Ο Άρης του Μίχαελ Ένινγκ έχει καταφέρει να βρεθεί στο -2 από την 3η θέση, δίχως όμως να πείθει με τις εμφανίσεις του και αυτό που προκαλεί ανησυχία, είναι η “ευκολία” του διαχρονικά, να γκρεμίζει ότι χτίζει. Αυτό το κακό θέλουν να προλάβουν όσοι ανησυχούν γι αυτό που βλέπουν κατά διαστήματα, εντός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου…
Κακά τα ψέματα, ο μέχρι τώρα απολογισμός του Μίχαελ Ένινγκ στον πάγκο της ομάδας κρίνεται θετικός, όχι όμως και ο πλέον ιδανικός, καθώς οι δύο βαθμοί που χάθηκαν, ήταν απέναντι στον ουραγό της βαθμολογίας. Επομένως η συγκομιδή των 10 από τους 12 διαθέσιμους βαθμούς στα τέσσερα ματς που ήταν στον πάγκο ο Γερμανός, χαρακτηρίζεται απλά… καλή. Διότι είχε να αντιμετωπίσει ομάδες, που με εξαίρεση την Ξάνθη, είναι χαμηλότερα από τον ίδιο βαθμολογικά και μάλιστα οι δύο από αυτές (Παναιτωλικός, Πανιώνιος) είναι στον πάτο της βαθμολογίας από την αρχή της σεζόν.
Ωστόσο, ακόμα κι έτσι, η ομάδα έφτασε στο -2 από την 3η θέση του πρωταθλήματος, βελτίωσε τους αριθμούς στην άμυνά της, ενώ διατήρησε στα ίδια επίπεδα την παραγωγικότητα, αλλά και την αποτελεσματικότητά της επιθετικά. Καθόλου άσχημα θα σκεφτεί κανείς και δεν θα έχει άδικο.
Όμως, η συνολική εικόνα της ομάδας… φοβίζει. Ο Άρης δεν δείχνει βελτίωση σε πολλούς τομείς, εμφανίζει τις γνωστές φετινές και περσινές του παθογένειες και το ερώτημα που τίθεται είναι αν μπορεί ο Μίχαελ Ένινγκ να δώσει μία λύση, από τη στιγμή που συμπλήρωσε έναν μήνα στην ομάδα και πλέον δεν βρίσκεται σε περίοδο προσαρμογής ή… χάριτος.
Έπειτα από ένα εκρηκτικό ξεκίνημα, ακολουθεί μία καθίζηση, για την οποία ποτέ δεν δόθηκε μία πειστική εξήγηση. Ο Γερμανός ρωτήθηκε, αν είναι θέμα νοοτροπίας, φυσικής κατάστασης ή ντεφορμαρίσματος ορισμένων παικτών. Σε κάθε σχετική του απάντηση, δεν ειπώθηκε κάτι ουσιαστικό, παρά μόνο το… άγχος, το οποίο επικαλέστηκε, θέλοντας να προστατέψει τους παίκτες του αν και δεν ευθύνεται για πολλά από αυτά τα ενδεχόμενα.
Είναι λογικό να εμφανίζει άγχος στο παιχνίδι της μία ομάδα που πνίγει τον αντίπαλό της και πετυχαίνει στο πρώτο ημίχρονο δύο γκολ; Αυτή που δεν μπορεί να κάνει φάση στον αγώνα, πως μπορεί να νιώθει; Ο Παναιτωλικός και ο Αστέρας Τρίπολης πως να ένιωθαν άραγε, όταν ήταν στα… σχοινιά από τον Άρη σε όλο το πρώτο 45λεπτο; Πως βρήκαν αυτές οι ομάδες το σθένος να αντιδράσουν και ο Άρης δεν μπόρεσε απλά να τελειώσει το ματς;
Πολλές φορές το σώμα είναι αδύναμο να ακολουθήσει αυτά που του επιτάσσει το μυαλό. Η επιμονή του Ένινγκ να εμπιστεύεται την ίδια ενδεκάδα σε κάθε ματς τον δικαιώνει έως έναν βαθμό. Κι αυτό γιατί παίρνει όσα θέλει από αυτή την ενδεκάδα για 30-40 λεπτά, αλλά όχι για 60-70 λεπτά που θέλει ο ίδιος. Και πάνω σε αυτό θα δουλέψει αυτό το δεκαήμερο, καθώς στον ένα μήνα που βρίσκεται στον πάγκο της ομάδας, δεν έχει προλάβει να αλλάξει όσα ο ίδιος θα ήθελε.
