Μια ματιά να ρίξει κανείς στην ιστορία, αντιλαμβάνεται εύκολα ότι το ταξίδι του Άρη στο Γκαζιαντέπ έχει και μια άλλη διάσταση. Ο Αυτοκράτορας του ελληνικού μπάσκετ θα βρεθεί σήμερα στην περιοχή όπου σώζεται η αρχαία ελληνική πόλη Ζεύγμα, την οποία ίδρυσε ο Σέλευκος Α’ Νικάτωρ, στρατηγός του Μέγα Αλέξανδρου την εποχή της Μακεδονικής Αυτοκρατορίας!
Με την βοήθεια της wikipedia τα στοιχεία για το Ζεύγμα είναι όντως συγκλονιστικά: “Το Ζεύγμα (Ζεῦγμα) ήταν αρχαία ελληνιστική πόλη στη σημερινή νότιο ανατολική Τουρκία. Το 80% του αρχαιολογικού χώρου βρίσκεται από το 2000 βυθισμένο στη τεχνητή λίμνη που σχηματίστηκε από το φράγμα Μπιρετσίκ. Η περιοχή εκείνη την εποχή ήταν τμήμα της Άνω Συρίας, ανήκε στο βασίλειο των Σελευκιδών και για ένα διάστημα στο βασίλειο της Κομμαγηνής.
Ιδρύθηκε το 300 π.Χ. από τον Σέλευκο Α΄τον Νικάτορα στις όχθες του Ευφράτη αλλά η κατοίκηση στη περιοχή ξεκινά από την νεολιθική εποχή, στην ακμή της έφτανε τους 25.000 κατοίκους. Το όνομα της το οφείλει στη γέφυρα που έγινε στη πόλη από τον Σέλευκο με λέμβους, ώσπου ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Τραϊανός έκτισε νέα λίθινη. Η πόλη είχε δύο τμήματα-συνοικίες , στην ουσία ξεχωριστές πόλεις, τη Σελεύκεια στην ανατολική όχθη του Ευφράτη και την Απάμεια στην δυτική. Εδώ παντρεύτηκε ο Αντίοχος Γ’ ο Μέγας ενώ η πόλη χρησιμοποιήθηκε σαν πέρασμα για τον στρατό των Σελευκιδών στις εκστρατείες τους στη Παρθία και στη Βακτριανή. Τον 1ο αιώνα π.Χ. ο βασιλιάς της Αρμενίας Τιγράνης ο Μέγας συνέλαβε φυλάκισε και σκότωσε στη ακρόπολη που βρισκόταν στη Σελεύκεια την Κλεοπάτρα Σελήνη.
Τον 1ο π.Χ. αιώνα το Ζεύγμα έγινε τμήμα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας , την ίδια εποχή οι Πάρθοι κατέλαβαν την Απάμεια και χώρισαν το Ζεύγμα κάνοντας τον Ευφράτη σύνορο. Η πόλη γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη ενώ έγινε και έδρα της 5ης Σκυθικής λεγεώνας (Legio IV Skcythica) που παρέμεινε εκεί μέχρι το 252 μ.Χ. που ο ρωμαϊκός στρατός ηττήθηκε από τον Σαπώρ Α’ στη Βαρβαλλισό .
Το Ζεύγμα πέρασε στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία και διατηρήθηκε έως το 637 μ.Χ. όταν καταλήφθηκε και λεηλατήθηκε από τους Άραβες, η πόλη σταδιακά εγκαταλείφθηκε”.
Οι Τούρκοι αναφέρουν ότι ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν ο πρώτος που με το πέρασμά του από το μέρος δημιούργησε γέφυρα, την οποία βελτίωσε τα επόμενα χρόνια ο Σέλευκος.
Τονίζεται για το Ζεύγμα στο wikipedia πως “οι πρώτες ανασκαφικές έρευνες πραγματοποιήθηκαν από τον Τόμας Έντουαρντ Λόρενς το 1917 και συνεχίστηκαν το 1970 από τον Τζον Βάγκνερ. Από το 1990 οι έρευνες συνεχίστηκαν με εντατικούς ρυθμούς λόγω της ανόδου του νερού.
Έχουν ανεβρεθεί θέσεις της νεολιθικής εποχής κοντά στο Ζεύγμα, ανασκάφτηκε σχεδόν το μεγαλύτερο τμήμα της πόλης. Βρέθηκαν πολλά ψηφιδωτά με θέματα από την ελληνική μυθολογία, όπως Ωκεανός και Τηθύς, Δαίδαλος και Ίκαρος, ο Αχιλλέας στην αυλή του βασιλιά Λυκομήδη, και ο Διόνυσος με την Αριάδνη. Βρέθηκαν τοιχογραφίες, νομίσματα, κεραμικές σφραγίδες αγάλματα και εκατοντάδες κινητά ευρήματα.
Τα αρχαιολογικά ευρήματα μεταφέρθηκαν στο Αρχαιολογικού Μουσείο της πόλης Γκαζιαντέπ”.
Στην παρακάτω φωτογραφία: Νόμισμα που εκδόθηκε από τον αυτοκράτορα Φίλιππο τον Άραβα. Στην πίσω πλευρά γράφει «ΖΕΥΓΜΑΤΕΩΝ» και έχει έναν ναό του Ζεύγματος καθώς και τον Αιγόκερω, σύμβολο της 5ης Σκυθικής λεγεώνας της οποίας ήταν έδρα το Ζεύγμα.
Ποιος ήταν ο Σέλευκος
Ο Σέλευκος Α’ Νικάτωρ (358 π.Χ. ή 353 π.Χ. – 281 π.Χ.) ήταν ένας από τους διαδόχους του Αλέξανδρου του Μέγα, ιδρυτής της δυναστείας των Σελευκιδών, που βασίλεψε στο Ασιατικό τμήμα της πρώην Περσικής Αυτοκρατορίας.
Ο Σέλευκος ήταν γιος του Αντίοχου, στρατηγού του Φίλιππου Β’. Μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου το 323 π.Χ., πήρε το μέρος του Περδίκκα, αλλά αργότερα οργάνωσε συνωμοσία εναντίον του και το 321 π.Χ. ανέλαβε την σατραπεία της Βαβυλώνας. Στους πολέμους των Διαδόχων που ακολούθησαν, πολεμώντας κατά καιρούς είτε τους μεν είτε τους δε, πέτυχε να επικρατήσει έναντι των υπολοίπων, και έγινε κύριος της πρώην Περσικής Αυτοκρατορίας, από την Σογδιανή και την Βακτριανή στην ανατολή, μέχρι και το μεγαλύτερο μέρος της Μικράς Ασίας στην δύση. Το 281 π.Χ. νίκησε σε μάχη τον Λυσίμαχο. Ακολούθως πέρασε τον Ελλήσποντο και αναγορεύτηκε βασιλιάς της Μακεδονίας. Σύντομα όμως δολοφονήθηκε από τον Πτολεμαίο Κεραυνό τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους.
