Τα βλέμματα όλων ήταν στραμμένα στο «Κλεάνθης Βικελίδης» για λόγους που δεν αφορούν τον ΑΡΗ. Ο κόσμος και η ομάδα δίδαξαν και διδάσκουν πολιτισμό , πολλά χρόνια τώρα. Αν περιμένατε να δείτε καταστάσεις και εικόνες που ανήκουν σε άλλα γήπεδα, ατυχήσατε.
Όταν είσαι πιστός οπαδός, δεν πρόκειται να πέσεις ποτέ στο επίπεδο να κάνεις κακό, ούτε στην ομάδα σου , ούτε στον αντίπαλο. Γι’ αυτό όταν θα μιλάτε για τον ΑΡΗ , να σκέφτεστε ότι ασχολείστε με την καλύτερη ποιότητα ανθρώπων που έχουν την διάθεση να πάνε στο γήπεδο. Το σύνολο των φιλάθλων. Όχι ένα κομμάτι ή την πλειοψηφία που έχει μέσα της και περίεργες μειοψηφίες. Όταν το αντιληφθείτε , θα καταλάβετε από πού πηγάζει η δύναμη του οργανισμού ΑΡΗΣ.
– Το αποτέλεσμα της αναμέτρησης αδικεί τον ΑΡΗ. Η ισοπαλία είναι έργο της συνεχόμενης δυστοκίας. Η έλλειψη του σέντερ φορ έπαιξε για ακόμα μία φορά τον καθοριστικό ρόλο της. Με ευκαιρίες μπροστά στο κενό τέρμα, με επεμβάσεις του αντίπαλου τερματοφύλακα, με κεφαλιές από ελάχιστη απόσταση από το τέρμα, ήταν το επιθετικό στίγμα που παρουσίασε η ομάδα.
Η ψυχολογία των παικτών και η συγκέντρωση τους στα καθήκοντά τους, φάνηκε να είναι σε υψηλά επίπεδα. Έπαιζαν μπροστά στο νέο προπονητή τους και είχαν ανεπτυγμένο κίνητρο να αποδείξουν πράγματα. Το 70% των κινήσεων όλων βγαίνει στο γήπεδο. Λείπει το 30% που δίνει τη νίκη. Η επίθεση συνεχίζει να δυσλειτουργεί. Ασυνεννοησία , κακές επιλογές για την τελική πάσα, ατολμία όταν χρειάζεται για να γίνει μια ατομική ενέργεια.
– Το βάρος της κριτικής πέφτει στο Καμαρά. Δείχνει να μην έχει προσαρμοστεί μέσα στην ομάδα. Παίζει σαν να περιμένει όλοι να παίξουν γι’ αυτόν. Χάνει τετ-α-τετ με τέτοια συχνότητα που κανένας δεν πρόκειται να στοιχηματίσει ότι θα βάλει γκολ στο επόμενο που θα προκύψει. Διαφημίστηκε ότι θα είναι το βαρόμετρο της ομάδας , μέχρι τώρα όμως κολυμπάει σε ρηχά νερά. Δικές του φάσεις δεν κατέληξαν γκολ, με αποτέλεσμα η ομάδα να έχει βγει εκτός στόχων και να κυνηγάει τα play offs. Προσωπικά θεωρώ ότι είναι μία βασική αιτία της φετινής πορείας.
– Στα του παιχνιδιού η τακτική του προπονητή Τερζή δεν διαφοροποιήθηκε από αυτή του προκατόχου του. Είναι λογικό βέβαια. Πόσα να αλλάξει σε ένα παιχνίδι; Βασίστηκε στους παίκτες που ξέρει και τον ξέρουν, έκλεισε την άμυνα για να μην υπάρχουν κενοί χώροι, απομόνωσε το σέντερ φορ του αντιπάλου ανάμεσα στα δύο σέντερ μπακ ,κατάφερε να μην απειληθεί η εστία απ’ αυτή τη θέση, ενώ επιθετικά ήθελε να εκμεταλλευτεί τα λάθη της άμυνας που θα προέκυπταν. Πήγε σε σετ παιχνίδι όταν είχε ο ΑΡΗΣ τη μπάλα αλλά ο Ματίγια είχε προσωπικό αντίπαλο , δεν μπόρεσε να προωθήσει το παιχνίδι όπως ξέρει, ενώ οι κούρσες του Μαντσίνι απέδωσαν στην αρχή , η συνέχεια δεν ήταν η ίδια. Ξεχώρισε με την ατομική απόδοση του, δεν ήταν απειλητικός.
– Αμυντικά ο ΑΡΗΣ παίρνει άριστα. Ο Κουέστα μία φορά χρειάστηκε να επέμβει, καμία πάσα δεν πέρασε μέσα στην περιοχή, κανένας επιθετικός της αντιπάλου ομάδας δεν κατάφερε να διακριθεί. Τηρήθηκαν σωστά οι αποστάσεις μεταξύ των γραμμών , βγήκαν πρώτοι στη μπάλα, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, έμειναν από δυνάμεις σχετικά νωρίς στο δεύτερο. Η πίεση του αντιπάλου ήταν ψηλά , κοντά στην περιοχή. Ο ΑΡΗΣ ανταπεξήλθε χωρίς να κάνει αυτή την δυνατότητα ευκαιρίες, δεν έτρεξε τους αμυντικούς για να εκμεταλλευτεί κενούς χώρους. Μετά από πολλούς αγώνες δημιουργήθηκαν ευκαιρίες από στημένες φάσεις, κόρνερ, χωρίς να γίνουν κι αυτές γκολ.
– Η νίκη έγερνε προς τη μεριά του ΑΡΗ, με βάση τις ευκαιρίες. Αν η φάση του 3ου λεπτού γινόταν γκολ, σίγουρα θα βλέπαμε άλλο παιχνίδι. Η ομάδα προσπάθησε να πετύχει ζυγίζοντας και τον αντίπαλο. Σ’ αυτή την ισορροπία κέρδισε στα σημεία. Δεν κέρδισε στο σκορ. Η γεύση αυτού του αποτελέσματος είναι γλυκόπικρο. Δεν μπορείς να χαρείς, δεν μπορείς να στεναχωρηθείς.
Υπάρχει στόχος , είναι υποχρεωμένοι να παίξουν με όλες τους τις δυνάμεις γι’ αυτόν. Η έλευση του νέου προπονητή θα αλλάξει κάποια πράγματα. Θα είμαστε σε αναμονή της νέας πραγματικότητας.
