O Ολυμπιονίκης του ταε κβο ντο, Αλέξανδρος Νικολαΐδης αναφέρθηκε στα προβλήματα του ελληνικού αθλητισμού, αλλά και στην ανάγκη επανεκκίνησης προκειμένου να μείνει όρθιος ο ποδοσφαιρικός Άρης.
Αναλυτικά, όσα δήλωσε στον “Αρένα”:
Για την κατάσταση στον αγαπημένου του Άρη: “Έμεινα μακριά το τελευταίο διάστημα, δεν ήθελα να ξέρω τι γίνεται στην ομάδα. Τα παιδιά προσπάθησαν αρκετά, όταν έρθει η ώρα θα γίνει και ο απολογισμός για το ποιος φταίει. Αυτό που ευχόμουν ήταν να μην φτάσει η κατάσταση εδώ, τώρα εύχομαι να γίνουν οι σωστές επιλογές για να διορθωθεί η κατάσταση. Πιστεύω ακράδαντα ότι σε όλες τις ‘άρρωστες’ καταστάσεις χρειάζεται μια επανεκκίνηση. Πρέπει να γίνει η αλλαγή σε όλα μέσα στον σύλλογο, ανακατανομή προσώπων ή καινούργια άφθαρτα πρόσωπα, διότι η κατάσταση έχει ξεφύγει, έφτασε στα όρια της αρρώστιας. Πρέπει να γίνουν ριζικές αλλαγές, να φύγει η αρρώστια”.
Για το αν υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να φέρουν την αλλαγή: “Πρόσωπα υπάρχουν, δεν ξέρω αν υπάρχει και η νοοτροπία. Στον Άρη επιβίωναν πάντα πρόσωπα, που ήθελαν να κάνουν άνω κάτω την ομάδα, χωρίς να νοιάζονται για το κόστος. Πρέπει όλοι να καταλάβουν ότι προέχει το καλό του συλλόγου. Είμαι λίγο απαισιόδοξος για πιθανή λύση εκ των έσω. Πρέπει να βρεθεί λύση ‘εκτός Άρη’, γιατί μετά την γιγάντωση της η Λέσχη απέτυχε εντελώς και δεν τραβάει άλλο το πράγμα. Πρέπει να αλλάξουν πρόσωπα και δομές. Σαν Αρειανός αυτό πιστεύω”.
Για την κατάσταση στον ελληνικό αθλητισμό: “Συνεχίζω να κάνω προπονήσεις, αλλά θέλω να δω πως θα πάνε τα πράγματα στον ελληνικό αθλητισμό. Όταν είσαι μικρός και δεν έχεις πολλές υποχρεώσεις αντέχεις, όμως τα πράγματα αλλάζουν στη συνέχεια, τα χρόνια περνούν. Πρέπει να έχω τις εγγυήσεις ότι θα μπορέσω να ζήσω αξιοπρεπώς ως επαγγελματίας. Ο αθλητισμός από τότε που τον θυμάμαι είναι σήμερα στην χειρότερη κατάσταση του και θεωρώ πως ακόμα δεν φτάσαμε στον πάτο. Θα φτάσουμε στο Ρίο, με τους Ολυμπιακούς του 2016. Πιστεύω ότι οι ελληνικές συμμετοχές θα είναι οι λιγότερες και με διαφορά, όπως και επιτυχίες μας στην Βραζιλία. Όσοι εξακολουθούν να αγωνίζονται είτε είναι παιδιά που μπόρεσαν να φτιάξουν την ζωή τους ή νεότερα σε ηλικία παιδιά, που δεν έφτιαξαν ακόμη την προσωπική ζωή τους. Πρόκειται για τραγική κατάσταση, που ξεκινάει από το κράτος και πέφτει στα κεφάλια των αθλητών. Παιδιά που ξεκίνησαν από πέντε- έξι χρονών τους λένε στα 25 να σταματήσουν, γιατί σε λίγο δεν θα έχουν να φάνε…”.
Για την κατάσταση στο ταε κβο ντο: “Υπάρχουν ελπίδες, γιατί υπάρχουν πολύ μεγάλα ταλέντα. Στους αθλητές που διεκδικούν την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς είναι και ο αδερφός μου. Όμως, σε 25 μέρες θα πάνε τα παιδιά στο Ευρωπαϊκό και θα πληρώσουν τα πάντα από την τσέπη τους. Πως να πάρουν την πρόκριση; Ποιος θα τους πληρώσει την συμμετοχή στα διάφορα μίτινγκ; Εύχομαι να βγω ψεύτης, αλλά το φοβάμαι πολύ. Φαίνεται πως το καράβι πάει στα βράχια”.
Για την συμμέτοχη του στα 5 χλμ. στις παράλληλες εκδηλώσεις του μαραθωνίου Μ. Αλέξανδρος: “Ήθελα να τρέξω στα 10.000, αλλά λόγω τον προωθητικών κινήσεων της wind έτρεξα στα πέντε. Φέτος είχε πιο ευνοϊκό καιρό για τους δρομείς και ακόμη καλύτερο για τους αθλητές που αγωνίστηκαν στον Μαραθώνιο. Τόσα χιλιόμετρα δυσκολεύεσαι να τα σκεφτείς, πόσο μάλλον να τα κάνεις… Για εμάς που τρέχουμε ήταν ότι καλύτερο. Μπορεί να μαζευόταν περισσότερος κόσμος χωρίς την βροχή, αλλά η δροσούλα και η βροχή βοήθησε…”.
Για την διαρκή βελτίωση του μαραθώνιου της Θεσσαλονίκης: “Το θετικό δεν είναι πως κάθε χρόνο μαζεύουμε περισσότερες συμμετοχές, αλλά ότι γίνεται συνήθεια το τρέξιμο. Αν συμμετέχεις σε αγώνες δρόμους, δεν μπορεί να μην αγαπήσεις το τρέξιμο. Είναι μια γιορτή και τρέχουμε όλη σαν παρέα. Η κοινότητα των δρομέων στην Θεσσαλονίκη μεγαλώνει καθημερινά”.
Για το αν χρειάζεται τρέξιμο και το ταε κβο ντο: “Φυσικά! Το τρέξιμο ήταν πάντα κομμάτι της καθημερινότητας μου. Από ένα επίπεδο και πάνω όλα τα αθλήματα θέλουν τρέξιμο .Το κάθε άθλημα έχει την δική του φυσική κατάσταση. Στο ταε κβο ντο χρειάζεται το τρέξιμο για να μπορούμε να κατεβάσουμε τους σφυγμούς γρήγορα, μετά τις κλωτσιές και τις άλλες κινήσεις, που τους ανεβάζουν πολύ”.
