Ο Βλάντιμιρ Νταρίντα μίλησε για τη μέχρι στιγμής πορεία του Άρη, τα άδεια γήπεδα, τον Γιακούμπ Μπράμπετς, αλλά και τους στόχους της ομάδας.
Ένα απόσπασμα όσων είπε στην ιστοσελίδα Sport.cz:
Δεν λυπάσαι που είναι οι διακοπές των Χριστουγέννων; Μετά τη διακοπή του Νοεμβρίου, έχασες μόνο έναν αγώνα.
«Ήμασταν φορμαρισμένοι, αλλά ταυτόχρονα ήταν ωραίο να φύγουμε για λίγο. Μετά το τελευταίο ματς με τη Λαμία, ήμασταν όλοι απογοητευμένοι: ψάχναμε τη νίκη, αλλά στο 95′ δεχθήκαμε γκολ για το 2-2. Ταυτόχρονα, μισό λεπτό πριν το τέλος, είχαμε φάουλ στη γωνία του γηπέδου κοντά στην αντίπαλη εστία. Είναι κρίμα, θα μπορούσαμε να ήμασταν ακόμα πιο κοντά στην τετράδα»
Πώς ήταν η πρώτη σου χρονιά στην Ελλάδα; Έφτασες τον χειμώνα μετά από 7,5 χρόνια στη Χέρτα Βερολίνου.
«Ήταν μια καλή χρονιά. Έπαιξα λίγο-πολύ όλα τα παιχνίδια, είχα καλά νούμερα και υπήρχε περισσότερη χαρά παρά απογοήτευση. Λυπάμαι που δεν προκριθήκαμε στη Conference League το καλοκαίρι, αλλά ακόμα κι αυτό είναι σχετικό. Μπορείς να χάσεις εδώ στην Ελλάδα, αλλά όταν ξυπνήσεις την επόμενη μέρα, ο ήλιος λάμπει έξω από το παράθυρο και τα σύννεφα εξαφανίζονται πιο γρήγορα. Μου άρεσε επίσης η τοπική εκδοχή του… καλοκαιριού, που κράτησε μέχρι τον Νοέμβριο».
Και πώς συγκρίνεται το ελληνικό πρωτάθλημα με την Bundesliga, στην οποία έπαιξες σχεδόν δέκα σεζόν;
«Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι πολύ πιο χαλαρά τακτικά, κάτι που ισχύει για όλες τις ομάδες εκτός από τον Παναθηναϊκό. Παίζουν πολύ ανοιχτό ποδόσφαιρο εδώ και συνήθως σκέφτονται περισσότερο την επίθεση παρά την άμυνα. Κατά κανόνα μπαίνουν πολλά γκολ και οι φίλαθλοι διασκεδάζουν».
Αν φυσικά τους επιτραπεί να είναι στην κερκίδα. Έως τις 12 Φεβρουαρίου οι αγώνες θα γίνονται χωρίς θεατές
«Με τα γήπεδα κλειστά, μοιάζει με αναδρομή στην εποχή του Covid. Θλιβερό θέμα. Παίζουμε για τον κόσμο, αλλά καταλαβαίνω απόλυτα αυτό το μέτρο. Ένας οπαδός του ΑΡΗ δολοφονήθηκε κι ένας τραυματίας αστυνομικός πέθανε επίσης μετά τα Χριστούγεννα. Ελπίζω ο κόσμος να καταλάβει κατά τη διάρκεια της απαγόρευσης ότι αυτό δεν είναι ποδόσφαιρο. Η επευφημία έχει να κάνει με το συναίσθημα, αλλά δεν πρέπει ποτέ να καταλήγει σε ζωή και θάνατο. Απλώς δεν το καταλαβαίνω αυτό».
Δύο εβδομάδες πριν από τα Χριστούγεννα, το αφεντικό της λίγκας Βαγγέλης Μαρινάκης παραιτήθηκε και πριν από αυτό οι διαιτητές έκαναν απεργία λόγω απειλών κατά του θανάτου. Τι λένε οι Έλληνες συμπαίκτες σου;
«Αυτή είναι η Ελλάδα. Θα είναι δύσκολο να αλλάξει αυτό και η ατμόσφαιρα γύρω από το ποδόσφαιρο να είναι πιο ήρεμη. Οι Έλληνες δεν θα είναι διαφορετικοί, είναι καυτά κεφάλια. Παίρνουν το ποδόσφαιρο πολύ στα σοβαρά».
