Άργησα να πάω να βρω την γνωστή ομήγυρη, που μαζευόμαστε και προσπαθούμε να γιατρευτούμε (!!!), βλέποντας Άρη. Τους είχα πει από πριν. “Θα έρθω στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου. Θα καθυστερήσω”. Ευτυχώς που πήγα, βέβαια, καθώς τρεις όβερ 60 συνΑρειανοί κόντευαν να σκάσουν τον Ντιούι με την μίρλα τους!
Η πτήση του Καρβαλιάλ
Συζητώντας για το πρώτο από τα δύο παιχνίδια για τα προημιτελικά του κυπέλλου, τις προηγούμενες ημέρες, είπαμε για την αναγκαιότητα ενός “3-0” για να πάμε στον Βόλο, την άλλη Τρίτη, χωρίς δεύτερες και τρίτες σκέψεις στο κεφάλι μας, έστω μία φορά. Βέβαια, η κάκιστη εμφάνιση με τον Ολυμπιακό, ενός ασύνδετου συνόλου και η χαμένη ευκαιρία για να βάλουμε έξτρα, ενδιαφέροντα πράγματα στο πρωτάθλημα, μας φρέναρε.
Εντάξει, η κλάψα του Κούγια έπαιξε τον ρόλο της, καθώς το πέναλτι ήταν ένα κλικ καλύτερο από αποφάσεις Χαραλαμπίδηδων, Κασναφέρηδων και Ζωγράφων, αλλά η εικόνα, η αγωνιστική συμπεριφορά και η νοοτροπία αφαιρούσε απ’ το μυαλό μου τις, όποιες, σωστές δικαιολογίες. Στο φινάλε, με το γκολ στις καθυστερήσεις αποδείχτηκε πως αρκούσαν 20-25 λεπτά καλής μπάλας για να πάρει το πρώτο αεροπλάνο ο προπονητής της ομάδας του λιμανιού.
Αυτό, μαθηματικά, θα συμβεί. Για να τηρηθεί η παράδοση, που θέλει τον Άρη να απολύει προπονητές τους, θα περιμένω ως τα play off.
Αντί της πτήσης του Καρβαλιάλ, βέβαια, είδαμε αυτήν του αναπληρωματικού τερματοφύλακά μας. Χωρίς διάθεση να στοχεύσω στο πρόσωπο, γιατί ούτε ανθρωποφάγος είμαι, αλλά ούτε και κομπλεξικός, είναι ο (μετά τους Έμαν, Μπουσέ, Σιαμπάνη και Ντένις) 5ος στην σειρά που δείχνει την αξία του Κουέστα. Και την αναγκαιότητα για μία εύστοχη επιλογή, ως αλλαγή, καθώς δεν μπορείς να τεντώνεις τις αντοχές παιχτών. Το rotation είναι απαραίτητο στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Στον σωστά δομημένο Άρη, στο χτεσινό ματς έπρεπε να παίζει η αλλαγή του βασικού κίπερ.
Το ποίημα της στέπας
Μέσα σε λίγες μέρες, οι καθυστερήσεις έδωσαν τις λύσεις. Πηγαίνοντας για το καφέ, με πήρε ο κουμπάρος και έριξε κάτι λάιτ μπινελίκια. Στόχευσε κάποιους παίχτες, με την έννοια ότι ήταν στα όρια της υπεροψίας ως αγωνιστική συμπεριφορά. Του είπα να μην ανησυχεί.
“Εγώ θα βάλω τα δύο. Βρες πώς θα μπει το τρίτο”, του είπα!
Δικαιώθηκε, καθώς ο Μάντζιος έκανε τρεις αλλαγές στο ημίχρονο. Και αν ο Φετφατζίδης ψάχνει ακόμα ρόλο και κρίθηκε αναγκαία η είσοδος του Ρώσου “άλτερ έγκο” του, ο Ντουκουρέ και ο Μοντόγια ανήκαν στους παίχτες που ανέφερε στο τηλεφώνημα. Είπαμε, δεν στοχεύουμε παίχτες για να λιθοβοληθούν. Μας ενδιαφέρει η πρόοδος της ομάδας. Προφανώς, ο προπονητής είδε αυτό που έβλεπαν ή άκουγαν πολλοί και δεν θέλησε να αφήσει άλλα χρονικά περιθώρια δοκιμών.
Η δυσκολία σε τέτοιου επιπέδου παιχνίδια είναι γνωστή, για όσους βλέπουν ποδόσφαιρο, αλλά και Άρη. Το γκολ νωρίς ξεκλειδώνει. Αυτό ήρθε στο 1ο ημίχρονο, αλλά ήταν ξεκάθαρο offside. Θα μπορούσε να έχει έρθει νωρίτερα. Για την ακρίβεια, νωρίς. Η κάθετη του Μανού στον Μορόν στο 9′ είναι γκολ. Αλλά, η καθυστέρηση στην επιλογή αναπληρωματικού φορ, έδειξε το ότι ο Ισπανός φορ παίζει και αυτός στο όριο. Χαμένη ευκαιρία με θολωμένο μυαλό. Αποτέλεσμα κόπωσης, λέω εγώ.
