Μία καινούρια ενδεκάδα στο «Καραϊσκάκης» , με τρεις μέσους , έδωσε την εικόνα της καλής ομάδας. Είχε όλα τα στοιχεία να κρατήσει τους αντιπάλους μακριά από την περιοχή, το πέτυχε, μπόρεσε να κυκλοφορήσει τη μπάλα στο χώρο του κέντρου, πίεσε και εξαφάνισε τα ατού των αντιπάλων, αλλά ξέμεινε από επιθετικές ιδέες. Για ακόμα ένα ντέρμπι δεν μπόρεσε ο ΑΡΗΣ να κάνει το κάτι παραπάνω και να διεκδικήσει τη νίκη.
· Από το ξεκίνημα του αγώνα φάνηκε ότι ο ΑΡΗΣ δεν είχε πρόβλημα να ανακόψει τις προσπάθειες του Ολυμπιακού. Νταμπό και Ετέμπο έκοβαν με ευκολία τη μπάλα ενώ ο Νταρίντα κάλυπτε γρήγορα το χώρο ευθύνης του. Αποτέλεσμα της καλής τακτικής ήταν να μην απειληθεί σε καμία περίπτωση ο ΑΡΗΣ. Το δύσκολο κομμάτι αλλά απαραίτητο, αν θέλεις να κερδίσεις , ήταν η επιθετική προσπάθεια. Το παιχνίδι παίχτηκε σε οργανωμένες επιθέσεις, χωρίς πολλές γρήγορες μπαλιές μπροστά. Αυτό βοηθούσε στον έλεγχο του ρυθμού κάτι που σίγουρα βόλευε τον ΑΡΗ. Ο αντίπαλος είχε πρόβλημα στην ανάπτυξη του ενώ του έλειπε ο παίκτης που θα «πατούσε» περιοχή. Στο πρώτο ημίχρονο ο ΑΡΗΣ ήταν σαφώς καλύτερος , η άμυνα ήταν καλά διαβασμένη , το κέντρο είχε πετύχει να καταστρέψει το παιχνίδι του Ολυμπιακού, η επίθεση ήταν απούσα.
·Το χάσιμο μιας φάσης , στην άμυνα, αρκούσε να πετύχει τέρμα ο ΟΣΦΠ, με την αλλαγή του Μίτσελ, τον Μασούρα, και να τελειώσει ουσιαστικά το παιχνίδι. Ο παίκτης μπήκε ακριβώς γιατί έχει την έφεση να βρίσκεται μέσα στην περιοχή και να κυνηγάει τη φάση. Η απροσεξία του Ουντουμπάτζιο ήταν καθοριστική. Από εκείνο το σημείο και μετά ο ΑΡΗΣ ήθελε να ισοφαρίσει, αλλά δεν βρήκε ποτέ τον τρόπο. Στην τακτική του Πάρντιου, έλειπε παίκτης που θα τροφοδοτούσε τα πλάγια με πάσα κοντά στην περιοχή. Οι αποστάσεις των δύο ακραίων με το σέντερ φορ ήταν μεγάλες, κι αυτό ωφελούσε την άμυνα του Ολυμπιακού, γιατί δεν υπήρχαν συνεργασίες. Ο Γκρέι ήταν μόνος του ανάμεσα σε δύο, ενώ Μαντσίνι και Ματέο ξεκινούσαν από τη γραμμή και έπεφταν πάνω σε δύο και τρεις αντιπάλους. Η αλλαγή του Καμάτσο ήταν πολύ φιλόδοξη για να ελπίσουμε ότι θα κατάφερνε κάτι ουσιαστικό.
· Μία καλή εμφάνιση του ΑΡΗ τελείωσε με ήττα. Η ομάδα έψαξε να βρει μία ισορροπία στις θέσεις της ενδεκάδας, αλλά ο κακός προγραμματισμός του καλοκαιριού, δεν της δίνει τη δυνατότητα να αλλάζει παίκτες και να απαιτεί περισσότερο. Επίσης είδαμε το 4-4-2 σε μια μορφή γραμμών , κάτω από τη σέντρα. Ο Νταρίντα έβγαλε τον προπονητή ασπροπρόσωπο με την απόδοση του, αλλά αν αποφασίσει να παίζει έτσι ο Πάρντιου , ο συγκεκριμένος δεν είναι λύση γι’ αυτή τη θέση.
Χρειάζεται περισσότερη επιθετικότητα και δυνατότητα σκοραρίσματος. Η ομάδα έχει παίκτες που κανένας δεν μπορεί να πει με σιγουριά πιο είναι το καλύτερο σύστημα και οι καλύτερη τακτική.
Πρακτικά βέβαια ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει και τακτική που δίνει νίκη είναι η πιο αποτελεσματική. Στον Πειραιά ούτε η ενδεκάδα κέρδισε, ούτε η τακτική έφερε αποτέλεσμα. Άρα η «καλή εμφάνιση» δεν απέδωσε τίποτα. Ρεαλιστικά και κυνικά. Μηδέν γκολ, μηδέν βαθμούς, μηδέν ευκαιρίες. Ο ΑΡΗΣ ακόμα παίζει για να βρει την χαμένη του ταυτότητα χωρίς να έχει πείσει ότι το κατάφερε.
Έρχονται κι άλλα ντέρμπι, από τα οποία η ανάγκη των βαθμών είναι κάτι παραπάνω από αναγκαία. Ας βρουν τον τρόπο να κερδίσουν. Οι καλές εμφανίσεις δεν έχουν βαθμούς.
Όσο για τον αγώνα του κυπέλλου που είναι ο χρονικά ο επόμενος, μόνο η νίκη θα χρίσει τον ΑΡΗ φαβορί. Και η νίκη έρχεται με γκολ…
