Ο κόσμος του Άρη έφυγε πικραμένος από το Κλεάνθης Βικελίδης. Μια ακόμη μαχαιριά, ένα ακόμη πικρό ποτήρι, σκέτο φαρμάκι. Ούτε τώρα νίκη, ασφυξία.
Όταν ο Άρης είναι τελευταίος σχεδόν από το ξεκίνημα του πρωταθλήματος, με μόλις 13 βαθμούς, με μόλις 2 νίκες στο πρωτάθλημα και χωρίς νίκη στο Χαριλάου, φταίνε όλοι, φταίνε οι άλλοι, αλλά φταίει και ο ίδιος του ο εαυτός.
Όταν ο Άρης δεν μπορεί να κερδίσει αδιάφορες βαθμολογικά ομάδες όπως είναι ο Αστέρας, ο Ατρόμητος ή η Ξάνθη, τότε φταίνε όλοι. Και φυσικά φταίει και η διοίκηση.
Όπως φταίει σε τεράστιο βαθμό η διοίκηση Ηλιάδη για την κατρακύλα και γύμνια της ομάδας μετά από έξι μήνες που την έφεραν στο χείλος του γκρεμού, έχοντας μάλιστα και την στήριξη όλων, μεγάλες ευθύνες βαρύνουν και τη σημερινή διοίκηση “εκτάκτου ανάγκης”.
Πήρε το τιμόνι (εν μέσω τρικυμίας σίγουρα) για να δώσει λύσεις, να προστατεύσει και να βοηθήσει την ομάδα, αλλά δείχνει έλλειμμα, από τη στιγμή που όλοι κρίνονται εκ του αποτελέσματος και η θεωρία απέχει πολύ από τις πράξεις.
