κομμάτι κι αυτοί του λαού του ΑΡΗ. Άλλη μούγκα κι εκεί, «για το καλό του Άρεως», υποθέτουμε. Κι εκεί προσπάθεια εξυγίανσης, αγώνας με πολλές δυσκολίες αλλά και αναποδιές και λάθη. Άλλα τη διαφορά τη νιώθεις. Χωρίς πολλά πολλά σενάρια και ίντριγκες, χωρίς καθημερινά ρεζιλίκια. Ίσως επειδή δεν υπάρχουν εκεί πολλοί που να θέλουν να κάνουν κουμάντο; Πάντως δεν επιβραβεύτηκε η νέα προσπάθεια όπως άξιζε. Δεν προβλήθηκε όσο έπρεπε. Και ο κόσμος έχει μερίδιο σε αυτήν την αδικία κι εμείς ως οργανωμένο κομμάτι του ακόμα μεγαλύτερο. Οικονομικά κάναμε ό,τι μπορούσαμε αλλά στα υπόλοιπα θα μπορούσαμε κάτι περισσότερο. Από την αρχή δε μπλεχτήκαμε στη φάση της αλλαγής κι έτσι δε γνωρίζουμε πολλά. Φάνηκε να υπάρχει μια ομοψυχία εκεί κι αυτό έβγαζε μια αισιοδοξία κι έναν εφησυχασμό. Ακόμα και τώρα όμως με τα τόσα εμπόδια που εμφανίστηκαν, πάλι νιώθουμε ότι ο Αυτοκράτορας θα τη βγάλει την άκρη. Χωρίς την πίεση του κόσμου όμως τα πράματα δυσκολεύουν πάρα πολύ. Εμείς δεσμευόμαστε να αγκαλιάσουμε περισσότερο το τμήμα,ώστε να μάθουμε τι φταίει κι η θετική ενέργεια που έβγαζε η προσπάθεια χάθηκε στην πορεία κι αν μπορούμε να βοηθήσουμε με κάποιο τρόπο στην αναστροφή.
Μάνα είναι μόνο μία
Μιας κι έγινε λόγος για αμέτοχους θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην αναφερθούμε στο Νο1 Αμέτοχο σε μπάλα και μπάσκετ. Στη «Μάνα του Συλλόγου» και θεματοφύλακά του, τον Ερασιτέχνη ΑΡΗ, ο οποίος είναι αυτός που μετέχει στα δου σου των εταιριών, ακριβώς για να υπερασπίζεται τα συμφέροντα όλου του Συλλόγου και την περιουσία του. Χαμπάρι; Μπιμπελό; Και για αυτούς ισχύουν τα ίδια. Καμιά εξαίρεση. Θα δηλώσουν ένοχοι λόγω βλακείας; Να το αποδείξουν. Να δηλώσουν «αθώοι λόγω άγνοιας και απουσίας» είναι αστείο. Αυτό δεν είναι εγκληματική αμέλεια. Αυτό είναι παράβαση καθήκοντος και στον ΑΡΗ ισούται με προδοσία. Έχουν να λογοδοτήσουν για πολλά. Πάρα πολλά. Και για την κατάσταση στον Ερασιτέχνη με τα άπειρα χρέη και για την ανυπαρξία τους γενικότερα. Να θυμηθούμε τα ραδιοφωνικά; Συναίνεσαν και έδωσαν το Ιερό Όνομα του ΑΡΗ σε εκείνο τον αισχρό ραδιοφωνικό σταθμό. Αλήθεια, η υπόθεση του «άρης» εφ εμ είναι αντικείμενο ελέγχου; Πόσο κόστισε άραγε η «προσφορά» του στο Σύλλογο και η συνεισφορά του στη σημερινή κατάσταση; Όλα καλά; Ντροπή!
Το Κλίσμα
Εμείς αυτό που βλέπουμε είναι ότι υπάρχει ένα ισχυρό ρεύμα που θέλει τη συγκάλυψη του εγκλήματος ακόμα κι αν αυτό συνοδεύεται από την καταστροφή της ομάδας. Κάποιοι έχουν συμφέρον από αυτό και προφανώς έχουν ακόμα τη δυνατότητα να επηρεάζουν πρόσωπα και καταστάσεις. Δεν ξέρουμε πώς την είδανε. Μάλλον μας περνάνε για μπουνταλάδες. Επειδή δε θέλουμε φέτος να μιλάμε συχνά δημόσια, νομίζουν ότι είμαστε χαλαροί; Πραγματικά δεν έχουν ιδέα, πόση καταπιεσμένη οργή υπάρχει στον κόσμο της ομάδας. Πως κρέμεται η τύχη όλων από μια κλωστή. Το καθαρτήριο έρχεται στο τέλος αυτής της μαρτυρικής χρονιάς. Κι όποιος θέλει να πείσει ότι δεν τη θέλει την καταστροφή θα πρέπει να το αποδείξει με πράξεις. Όχι μόνο στα λόγια. Όλοι είναι υπό παρακολούθηση και υπό κρίση. «Παλιοί» και «νέοι». Κι αν κάποιοι νομίζουν ότι θα τη σκαπουλάρουν αν καταστραφεί η ομάδα και θα βάλουν σε εφαρμογή σχέδια περίεργα, ας το ξανασκεφτούν. Το κλίσμα που τους περιμένει θα είναι πιο επώδυνο.
Μέχρι και το Μάη του 2012, ξεγελούσαν τον κόσμο με «λύσεις -μονόδρομους». Τακτική που ακολουθήθηκε για πολλά χρόνια και πάντα «έπιανε». Αυτοί οι ίδιοι που δημιουργούσαν ασφυκτική, απελπιστική και αδιέξοδη κατάσταση, εμφανίζονταν ως η «μοναδική διέξοδος». Μιλάμε για κατά συρροή «σωτήρες». Σε εμάς αυτά τα κόλπα δεν περνάνε. Ποτέ δεν πέρασαν. Τα είπαμε και πέρσι τον Φλεβάρη. Για μας υπάρχουν κόκκινες γραμμές. Καμιά «λύση» που περνάει την κόκκινη γραμμή ΔΕΝ είναι λύση. Όποιος προτείνει τέτοιες «λύσεις» γίνεται αυτόχειρας. Και δε χρειάζονται αναλύσεις. Όποιος μικροτσούτσουνος επιχειρεί να απαξιώνει με τη στάση και τη συμπεριφορά του θεσμούς και να τους φέρνει στο μέγεθός του, για να καλύψει την ανυπαρξία του και με απώτερο στόχο να γίνουν εύκολα αποδεκτές οι «λύσεις» απελπισίας, θα το βρει μπροστά του. Και πίσω του. Για αυτούς στα δου σου τα λέμε, να έχουν το νου τους. Και σ’ αυτούς που κρύβονται από πίσω τους.
