Η λέξη ενότητα ήταν και είναι είδος πολυτελείας. Οι μάχες χαρακωμάτων συνεχίζονται πάνω από το “πτώμα” του Άρη, μέσα από τα ερείπια του.
Για δεύτερη μέρα γίναμε μάρτυρες ανακοινώσεων, δηλώσεων, ανταλλαγής πυρών και εγγράφων με αφορμή τις ακαδημίες του ποδοσφαίρου, ένα τμήμα που πριν από ένα χρόνο (και για πολλά χρόνια νωρίτερα) αποτελούσε κόσμημα, ένα πραγματικό στολίδι.
Ανακοινώσεις, ραδιοφωνικές συνεντεύξεις από ΠΑΕ και ΑΣ, από πρόεδρους, συμβούλους, φίλους και συγγενείς, απλά για να κερδίσουν εντυπώσεις, με “έπαθλο” την ικανοποίηση του “εγώ”. Ξεκατίνιασμα που περιγράφει εκκωφαντικά γιατί ο Άρης είναι διαλυμένος, θύμα των παραγόντων του τα τελευταία χρόνια και των τραγικών επιλογών τους.
Παράγοντες που άγονται και φέρονται όχι για το καλό του Άρη, αλλά μόνο από το τι θα πει ο ένας κι ο άλλος ραδιοφωνικός παραγωγός ή τι θα γράψει η τάδε εφημερίδα και το τάδε σάιτ. Απλά για να ικανοποιήσουν τον εγωισμό τους.
Φτάνουν σε σημείο να μεταθέτουν τις τραγικές διοικητικές ευθύνες τους, στα μέσα ενημέρωσης, την ώρα που επλιπαρούσαν για λίγα λεπτά… ξεκατινιάσματος σε δημόσια θέα, αλλά δυστυχώς σε αυτιά κουρασμένων και πληγωμένων ακροατών.
Επί της διαδικασίας, μπορούν να συνεχίσουν το ξεκατίνιασμα, άσχετα εάν στο τέλος δεν θα έχουν ακροατές. Και τι έγινε δηλαδή; Ο Άρης έχει υποβιβαστεί.
