Ο Τάκης Φουρουντζόπουλος , μια ιστορική μορφή του Θεσσαλονικιώτικου μπάσκετ, πρώην παίκτης της ΧΑΝΘ του Άρη και ιδρυτικό στέλεχος του συνδέσμου προπονητών Θεσσαλονίκης έφυγε από την ζωή χθες το απόγευμα σε ηλικία 87 ετών.
Την τελευταία του συνέντευξη ο Τακης Φουρουτζόπουλος παραχώρησε το 2014 στο “Goal” με αφορμή μια βράβευση του από την ΧΑΝΘ. Στην συνέντευξη του αναφέρονται άγνωστες λεπτομέρειες από την διαδρομή του στο μπάσκετ
Διαβάστε το σχετικό ρεπορτάζ από το “Goal”:
«Γεννήθηκα το 1930 στον Σταυρό Χαλκιδικής, στη Θεσσαλονίκη ήρθα το 1937, έμενα σχετικά κοντά στη ΧΑΝΘ και σε ηλικία 14-15 χρόνων με προτροπή του Νίνου Τζήκα, του μετέπειτα προέδρου της Ελληνικής Ολυμπιακής επιτροπής έγινα μέλος της. Προπονητής μου ήταν ο Μίμης Τσικίνας, μια μεγάλη μορφή της αθλητικής Θεσσαλονίκης. Το ντεμπούτο μου στην πρώτη ομάδα της ΧΑΝΘ σε παιχνίδι με τον Αρη το 1947, ήταν κάπως επεισοδιακό. Δεν πρόλαβα να παίξω σχεδόν καθόλου.
Εγινε μια διαδήλωση πολιτικού περιεχομένου από τον ΕΔΕΣ και έτσι το ματς ξαφνικά διακόπηκε αν και κερδίζαμε με μεγάλη διαφορά» λέει στο «Goal» ο κ. Φουρουτζόπουλος. «Στη ΧΑΝΘ έπαιξα ως το 1957, μετά πήγα μαζί με τον Ανέστη Πεταλίδη στον Αρη, όπου έμεινα για ενάμιση χρόνο, στν συνέχεια ασχολήθηκα με την προπονητική και τη διαιτησία. Το τελευταίο μου παιχνίδι ως διαιτητής το έπαιξα το 1981 στον αγώνα Ολυμπιακός-Απόλλων Πατρών».
«Κυνηγούσαμε κουνούπια στην Αθήνα»
«Φτάσαμε πολύ κοντά στο πρωτάθλημα Ελλάδας με τη ΧΑΝΘ το 1949. Τότε οι τελικές φάσεις διεξάγονταν στην Αθήνα. Θυμάμαι μερικά αστεία περιστατικά. Στην Αθήνα τότε δεν κοιμόμασταν σε ξενοδοχείο αλλά στην αίθουσα της ΧΑΝ Αθηνών. Στο μεταξύ, ήμασταν από τις λίγες ομάδες που είχαμε τότε αρκετές μπάλες για προθέρμανση και προπόνηση. Τώρα μπορεί να σας φαίνεται περίεργο, όμως τότε δεν υπήρχε οικονομική δυνατότητα αγοράς τους. Μένουμε λοιπόν στην αίθουσα της ΧΑΝ Αθηνών, είναι Ιούλιος, ζέστη, τα παράθυρα ανοικτά κι όποιος κοιτούσε πάνω έβλεπε πως το ταβάνι ήταν κατακόκκινο. Σημαδεύαμε τα κουνούπια με τις μπάλες. Πού να κοιμηθείς;».
 |
Οι κόντρες με τους Αμερικανούς ναύτες
«Η ΧΑΝΘ διέφερε από τα άλλα σωματεία για συγκεκριμένους λόγους. Ηταν οργανωμένη, είχε εγκαταστάσεις, είχε ανθρώπους όπως ο Τσικίνας που ενδιαφέρονταν πολύ για το μπάσκετ. Κάναμε προπονήσεις σχεδόν κάθε μέρα τη στιγμή που άλλες ομάδες ζήτημα ήταν αν έκαναν μια δυο την εβδομάδα. Επίσης ήμασταν τυχεροί και για έναν ακόμη λόγο. Μας βοηθούσε ο συναγωνισμός με τις ομάδες των αμερικάνικων πολεμικών πλοίων που υπήρχαν τότε στη Θεσσαλονίκη. Μετά το 1946 ο 6ος στόλος είχε έρθει στον Θερμαϊκό Κόλπο για να βοηθήσει στον καθαρισμό των γερμανικών ναρκών. Εχουν γίνει ομηρικοί αγώνες με τους Αμερικανούς. Το γήπεδο της ΧΑΝΘ στην αρχή από τσιμέντο και πίσσα, μετά έβαλαν και φελλό. Τα ταμπλό ήταν ξύλινα. Η ΧΑΝΘ όμως διέθετε έναν αριστοτέχνη μαραγκό. Τα ταμπλό που έφτιαχνε ήταν ασύγκριτα».
