Οι σχέσεις των οπαδών της Ντόρτμουντ και αυτών του Άρη είναι γνωστές. Ισχυροί δεσμοί φιλίας και αλληλεγγύης… Τους ενώνει το κίτρινο χρώμα, η αγάπη για την ομάδα, η φλόγα που παίρνουν οι δυο ομάδες από τον κόσμο.
Για τους κίτρινους, το παράδειγμα της Ντόρτμουντ μπορεί να είναι «οδηγός επιβίωσης».
Σε παρόμοια κατάσταση με την σημερινή του Άρη έχει βρεθεί και η Μπορούσια Ντόρτμουντ. Μόλις πριν από μία δεκαετία η ομάδα είχε υπέρογκα έξοδα και λίγο έλειψε να υποβιβαστεί λόγω οικονομικών προβλημάτων. Κάνοντας “σεμινάρια” εξάλειψης χρέους όμως επιβίωσε και πλέον αποτελεί σήμερα μία από τις σπουδαιότερες ομάδες της Ευρώπης.
Ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες που συνέβαλαν στην ανάσταση των Γερμανών είναι φυσικά ο κόσμος τους. Οι οπαδοί της ομάδας δεν εγκατέλειψαν ούτε δευτερόλεπτο τον αγαπημένο τους σύλλογο και τον βοήθησαν τόσο οικονομικά όσο και ψυχολογικά. Το γήπεδο ήταν συνεχώς γεμάτο και τα εισιτήρια διαρκείας πλησίαζαν τις 50.000 ακόμα και τις πιο απογοητευτικές χρονιές.
Επιπλέον η Ντόρτμουντ εξ αρχής είχε ένα πλάνο το οποίο το τήρησε. Ανεξαρτήτως του αν φαινόταν πώς δούλευε η όχι διοίκηση και κόσμος τηρούσαν το αρχικό τους πλάνο με πειθαρχία και χωρίς αμφιβολίες. Αυτό το πλάνο πήρε κάποια χρόνια αλλά πλέον μπορούμε να πούμε με σιγουριά πώς απέφερε καρπούς.
Η στήριξη στο προπονητή ήταν δεδομένη. Από τον Μάιο του 2008 όπου προσλήφθηκε ο Γιούργκεν Κλόπ έγινε αμέσως μέλος της οικογένειες της Ντόρτμουντ. Σήμερα μετά από πέντε χρόνια ο Κλόπ αποτελεί ένα από τα πιο καυτά ονόματα στους πάγκους.
Φυσικά και η Ντόρτμουντ έπρεπε να κάνει θυσίες και να “χάσει” κάποια χρόνια όμως πλέον έχει επιστρέψει στην φυσική της θέση, στην κορυφή. Μία ομάδα που έχει τον κόσμο αλλά και την ιστορία του Άρη μπορεί να κοιτάξει προς την Γερμανία και να παραδειγματιστεί από τους κίτρινους της Ντόρτμουντ. Πρώτα η επιβίωση φέτος. Μετά με ένα σωστό πλάνο, την στήριξη του κόσμου, με κανένα πρόσωπο πάνω από την ομάδα και με λίγη υπομονή ο Άρης μπορεί να επιστρέψει ξανά στην ελίτ του Ελληνικού πρωταθλήματος.
Επιμέλεια:
Μανώλης Μιχάλαινας
