Φεβρουάριος 2000 και ο πρόεδρος Γκερντ Νιμπάουμ αποφασίζει την είσοδο της Μπορούσια Ντόρτμουντ στο χρηματιστήριο κάτι που ολοκληρώνεται επιτυχώς το Μάϊο του 2002.
Η ομάδα της Βεστφαλίας βάζει άμεσα στα ταμεία της περίπου 40 εκατομμύρια ευρώ, ενώ στη συνέχεια θα πάρει κι άλλες επιχορηγήσεις, όμως σε βάθος χρόνου αυτή η κίνηση αποδεικνύεται λανθασμένη, καθώς δεν γίνονται σωστές επενδύσεις και λίγο καιρό μετά οι υποχρεώσεις (χρέη) φτάνουν στα 150 εκατομμύρια ευρώ.
Το οικοδόμημα της BVB καταρρέει, καθώς η διοίκηση δεν μπορεί να πληρώσει αυτά τα ανυπέρβλητα ποσά και αναγκάζεται να στραφεί σε πωλήσεις των ποιοτικότερων και καλύτερων ποδοσφαιριστών της –όπως ο Τόμας Ροζίτσκι– καταφεύγοντας σε ακραίες λύσεις για την χρηματοδότηση, όπως η πώληση του «Βεστφάλεν Στάντιον».
Οι οπαδοί της Μπορούσια (οι πιο πιστοί στη Γερμανία, μαζί με αυτούς της Σάλκε και της Σαντ Πάουλι) ξεσπούν, διαμαρτύρονται ψάχνουν απεγνωσμένα λύσεις, για να σώσουν το… οξυγόνο τους, μιας και στα ορυχεία του Ντόρτμουντ, δουλεύοντας από το πρωί ως το βράδυ, σκέφτονται και ονειρεύονται πότε θα έρθει η στιγμή να ξαναμπούν στο γήπεδο και να αποφορτιστούν.
Η Ντόρτμουντ αναγκάζεται εντέλει να πάρει ορισμένα (79 τον αριθμό) «μικρά» δάνεια από περισσότερες από 70 τράπεζες, οικονομικά funds και άλλες εταιρείες, ανάμεσά τους και η Μπάγερν Μονάχου (2 εκατομμύρια ευρώ!), με πολύ υψηλά επιτόκια, φτάνοντας τα χρέη σε μη βιώσιμα επίπεδα.
Η ιστορική Μπορούσια φτάνει προ του αφανισμού και της διάλυσης, ώσπου εκείνη τη στιγμή (Φεβρουάριος του 2005) αναλαμβάνει την ομάδα η διοίκηση που υπάρχει ως και σήμερα, προερχόμενη από το οπαδικό της κίνημα και το συμμάζεμα ξεκινάει…
Ο Χανς Γιόακιμ Βάτσκε, ως επικεφαλής έρχεται σε επαφή με όλους τους πιστωτές, προκειμένου να ελαφρυνθεί ο σύλλογος από τους τόκους και σιγά – σιγά τα καταφέρνει. Από το 2005 δύο αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου δίνουν προσωρινή ρευστότητα, ενώ συγκεντρώνονται όλα τα δάνεια σε ένα, με σαφώς καλύτερο και πιο συμφέρον επιτόκιο.
Το 2006 υπογράφεται νέο 15ετές δάνειο με την Morgan Stanley ύψους 79 εκατομμυρίων ευρώ και με τα 59 από αυτά η Μπορούσια παίρνει πίσω το ιστορικό στάδιό της.
Η διοίκηση το διάστημα αυτό ελέγχεται μιας και οι πιστωτές έχουν βάλει ελεγκτή – επίτροπο, ο οποίος θα πρέπει να ελέγχει τα έσοδα – έξοδα, ωστόσο η συνεργασία φαίνεται να πηγαίνει μια χαρά.
Και ερχόμαστε στο σήμερα, όπου από την απειλή της χρεωκοπίας, η Μπορούσια Ντόρτμουντ έχει αποκτήσει και πάλι οικονομική ανεξαρτησία κι αυτοτέλεια και δεν συντρέχει πια κανένας λόγος ανησυχίας για οικονομικά προβλήματα, πόσο μάλλον για προβλήματα που σχετίζονται με την ίδια την ύπαρξη του συλλόγου, με τον Βάτσκε το 2008 να υπογράφει χορηγία ύψους 50 εκατομμυρίων ευρώ για τα επόμενα 12 χρόνια με την Sportfive.
Με αυτά τα χρήματα, μάλιστα, πληρώνονται αποκλειστικά οι δόσεις του δανείου στην Morgan Stanley, φτάνοντας έτσι στην πρόωρη εξόφλησή του!
Ένας από τους σημαντικότερους κανόνες (ο σημαντικότερος) που θέτουν Βάτσκε και Ράιναρντ Ράουμπαλ (ο πρόεδρος της ομάδας) ήταν εκείνος του «50+1». Με απλά λόγια το 50+1% των μετοχών του συλλόγου θα πρέπει πάντα να ανήκει σε μέλη της ομάδας.
Αυτό γίνεται σταδιακά και επιτρέπει στην μετοχή της Μπορούσια να… ανασάνει, καθώς από το 1 ευρώ πριν από 3 χρόνια έχει ξεπεράσει τα 3 ευρώ, αφού όταν οι οπαδοί της ομάδας αγοράζουν μετοχές δεν το κάνουν με σκοπό να βγάλουν χρήματα, πουλώντας τες μετά από λίγο, αλλά στηρίζουν κρατώντας τες επ’ αόριστον και έτσι τα κερδοσκοπικά παιχνίδια εις βάρος του Συλλόγου στο χρηματιστήριο σταματούν, φέρνοντας σταθερότητα και στα ταμεία του. Αποτέλεσμα είναι περίπου το 82% των μετοχών αυτή τη στιγμή να ανήκουν σε μέλη της Μπορούσια, κάτι το οποίο εκτοξέυει την αξία της μετοχής και η οποία θα έχει σταθερή άνοδοι ειρήσθω εν παρόδω!