Οταν ο Κλεάνθης Βικελίδης πήγε στο ανοικτό της ΧΑΝΘ
«Επαιξα στη ΧΑΝΘ πολλά χρόνια, ωστόσο έγινα Αρης. Ομάδα διάλεξα το 1939, ήμουν παιδάκι 9 χρόνων, κίνησα να πάω για το σπίτι της θειάς μου, στον δρόμο είδα κόσμο στο γήπεδο του ΠΑΟΚ που τότε ήταν στο κέντρο στο συντριβάνι. Τότε πάντα 10 λεπτά πριν από το τέλος άνοιγαν τις πόρτες και έτσι έμπαιναν πολλά πιτσιρίκια. Μπαίνοντας βλέπω στην εστία του Αρη έναν πανύψηλο άνθρωπο με άσπρη μπλούζα και τραγιάσκα στο κεφάλι να κάνει μια εντυπωσιακή απόκρουση. Αφού αυτός παίζει στον Αρη, το όνομά του ήταν Γκότσιος, θα γίνω Αρης είπα μέσα μου.
 |
Μια άλλη φορά ένιωσα τα συναισθήματά μου να μπερδεύονται. Παίζουμε με τον Αρη στο ανοικτό της ΧΑΝΘ. Κάποια στιγμή γυρίζω στην κερκίδα και βλέπω κάποιον να ουρλιάζει και να σπρώχνει τον πάγκο μας. Ηταν ο Κλεάνθης Βικελίδης, μεγάλη μορφή του ποδοσφαιρικού Αρη. Σπάνια ερχόταν σε αγώνες μπάσκετ. Δευτερόλεπτα αργότερα διαπληκτίστηκε με έναν συμπαίκτη μου που καθόταν στον πάγκο και αντέδρασε. Ηταν περίεργο να βλέπεις έναν παίκτη–ίνδαλμα της εποχής για όλους μας απέναντί μας, όμως από την άλλη έπρεπε να υποστηρίξω την ομάδα στην οποία έπαιζα, τη ΧΑΝΘ».
«Διεθνής έγινα χάρη στον Βασιλακόπουλο»
Οι διηγήσεις του Τάκη Φουρουτζόπουλου, του ανθρώπου που έζησε σχεδόν μια ζωή -κοντά στα 70 χρόνια- μέσα στα γήπεδα του μπάσκετ, είναι ξεκάθαρο πως δεν μπορούν να χωρέσουν σε ένα μικρό αφιέρωμα όπως είναι το σημερινό: «Ευχαριστώ τον Θεό, έχω ζήσει πολλά, μέχρι αύριο μπορούμε να μιλάμε, έχω παίξει στο ανοικτό της ΧΑΝΘ με ελαφρύ χιόνι, έχω σε δει τελικό εφηβικού πρωταθλήματος προσέλευση 3.000 θεατών… Τη διαιτησία την αγαπούσα, έπαιζα από τα τέλη της δεκαετίας του 1940. Πριν από τα ματς με τις ομάδες μας βοηθούσαμε ως διαιτητές στη διεξαγωγή άλλων αγώνων.
Ετσι γινόταν τότε. Το 1951 έγινε για πρώτη φορά μια σχολή διαιτησίας από την οποία αποφοίτησαν ο Φαίδωνας Ματθαίου και ο Αγης Κυνηγόπουλος. Εμένα από το 1949 ο ΣΕΓΑΣ μου είχε στείλει διοριστήριο λόγω ταλέντου και έτσι μου έδωσαν ταυτότητα διαιτητή ενώ παράλληλα ήμουν και παίκτης. Το 1954 οι Μαυροσκούφης, Τσικίνας, Πεταλίδης, Κλάγκας κι εγώ δημιουργήσαμε τον πρώτο Σύνδεσμο Διαιτητών. Διεθνής έγινα λίγο πριν από το τέλος της καριέρας μου σε ηλικία 47 ετών μετά από παρότρυνση του Γιώργου Βασιλακόπουλου. Θα μπορούσα και νωρίτερα να γίνω διεθνής, μου είχε δοθεί η ευκαιρία από το 1967, όμως δεν το κυνήγησα».
Οι βραβεύσεις της ΧΑΝΘ
Η ΧΑΝΘ με αφορμή τη συμπλήρωση ενός έτους από τη λειτουργία του Μουσείου θα τιμήσει σήμερα και δυο συμπαίκτες του Τάκη Φουρουτζόπουλου. Τον Βαγγέλη Τσιγαρίδα και τον Γιώργο Ματσούκα. Ο Γεώργιος Ματσούκας γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1930, μυήθηκε στη ΧΑΝΘ προπολεμικά ακόμη, σε πολύ νεαρή ηλικία. Υπήρξε μέλος της ομάδας μπάσκετ της ΧΑΝΘ μέχρι το 1960. Αγωνιζόταν στη θέση του πλέι μέικερ. Ο Ευάγγελος Τσιγαρίδας γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1931, ήρθε σε επαφή με τη ΧΑΝΘ σε ηλικία 15 ετών, αγωνίστηκε στη ΧΑΝΘ μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1950.
Το Μουσείο
Στη ΧΑΝΘ σήμερα δηλώνουν υπερήφανοι για τη μεγάλη ανταπόκριση που είχε δημιουργία του Μουσείου του Μπάσκετ. Σε αυτό το μικρό σχετικά διάστημα το έχουν επισκεφθεί περισσότεροι από 3.500 μαθητές, πάνω 100 σχολεία, Ακαδημίες Μπάσκετ, προπονητές, ομάδες από το εξωτερικό, άνθρωποι του πολιτισμού και του αθλητισμού, εκπρόσωποι της ΕΟΚ, της ΕΚΑΣΘ, καλλιτέχνες, πολιτικοί. Απόφαση της ΧΑΝΘ είναι να προχωρήσει προσεχώς στην επέκτασή του μιας και το Μουσείο διαρκώς εμπλουτίζεται με νέα εκθέματα.
