Ο Γιάννης Ιωαννίδης* γράφει για την ωμή πραγματικότητα του Άρη και την ωραιοποιημένη εικόνα και μέσα από το νέο του άρθρο στο PRESSARIS επιχειρεί να στείλει ένα ηχηρό μήνυμα προς όλους
“Η λειτουργία του συλλόγου είναι απογοητευτική, καθ’ εικόνα και ομοίωση των ετερόφωτων παραγόντων. Ασάφεια ρόλων, σύγχυση αρμοδιοτήτων, ευθυνοφοβία και απουσία τεχνοκρατικής αντίληψης κάνουν τον Άρη να μοιάζει πιο ανοργάνωτος κι από… καφενείο.
Η καφενειακή νοοτροπία διαμορφώνει ένα τόσο ομιχλώδες τοπίο που κανένας δε μπορεί να διακρίνει αν κάποιοι ‘εξυπηρετούν’ τα συμφέροντα του Άρη έναντι του Κάλας (win-lose situation), κάποιοι το ταυτιζόμενο συμφέρον Άρη-Κάλας (win-win situation) και κάποιοι τα συμφέροντα του Κάλας έναντι του Άρη (lose-win situation). Ως αποτέλεσμα, τα υπονοούμενα που συνόδευσαν τις παραιτήσεις των Ταουξίδη – Τσούλια ρίχνουν λάδι στη φωτιά της καχυποψίας.
Σε μία περίοδο που ακόμα και οι διαπραγματεύσεις Βαρουφάκη – Eurogroup δημοσιοποιούνται στο διαδίκτυο, η κιτρινόμαυρη οικογένεια επιλέγει την omerta. Η μυστικοπάθεια του Α.Σ βαφτίζεται ΄ρήτρα εμπιστευτικότητας’, δημιουργώντας την αίσθηση πως η ουσία των συμφωνηθέντων είναι κτήμα 8-9 wannabe παραγόντων και 3-4 opinion makers. Πλέον, μία μερίδα του κόσμου φέρεται να πιστεύει ότι το μέλλον του Άρη είναι φυλακισμένο στον (αν)εγκέφαλο μιας χούφτας ‘επιχειρηματικά αγράμματων’ / ‘παραγοντικά επικίνδυνων’ / ‘επικοινωνιακά απαράδεκτων’ / ‘ηθικά ελεγχόμενων’ και… πανελληνίως άγνωστων ‘μαϊντανών’.
Για να καταπέσουν οι αυθαίρετες εικασίες και οι ανυπόστατοι χαρακτηρισμοί, καλώ δημοσίως τον πρόεδρο του ΑΣ Άρη να αναρτήσει στο διαδίκτυο τα βασικά σημεία του ιδιωτικού συμφωνητικού που αναφέρουν τις υποχρεώσεις του Άρη προς τον Κάλας. Μόνο έτσι θα μπει τέλος στην ανούσια αστοιχείωτη αμφισβήτηση, με την οποία διαφωνώ κάθετα.
Εκκαθάριση
Έπρεπε να αρχίσει από το Σεπτέμβριο. Καθυστέρησε παραδειγματικά. Ξεκίνησε μεν, κωλυσιεργεί δε. Χωρίς ισολογισμό εκκαθάρισης και επιστολές προς πιστωτές, δεν προχωράει η διαδικασία. Αν δεν υπάρξει εντατική ενασχόληση από πολυμελή ομάδα έμπειρων λογιστών / δικηγόρων (στην ΑΕΚ δεν ασχολήθηκαν μόνο 3-4 νοματαίοι), το τρένο δε θα μπει εγκαίρως σε ράγες.
Τα τρένα, όμως, χρειάζονται ‘καύσιμα’. Επιβάλλεται, συνεπώς, να πέσει χρήμα ώστε να ενεργοποιηθεί το… γρηγορόσημο που ξυπνάει το επαγγελματικό φιλότιμο του νεοέλληνα. Όπως λένε και στην Αμερική…Money talks!