Πώς να βγείτε από αυτό;
«Είναι λίγο φαύλος κύκλος. Στην Ελλάδα, ο ιδιοκτήτης ενός συλλόγου πρωταθλήματος μπορεί να έρθει στο δωμάτιο των διαιτητών στο ημίχρονο και να τους μαλώσει. Μοιάζει με τους γείτονες στην Τουρκία. Σε κάθε βήμα εδώ συναντάς ωραίους ανθρώπους που χαίρονται να σε βοηθήσουν, αλλά μόλις έρθει το ποδόσφαιρο, είναι σαν να αλλάζουν κεφάλι».
Υποθέτω ότι λείπουν από εσάς και τους οπαδούς του Άρη τα κύπελλα, σας σταμάτησε η Ντιναμό Κιέβου στον τρίτο προκριματικό γύρο της Conference League. Δεν νομίζεις ότι έχεις πολύ ελεύθερο χρόνο;
«Σίγουρα, μπορώ να είμαι περισσότερο στο σπίτι, αλλά συνειδητοποιώ επίσης ότι η καριέρα μου φτάνει στο τέλος της. Δεν θα υπάρχουν τόσες πολλές πιθανότητες να φτάσουμε στην Ευρώπη. Θα ήθελα ακόμα να παίξω, ο δρόμος μπορεί να μας οδηγήσει, για παράδειγμα, μέσα από το Κύπελλο Ελλάδας. Είμαστε συγκεντρωμένοι σε αυτόν, όλος ο σύλλογος θέλει να κερδίσει το κύπελλο».
Παρεμπιπτόντως, τι λες για τα ελληνικά σου;
«Παραμένουν σε πολύ χαμηλό επίπεδο. (χαμογελάει) Έμαθα μερικές φράσεις, μπορώ να πω ένα γεια και να ρωτήσω πώς είσαι. Υπάρχουν μόνο δύο Έλληνες στην ομάδα και έχουμε μεταφραστή αγγλικών για τα ελληνικά του προπονητή».
Και τι γίνεται με τα Τσέχικα; Εκτός από εσένα και τον Γιάκουμπ Μπράμπετς, μπορεί να το κάνει και ο πρώην παίκτης της Σπάρτα Πράγας, Ντέιβιντ Μόμπεργκ Κάρλσον
«Ο Κούμπα κι εγώ εκπλαγήκαμε με το πόσα ξέρει. Μερικές φορές συζητάμε μαζί του με τον δικό μας τρόπο, ώστε να μπορέσει να πει τα τσέχικά του. Υπάρχουν επίσης πολλά ισπανικά στα αποδυτήρια, αλλά δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω καμία από αυτές τις λέξεις κανονικά. (χαμογελάει)».
Για τον Μπράμπετς, τι του είπες για την απόδοσή του στη συνάντηση της εθνικής ομάδας; Δύο μέρες πριν τον καθοριστικό αγώνα της πρόκρισης του EURO μαζί με δύο συμπαίκτες του πήγε σε κλαμπ.
«Ήταν κάτι που τα παιδιά δεν σκέφτηκαν πολύ. Έμεινα έκπληκτος, δεν είναι συνήθως έτσι. Ζήτησαν συγγνώμη, το μετανιώνουν και είναι καλό και για αυτούς που κατέληξε σε πρόκριση».
Μιλώντας για την Εθνική, δεν σου λείπει;
«Σκεφτόμουν το τέλος για πολλή ώρα και ήξερα τι έκανα. Ήθελα να είμαι περισσότερο με την οικογένειά μου και να βλέπω τα παιδιά να μεγαλώνουν. Αυτό ισχύει ακόμα, υποστηρίζω την εθνική ομάδα στο σπίτι μπροστά στην τηλεόραση».
Αν λοιπόν σε καλέσει ο νέος προπονητής της εθνικής ομάδας και σε ήθελε πίσω…
«Θα είχα λοιπόν την ίδια απάντηση γι’ αυτόν όπως και για τον κ. Σίλχαβι. Μιλήσαμε μία ή δύο φορές και με ρώτησε πώς τα πάω. Και όταν προέκυψε η ερώτηση στη μέση της ομιλίας αν είχα αλλάξει γνώμη, του είπα όχι. Το ίδιο θα ήταν και με έναν νέο προπονητή».
