Εξι αγώνες έμειναν για το τέλος του φετινού μαρτυρίου. Έξι παιχνίδια, όπου μαθηματικά υπάρχουν τα περιθώρια για νίκες και ελπίδες, αν και εμφανίσεις όπως της Λεωφόρου ή ακόμη και εκείνη με τον ΟΦΗ στο Κλεάνθης Βικελίδης “παγώνουν” τον κόσμο του Άρη.
Κι αν δεν ακούστηκαν φέτος δηλώσεις. Υποσχέσεις, δεσμεύσεις, “συμβόλαια τιμής”, ακόμη και συγνώμες και όρκοι για να “πάρει μπροστά” η ομάδα. Ομιλίες, group therapy, ψυχολογικές “ντόπες”. Λόγια όλα. Ο Άρης είναι καθηλωμένος στην τελευταία θέση της βαθμολογίας, μετρώντας μια νίκη σε σχεδόν πέντε μήνες!
Παρόλα αυτά, οι παίκτες, το τεχνικό τιμ, η διοίκηση του Άρη οφείλουν να το παλέψουν μέχρι τέλους! Έξι αγώνες, με ΠΑΟΚ, Εργοτέλη, Γιάννινα εντός έδρας και Ολυμπιακό, Πανθρακικό, Αστέρα Τρίπολης εκτός έδρας. Έξι αγώνες στους οποίους ο Άρης οφείλει να παλέψει, γιατί έτσι έμαθε, γιατί έτσι πρέπει, γιατί επιβάλλεται.
Να παλέψει όμως με πράξεις. Όχι άλλα λόγια… Αρχής γενομένης του αγώνα με τον ΠΑΟΚ την ερχόμενη Κυριακή.