Η ομάδα μπαίνει στο γήπεδο, κλείνει τον αντίπαλο στα καρέ του (εξαίρεση μόνο ο αγώνας στη Νέα Σμύρνη) και πετυχαίνει γκολ. Έπειτα, οπισθοχωρεί. Διότι δεν έχει ίσως τα πνευμόνια για να μαρκάρει και να πιέσει όπως έκανε στο ξεκίνημα του αγώνα. Εμφανίζεται το ένστικτο της αυτοσυντήρησης του κάθε ποδοσφαιριστή.
Δεν είναι δυνατόν να έχει νοοτροπία ομάδας που αμύνεται ο Άρης, όταν οι παίκτες του μπορούν να κάνουν… σμπαράλια τον αντίπαλο επιθετικά. Ενδεχομένως δεν υπάρχει άλλη λύση γι αυτούς, πέρα από το να συντηρήσουν τις εναπομείνασες δυνάμεις του για το δεύτερο ημίχρονο.
Άλλωστε, υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην ομάδα ποδοσφαιριστές που δεν είναι και στο πικ της απόδοσής τους. Δηλαδή αν ο Ροζ ή ο Σάσα είναι στα… κόκκινα στα δύο τελευταία ματς, δεν συμβαίνει το ίδιο για τους Γκάμα και Ιντέγε. Ντεφορμάρισμα βασικών παικτών υπάρχει και ένα επιπλέον ερώτημα που τίθεται και πρέπει να το διαχειριστεί ο ίδιος ο Ένινγκ είναι το εξής: Πως μπορεί να νιώθουν οι αναπληρωματικοί, βλέποντας βασικούς παίκτες να μην έχουν πατήματα, όσο οι ίδιοι προσπαθούν και περιμένουν μία παραπάνω ευκαιρία;
Οι ισορροπίες στο φετινό πρωτάθλημα είναι λεπτές. Με μία νίκη την επόμενη αγωνιστική κόντρα στην ΑΕΚ ο Άρης, μπορεί άνετα να βρεθεί 3ος στην βαθμολογία! Με μία ήττα όμως, θα δει και πάλι την απόσταση να μεγαλώνει.
Το ζητούμενο για τον φετινό Άρη δεν είναι μόνο να μπει στα play offs. Είναι και οι συνθήκες που θα το κάνει. Στον Άρη δεν θα χαριστεί κανείς, επομένως θα πρέπει να έχει ένα “μαξιλαράκι ασφαλείας” βαθμολογικά. Θα είναι κρίμα κι άδικο, να μην εξασφαλίσει ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο αυτή η ομάδα και ψάχνοντας το “γιατί” να ανατρέχει στους χαμένους βαθμούς με ΟΦΗ, ΠΑΟΚ, Λάρισα και Πανιώνιο…
Είναι απολύτως λογικό να υπάρχει ανησυχία, όσο η ομάδα εμφανίζει τέτοια αγωνιστική εικόνα. Οι αγωνιστικές της αδυναμίες δεν κρύφτηκαν κάτω από το χαλάκι, επειδή πλέον είναι σε απόσταση αναπνοής από την τρίτη θέση. Τα δύσκολα για τον Μίχαελ Ένινγκ, από κάθε άποψη, τώρα ξεκινούν…
