Όταν ο Ζόραν Μιλίνκοβιτς έλεγε μετά τον αποκλεισμό στο κύπελλο από τον Ολυμπιακό Βόλου ότι “κάναμε βήματα πίσω”, ίσως δεν φανταζόταν ότι αυτά θα δεν θα ήταν τα τελευταία…
Ο Άρης έκανε στην Κρήτη – ελέω Σπάθα και Ακριβου κι αυτό δεν μπορεί να αποσιωπηθεί- μια νέα ήττα και πήγε πίσω, ακόμη πιο πίσω από εκεί που ήταν. Έχασε μέσα σε δυο αγωνιστικές από τους δυο τελευταίους της βαθμολογίας, δυο ομάδες της Κρήτης (!) και βρίσκεται πάλι μέσα σε έναν ασφυκτικό κλοιό.
Όχι μόνο για την 17η θέση, τους οκτώ βαθμούς και το γεγονός ότι μετά από 10 αγωνιστικές δεν πήρε παιχνίδια που οι βαθμοί “μετράνε διπλοί” (π.χ. δυο νίκες με ΟΦΗ και Πλατανιά θα έδιναν από… έξι βαθμούς στον Άρη), έχοντας μπροστά του δυο δύσκολα παιχνίδια με Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ, αλλά κυρίως για ένα πράγμα.
Ο κλοιός που δημιουργείται είναι ασφυκτικός από τη στιγμή που ο Άρης στην πράξη παρουσιάζεται ευάλωτος σε ένα τρελό “στήσιμο” στα “έξι μέτρα” από τη διαιτησία! Ο Άρης δέχεται (και φέτος) πισώπλατα διαιτητικά “μαχαιρώματα” και παρά τις κάποιες μεμονωμένες περιπτώσεις, αποδεικνύεται στην πράξη ότι είναι το “μαύρο πρόβατο” του… πάρτι που έχουν στήσει στο ελληνικό ποδόσφαιρο, χωρίς να μπορεί να αντιδράσει, υπομένοντας απλά και μόνο τη σφαγή.
Ο δρόμος προς το παρόν (και ενόψει των επόμενων αγώνων) είναι ένας: συσπείρωση και εγρήγορση. Για όσα συμβαίνουν έξω, αλλά και ΜΕΣΑ στον Άρη!