Ο κόσμος στέκεται με τον πλέον παραστατικό και χαρακτηριστικό τρόπο κοντά στην ομάδα, όταν εκείνη παραλίγο να κηρύξει πτώχευση και γίνεται η ραχοκοκαλιά της ανάκαμψης.
Οι χορηγίες έχουν εκτιναχθεί στα ύψη και περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων την ονομασία του γηπέδου από την Signal Induna Park έναντι 4 εκατομμυρίων ευρώ ετησίως, της Evonik 9 εκατομμυρίων ευρώ τον χρόνο για την διαφήμιση στην φανέλα, ενώ το 2012 έρχεται η εταιρία Puma και πληρώνει επίσης ένα… σκασμό λεφτά (6 εκατομμύρια ευρώ κάθε έτος) για να ντύνει μέχρι το 2020 αποκλειστικά τους νταμπλούχους Γερμανίας.
Οι πωλήσεις προϊόντων της ομάδας τη σεζόν 2011/2012 φέρνουν 5,4 εκατομμύρια ευρώ στα ταμεία της, ενώ η σταθεροποίηση της στο Τσάμπιονς Λιγκ περισσότερα από 20 εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο (φέτος θα είναι περισσότερα μετά τη διαφαινόμενη πρόκρισή της στους 16, αφήνοντας έξω λογικά τη Μάντσεστερ Σίτι του 1 δισεκατομμυρίου ευρώ ρόστερ!).
Η Ντόρτμουντ έχει μεγάλες χορηγίες, που το 2011 φέρνουν περισσότερα από 78 εκατομμύρια ευρώ και αποτελούν το 57% των συνολικών εσόδων, εκτοξεύοντας ουσιαστικά τον προϋπολογισμό στα ύψη.
Φυσικά φέτος αυτό το ποσό αυξάνεται κατακόρυφα καθώς πέρυσι τα έσοδα καταγράφουν ρεκόρ, φτάνοντας τα 138,5 εκατομμύρια ευρώ και χωρίς τα χρήματα του Τσάμπιονς Λιγκ.
Είναι χαρακτηριστικό ότι φέτος οι Βεστφαλοί υπογράφουν συμφωνία με την Q-Cells, η οποία κάνει εγκατάσταση φωτοβολταϊκών συστημάτων έξω από το «Ζίγκναλ Ιντούνα Παρκ», καθιστώντας το ενεργειακά αυτοτελές και πληρώνοντας και χορηγία 1,5 εκατομμυρίου ευρώ το χρόνο.
Τέλος, ένας ακόμα σημαντικότατος τομέας είναι τα κόστη, με τους μισθούς να είναι κατά 48% χαμηλότεροι από το 2005 και την ομάδα πιο ανταγωνιστική.
Πλέον αποτελούν μόλις το 46% του συνόλου των εξόδων, ενώ σε σχέση με το επίπεδο των μισθών της Μπάγερν (άμεσης ανταγωνίστριας ομάδας) είναι κατά 93 εκατομμύρια ευρώ λιγότεροι (46 εκατομμύρια ευρώ έναντι 139 των Βαυαρών), αποδεικνύοντας περίτρανα πως το χρήμα δεν εξασφαλίζει την ευτυχία, αφού η Μπορούσια κατακτάει τα δύο τελευταία χρόνια την πρώτη θέση στην Μπουντεσλίγκα, ενώ στον τελευταίο τελικό του Κυπέλλου Γερμανίας σκορπάει με πέντε γκολ τους Βαυαρούς!
Η αυστηρή οικονομική πολιτική δεν περιορίζει σε αγωνιστικό επίπεδο την Μπορούσια επουδενί, καθώς πέρα από τα δύο σερί πρωταθλήματα, γίνεται η πρώτη ομάδα στην ιστορία της Μπουντεσλίγκα που ξεπερνάει τους 80 βαθμούς (τελειώνει πέρυσι το πρωτάθλημα με 81).
Άλλωστε, από τη σεζόν 2013-14 θα ισχύσει και η νέα συμφωνία στα τηλεοπτικά της Μπουντσελίγκα, που θα αποφέρει 486 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο στις 18 ομάδες από τα μισά (περίπου 250) που αποφέρει σήμερα και τα έσοδα όλων θα εκτοξευθούν.
Το οικονομικό θαύμα είναι γεγονός, όμως το αγωνιστικό οφείλεται στον Γιούργκεν Κλοπ που από το 2008, όταν και αναλαμβάνει την Μπορούσια κάνει μόνο βήματα μπροστά.
Ο «Χάρι Πότερ» πηγαίνει από το Μάιντς στο Ντόρτμουντ και αν την πρώτη χρονιά έχει την Μπορούσια 13η, την πάει 6η το 2009, 5η το 2010, 1η το 2011 και το 2012, ενώ την οδηγεί σε μεγάλες επιτυχίες στο Τσάμπιονς Λιγκ, όπου οδεύει ολοταχώς στις 16 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης αφήνοντας τη Σίτι των δισεκατομμυρίων εκτός και αποδεικνύοντας πως ΝΑΙ και στη σύγχρονη εποχή γίνονται και θαύματα, όχι ουρανοκατέβατα, αλλά με πολύ δουλειά, κόπο και ιδρώτα.
* Το άρθρο φιλοξενήθηκε στο thisisfootball.gr