Μην πλατειάζω. Γκολ ο Τσέχος, που πατούσε πολύ περιοχή. Αυτή την φορά ανάποδα. Ακυρώθηκε πρώτα αλλά, ξεκάθαρα και σωστά, μέτρησε. Μάλιστα , έγινε το απίθανο! Καραμπόλα στα δύο πόδια και στρώσιμο, υπέρ μας. Συνέχεια στο ίδιο, μέτριο και φλύαρο μοτίβο. Ευκαιρίες μεν, ημιτελείς δε. Γκαραβέλλης να θυμίζει Ντασάεφ, “ευτυχώς που μπήκε και το 1”, εμείς κι εγώ να τον μπερδεύω με τον Σαράνοφ. Γνωστός τερματοφύλακας που, απέναντί μας, είχε μετατραπεί σε Νόιερ, παλιότερα! Άντε να μην δικαιολογεί κάποιος τον προπονητή που, πιθανώς, πάλευε και εύχονταν να ξορκιστούν φαντάσματα και δαίμονες!
Τα γκολ Νο 2 και 3, με το τρίτο ειδικά ως ποίημα, γραμμένο στις αχανείς εκτάσεις της παγωμένης Ρωσικής στέπας, ήρθαν στο 93′ και 96′, αντίστοιχα και λειτούργησαν ως τέτοια. Ξόρκια! Δικαιώθηκα κι εγώ, για την προφητεία μου!!
Καλός, κακός και άσχημος
Οι καθυστερήσεις που δίνουν λύσεις. Το καλό νέο. Οι καθυστερήσεις, στην ουσιαστική ενίσχυση της ομάδας, που δεν δίνουν λύσεις. Το κακό. Οι λάθος επιλογές του καλοκαιριού, που κατσικώθηκαν και προφανώς εμποδίζουν την αποσυμφόρηση, για να συμβεί το δεύτερο. Αυτό είναι το άσχημο νέο, που προκύπτει ως συμπέρασμα. Οι Κάρλσον, Μενέντεθ δεν έχουν αποδεσμευτεί, ο Πάρντο είναι ένα αγωνιστικό φάντασμα. Άνευρος, χωρίς εμπνεύσεις, ίσως και κίνητρο.
Είπαμε, δεν τίθεται θέμα προσώπων. Συμβαίνει να μην “βγουν” κάποιες επιλογές. Άνθρωποι είναι οι παίχτες, δεν “έδεσαν”, δεν μπολιάστηκαν στο σύνολο. Στο κάτω κάτω της γραφής, ούτε Ντουάρτε, ούτε Χαΐροβιτς, ούτε Μήτρογλου είναι. Όμως και ο Άρης, όταν επιζητά την βελτίωση, δεν μπορεί να περιμένει. Στις καθυστερήσεις, καλό, είναι μόνο το γκολ που περιμένεις. Όχι η μη έγκαιρη εύρεση λύσεων και επιλογών παιχτών. Νόμος.
ΥΓ: Με επιφύλαξη μεταφέρω την μεγάλη πιθανότητα για ολοκλήρωση δύο κινήσεων ενίσχυσης, αρκετά σύντομα.
ΥΓ 2 Στο Παλέ, απέναντι στους Γάλλους, η ομάδα κατέθεσε πολλή ενέργεια. Το κακό πρώτο δεκάλεπτο, η λάθος λεπτομέρεια στο 39-39, η ποιότητα των αντιπάλων άφησε μία δουλειά ανολοκλήρωτη. Αξίζει σε αυτή την ομάδα η πρόκριση στην επόμενη φάση.
Οι διαιτητές, βέβαια, με τα (μη) σφυρίγματα και στις 2 ομάδες, πρέπει να επιλέχτηκαν από αγώνα ράγκμπι. Επικίνδυνοι!
ΥΓ 3 Διπλό ο Παναιτωλικός στην Κρήτη. Περίεργο ζευγάρι, απ’ το οποίο θα προκύψει ο επόμενος αντίπαλος. Καπάκι, διπλό ο Ατρόμητος στην Λεωφόρο με… περίεργα σφυρίγματα υπέρ του Παναθηναϊκού. Τα περί περιέργειας δεν μένουν εδώ, καθώς είμαι περίεργος να δω τι θα σκαρφιστεί ο “πάρτε τα παιδιά σας και ελάτε στα γήπεδα στις 12 Φεβρουαρίου” (γελάει ο κόσμος) Χρυσοχοΐδης και οι συν αυτώ, για να μην μας δοθούν εισιτήρια στην πόλη του σερίφη Αχιλλέα. Ως ομάδα Β’ Εθνικής η Νίκη του Βόλου, δεν εμπίπτει στις απαγορεύσεις.
Πέμπτη, 25 Ιανουαρίου 2023
“ο Χιούι”
