Ο Χερμάν Μπούργος είναι στην έξοδο από τον Άρη, μετρώντας 188 ημέρες παρουσίας στο Κλεάνθης Βικελίδης και σε κάθε περίπτωση μετά τις τελευταίες ραγδαίες εξελίξεις να αποτελεί πλέον ένα χαμένο προπονητικό στοίχημα για τους κιτρινόμαυρους.
Είναι ξεκάθαρο ότι η εμπιστοσύνη ανάμεσα στον Θόδωρο Καρυπίδη και τον Αργεντίνο προπονητή είχε χαθεί, με αποκορύφωμα την διαχείριση του αγώνα στο Ισραήλ κόντρα στην Μακάμπι Τελ Αβίβ. Τότε είχε γίνει μια συζήτηση για να αναστραφεί η κατάσταση, ήρθε η νίκη επί του Λεβαδειακού, που απλά άφησε στην άκρη τους όποιους τριγμούς, αλλά μετά την κακή εμφάνιση και την ήττα από τον Παναιτωλικό η κατάσταση έγινε μη αναστρέψιμη.
Ο Μπούργος “χρεώνεται” ότι η ομάδα αναζητούσε ακόμη την αγωνιστική της ταυτότητα, ενώ δεν έκανε την καλύτερη δυνατή διαχείριση του πολύ ποιοτικού ρόστερ, αν και κατά γενική ομολογία είναι γεγονός ότι δεν καλύφθηκε ακόμη το κενό στην μεσοαμυντική γραμμή, μετά την αποχώρηση του Σάσα.
Ο Αργεντίνος από τις 22 Φεβρουαρίου όταν και ανακοινώθηκε επίσημα βρέθηκε 188 ημέρες στους κιτρινόμαυρους. Έδωσε 18 επίσημα παιχνίδια, μετρώντας 12 νίκες, 2 ισοπαλίες και 4 ήττες με 31-15 γκολ.
Σε αυτό το διάστημα είναι γεγονός ότι χάθηκε -όπως όλοι είχαμε πιστέψει πριν μερικούς μήνες- ένα σπουδαίο προπονητικό στοίχημα στο πρόσωπο του Χερμάν Μπούργος στην λογική της δημιουργίας ενός πλάνου τριετίας. Δυστυχώς για μια ακόμη σεζόν, ο Άρης δείχνει να μην έχει μάθει από τα λάθη του…
Στις 18 Φεβρουαρίου και πριν ανακοινωθεί επίσημα η συνεργασία Άρη-Μπούργος γράφαμε επί λέξη:
“Με την έλευση του Μπούργος, ο Καρυπίδης δείχνει αποφασισμένος τουλάχιστον τώρα, να παραχωρήσει το “χαρτοφυλάκιο” μεταγραφές-σχεδιασμό, στον 52χρονο Αργεντίνο για να κάνει η ομάδα την επανεκκίνησή της (που είναι και της μόδας…), το βήμα παραπάνω. Ένας Μπούργος, ο οποίος ναι μεν από το μικρό του πέρασμα ως πρώτος προπονητής στη Νιούελς Ολντ Μπόις δεν επέδειξε κάτι, αλλά σίγουρα “κουβαλάει” σημαντικά “παράσημα” από τα δέκα χρόνια της συνεργασίας του με τον Σιμεόνε, μια γενικότερη ποδοσφαιρική του προϊστορία ως παίκτης και φυσικά τον τρόπο ζωής του (νικητής στη μάχη με τον καρκίνο, καριέρα ως ροκ καλλιτέχνης) που δείχνει αν το γράψουμε λαϊκά ότι “δεν μασάει” στα δύσκολα!” για να σημειώσουμε τότε:
“Ο Άρης επενδύει λοιπόν, σ’ έναν ποδοσφαιράνθρωπο που έχει ποδοσφαιρικές παραστάσεις για δέκα ζωές, σημαντικές γνωριμίες, khow how της λατινικής αγοράς και μια προσωπικότητα -που μπορεί να έδωσε σε πρώτη φάση την αίσθηση ενός “γορίλα”(ασορτί με το προσωνύμιο του) και σκληρού προπονητή- αλλά έχει να κάνει κυρίως με τη σωστή διαχείριση μιας ομάδας με τόσους διαφορετικούς χαρακτήρες, ανάγκες και ευαισθησίες. Σε θεωρητικό λοιπόν επίπεδο, η αλλαγή στάσης και φιλοσοφίας του Άρη, του Καρυπίδη δείχνει να είναι στον σωστό δρόμο, αναστρέφοντας μια όχι ευχάριστη καταστάση για κανέναν μέσα στην ομάδα. Αρκεί φυσικά να μην μείνουμε μόνο με τις εντυπώσεις”.
Στην πράξη τελικά, ήρθε το πρόωρο τέλος, με τον Άρη να βρίσκεται για τρίτη φορά τα τελευταία τέσσερα χρόνια στη διαδικασία να αλλάζει προπονητή στο ξεκίνημα της σεζόν…
