Ο ΑΡΗΣ προκρίθηκε στους «4» του Κυπέλλου κάνοντας όμως εμφάνιση αντίστοιχη με αυτή του αγώνα με την Κηφισιά. Η ενδεκάδα που κατέβηκε να παίξει το ματς έβγαλε πολλές παραφωνίες.
Σίγουρα, μετά το 3-0 του πρώτου αγώνα, δεν ήταν άμεση η προτεραιότητα της ομάδας να ανεβάσει ρυθμό, να μοχθήσει , να τρέξει. Ενδιάφερε μόνο η ξεκούραση παικτών και η όσο το δυνατόν λιγότερη επιβάρυνση με έναν βαρύ αγωνιστικό χώρο από τη βροχή. Η ισοπαλία, ως τελικό αποτέλεσμα, δεν ικανοποιεί αλλά δεν είναι και για σταύρωμα.
Η ομάδα είχε εξάρσεις και αναλαμπές, αμυντικά έκανε λάθη, η ανάπτυξη ήταν ανεκτή χωρίς να βγουν μεγάλες φάσεις. Το ότι ο ΑΡΗΣ προηγήθηκε και ουσιαστικά έσβησε κάθε απατηλό όνειρο της Νίκης να διεκδικήσει πρόκριση. Προφανώς όμως επηρέασε και τους παίκτες της ομάδας που έριξαν εντελώς το ρυθμό, σταμάτησε να αγωνίζεται με πίεση και θράσος , κάτι που έδωσε δικαίωμα στους Βολιώτες να παίξουν απελευθερωμένα αφού δεν είχαν να χάσουν τίποτα.
Η δεύτερη συνεχόμενη κάτω του αναμενομένου εμφάνιση, ας θεωρήσουμε ότι οφείλεται στο rotation και μόνο. Κάπου εδώ όμως τελειώνουν οι δικαιολογίες περί κούρασης. Ο ΑΡΗΣ έχει αγώνες εκτός έδρες , για τους οποίους το μόνο αποτέλεσμα είναι η νίκη. Ας μην αρχίσουμε συζητήσεις και δηλώσεις πόσο πιέστηκαν οι παίκτες από τους συνεχόμενους αγώνες, βρούμε δικαιολογίες σε κακές στιγμές, έλλειψη καθαρού μυαλού και όλα όσα ακούμε μετά από άτυχα αποτελέσματα. Νίκη σε όλες τις έδρες ανεξάρτητα τι θέλουνε οι γηπεδούχοι. Το θέμα με τον ΑΡΗ να μην μπορεί να συνδυαστεί και να βγάλει έστω και έναν αυτοματισμό είναι αποθαρρυντικό.
Ο κόουτς έχει φτιάξει στους τελευταίους αγώνες, διαφορετικές ενδεκάδες που πιθανόν ούτε ο ίδιος ήταν σίγουρος τι θα περιμένει να δει. Δεν δικαιώθηκε σε πολλούς τομείς και σε ατομικές αποδόσεις παικτών. Ήταν φανερό ότι όλοι λειτουργούσαν για να διεκπεραιώσουν μία υποχρέωση. Οι περισσότεροι δεν έπιασαν την ευκαιρία από τα μαλλιά για να δείξουν το κάτι παραπάνω.
Ο Σαμόρα δεν βοήθησε όσο θα περίμενα, ο Μανού χρειάζεται ακόμα χρόνο, το δίδυμο Τζούρασεκ-Ντουκουρέ δεν έχει την κατάλληλη χημεία, ο Φεράρι έχει πτωτική πορεία, ο Παναγίδης χάνεται στο παιχνίδι. Σε αντίθεση ο Σαβέριο έκανε πολλές προσπάθειες , σκόραρε και δείχνει να μπαίνει σιγά σιγά στην ομάδα.
Με το κύπελλο να είναι ο στόχος της χρονιάς, το επόμενο παιχνίδι για το θεσμό είναι ακόμα πιο σημαντικό. Μέχρι να γίνει το πρώτο ματς, ο ΑΡΗΣ πρέπει να έχει προετοιμαστεί κατάλληλα ώστε να διεκδικήσει την παρουσία του στον τελικό με φορμαρισμένη ομάδα που θα μπορεί να δίνει το 100% των δυνατοτήτων του.
Η συνέχεια έχει νίκες στο πρωτάθλημα και πρόκριση στον τελικό. Τίποτα λιγότερο.