Όσοι υποστηρίζουν ότι δύναται να συσταθεί νέα ΠΑΕ ακόμα και σε περίπτωση που δεν προχωρήσει καθόλου η εκκαθάριση, θα πρέπει να αναλογιστούν το βάρος της ευθύνης που συνδέεται με αυτό το ρίσκο. Όταν είσαι ‘αδύναμος’ και επιλέγεις να κινηθείς στις παρυφές της νομιμότητας, πρέπει να είσαι έτοιμος και για το…χειρότερο σενάριο.
One man show
Παρότι ο αριθμός των παραγόντων του Άρη ξεπερνά τον αριθμό των ποδοσφαιριστών του roster, εντούτοις το αγωνιστικό τμήμα φέρεται να λειτουργεί με την αρχή του ενός. Υπάρχει, δηλαδή, η αίσθηση ότι ο Καλαϊτζίδης επωμίζεται (αναγκαστικά) υπερβολικά αυξημένες αρμοδιότητες: ‘λίγο πρόεδρος’ / ‘λίγο τεχνικός διευθυντής’ / ‘λίγο έφορος’ / ‘λίγο μάνατζερ’ / ‘λίγο προπονητής’… Ορισμένοι, μάλιστα, τον παρομοιάζουν με τον Sport Billy που καλείται να βρει μαγικές λύσεις στο περίφημο βαλιτσάκι!
Αν ισχύουν οι εικασίες, θα ήταν προτιμότερο να υιοθετήσει πιο συνεργατικό πνεύμα και λιγότερο συγκεντρωτικό ύφος διοίκησης. Τα σύγχρονα ποδοσφαιρικά μοντέλα επιτάσσουν, άλλωστε, διάκριση εξουσιών ώστε να επιτευχθεί μέγιστη αποτελεσματικότητα διά της εξειδικευμένης αντιμετώπισης των παραμέτρων που σχετίζονται με το αγωνιστικό τμήμα. Προσγειώνοντας τη θεωρία στην ερασιτεχνική λογική της Γ Εθνικής, καταλήγουμε στο απλουστευμένο συμπέρασμα: η επίλυση των προβλημάτων καθυστερεί όταν ασχολείται μόνο ένας άνθρωπος με τα πάντα…
Αντί επιλόγου…
Η εικόνα του Άρη (ως συλλόγου) είναι προβληματική. Όποιοι παρουσιάζουν ωραιοποιημένες καταστάσεις είναι ψεύτες ή παραπλανημένοι. Τα πάντα κρέμονται από μία κλωστή. Οι στιγμές είναι τόσο οριακές, που η επιτυχία από το φιάσκο απέχει μια ανάσα.
Αυτή την ανάσα πρέπει να διαχειριστούμε με σύνεση και ωριμότητα. Χωρίς να δυναμιτίζουμε το κλίμα. Δίχως διάθεση στοχοποίησης και απαξίωσης. Ακόμα κι αν δεν εμπιστευόμαστε κάποιον, οφείλουμε να τον ανεχτούμε χωρίς χτυπήματα κάτω από τη ζώνη. Μόνο έτσι θα κερδίσουμε τον πολύτιμο χρόνο που χάθηκε μέχρι σήμερα, τόσο σε αγωνιστικό όσο και σε διοικητικο / νομικό επίπεδο…
Κλείνοντας, θέλω να υπογραμμίσω το εξής. Δεν υπάρχει θέμα σύγκρισης με καμία ομάδα της κατηγορίας. Όσο δράμα κι αν είναι ο Άρης, απέχει έτη φωτός από τις ‘Δράμες’ της Γ Εθνικής. Από εδώ και πέρα, το σύνθημα είναι ένα: «στήριξη και νίκες παντού, με κάθε τρόπο…». Έχουμε υποχρέωση να μη χαθούμε στον ίσιο δρόμο!
Τα υπόλοιπα θα τα λύσουμε το Μάιο, κρίνοντας άπαντες εκ του αποτελέσματος…”
* Ο Γιάννης Ιωαννίδης αρθρογραφεί στο overlap.gr
