Ο Δημήτρης Νικολαΐδης, πρώην μέλος του τεχνικού τιμ του Άρη μίλησε για πολλά θέματα του μπάσκετ.
Αναλυτικά τα όσα είπε στο Yellow Radio
Για το μπάσκετ: «Η επαφή με το μπάσκετ έγινε όταν ήμουν δύο ετών. Έχω μια φωτογραφία από το ’61 ’62 με τον Ιωαννίδη. Μεγάλωσα μπασκετικά στη ΧΑΝΘ και τότε ήταν στην Α1. Ήταν η πιο δυνατή ομάδα της Ελλάδος. Η ομάδα εκείνη κρατάει το ρεκόρ στην άμυνα. Στην πορεία άρχισα να προπονώ τους νεαρούς στη ΧΑΝΘ στο μίνι πρωτάθλημα, μετά ήμουν στο Ανατόλια για τρία χρόνια στο παιδικό και εφηβικό όπου και έκανα ισχυρές φιλίες. Στη συνέχεια ήρθε η γευναικεία ομάδα της ΑΡΕΤΣΟΥ, στον Μ. Αλέξανδρο, Καλαμαριά, η πρόταση από τον Άρη και τώρα η εφηβική-ανδρική ομάδα στον Μαντουλίδη».
Τι είναι το μπάσκετ για τον ίδιο αλλά και για το Ελληνικό μπάσκετ: «Το μπάσκετ είναι θρησκεία, πάθος. Είναι το πιο γρήγορο παιχνίδι που υπάρχει, πρέπει να πάρεις αποφάσεις σε κλάσματα δευτερολέπτου με πολλούς παίκτες δίπλα σου. Αυτό είναι το σημείο που κάνει το μπάσκετ να ξεχωρίζει αν και στην Ελλάδα η ταχύτητα του δεν παίζεται τόσο γρήγορα όπως στην Ισπανία για παράδειγμα. Εδώ οι προπονητές κοιτάνε περισσότερο την τεχνική και την ασφάλεια για τη νίκη. Σε αυτό βέβαια φταίει ο προπονητής, θέλουν να νιώθουν περισσότερη σιγουριά. Όλα εξαρτώνται από αυτόν. Μου αρέσει πάντως η ταχύτητα και οι σωστές επιλογές».
Για τα συστήματα: «Η επίθεση έχει τον πρώτο λόγο καθώς έχει περισσότερη ώρα την μπάλα. Η άμυνα όμως οδηγεί την επίθεση τις περισσότερες φορές. Όταν η άμυνα δίνει γρήγορα στην επίθεση τότε φέρνει τον αντίπαλο σε δύσκολη θέση. Πάντως, οι καλές ομάδες επιτίθενται σε μία πλευρά. Στόχος είναι να δημιουργηθεί όσο το δυνατόν γρηγορότερα ένα ελεύθερο σουτ. Όσον αφορά τον όρο “Passing Game”, γιατί είναι ένα λεπτό σημείο, είναι μία μορφή επίθεσης όπου βασίζεται στην πάσα με κίνηση των παικτών χωρίς την μπάλα. Άρα δεν λέμε ότι το passing game είναι καλό, καθώς είναι τρόπος επίθεσης».
Για το Pick n’ roll: «Είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται αλλά πολλοί δεν γνωρίζουν τι είναι. Είναι screen που γίνεται στην μπάλα. Γίνεται από τον συμπαίκτη αυτού που κατεβάζει την μπάλα. Στόχος του να δημιουργήσει άμεσα πάσα σε όποιον παίκτη είναι ελεύθερος και μπορούν να γίνουν αρκετά pick n’ roll σε μία επίθεση».
Για τους προπονητές: «Είναι δύσκολο να είσαι προπονητής σε οποιοδήποτε άθλημα. Το δυσκολότερο είναι να κάνεις τους παίκτες σου ομάδα και να δώσεις ρόλους σε κάθε έναν. Οι παίκτες έχουν προσωπικότητες και στο NBA για παράδειγμα, τα χρήματα είναι πολλά. Το δυσκολότερο βέβαια, είναι οι παίκτες να αποδεχτούν τον ρόλο τους. Οι περισσότεροι προπονητές κάνουν το λάθος να διαχωρίζουν τους παίκτες και οι παίκτες είναι άνθρωποι. Μπορεί να είναι σε καλή ή κακή ημέρα αλλά η ομάδα και ο προπονητής πρέπει να βλέπουν τους παίκτες σαν ανθρώπους πάνω από όλα».
Για το Star System στο μπάσκετ: «Εξαρτάται από τον κάθε άνθρωπο και τις αποφάσεις του το πόσο θα τον αλλοιώσει».
Για το πρόβλημα στην Ελλάδα: «Όλοι περιμένουμε τις νίκες όμως δε γίνεται να νικάμε συνέχεια. Πρέπει να βλέπουμε εμείς τι κάνουμε, να δούμε βαθιά μέσα μας, τι στόχο έχουμε και μετά όλα τα άλλα. Αυτό που χρειάζεται στην Ελλάδα είναι ένα ισχυρό πρόγραμμα ανάπτυξης στο μπάσκετ και δεν εννοώ μόνο τις ακαδημίες. Όποιος διαθέτει υπομονή θα έχει εξαιρετικά αποτελέσματα σε λίγο χρονικό διάστημα. Πάντως πριν κρίνουμε το οτιδήποτε και για να πάει το μπάσκετ σε ένα άλλο επίπεδο θα πρέπει να εργαστούν πολύ σκληρά πολλοί άνθρωποι σε πολλά πόστα για έναν κοινό σκοπό και δεν είναι εύκολο. Άνθρωποι όπως είναι: προπονητές, παίκτες, ιδιοκτήτες, δημοσιογράφοι, κόσμος. Πρέπει όλοι να έχουν υπομονή. Αυτό το πρόγραμμα που λέω, πήγε καλά στην ομάδα του Ηρακλή, είχαμε βέβαια και πολύ καλούς παίκτες όπως είναι ο Διαμαντίδης, ο Σχορτσιανίτης. Δεν ολοκληρώθηκε γιατί υπήρξαν κάποιες ελλείψεις που υπήρχαν στο παρκέ».
Για τη χρονιά του στον Άρη: «Είναι πολλές οι αναμνήσεις και η συνεργασία που είχα με τον Χατζή ήταν εξαιρετική. Είναι ο μόνος βοηθός που δεν έγινε ακόμα προπονητής. O Σάββας ο Καμπερίδης ήταν ο μεγάλος άτυχος λόγω τραυματισμού του, τότε στο ULEB Cup. Υπήρχαν πολλοί μεγάλοι παίκτες που έδωσαν παράδειγμα σε άλλους, μικρότερους και έδωσαν το κίνητρο ώστε να προχωρήσουν οι ίδιοι. Από τους ξένους που είχαμε ξεχωρίζω τον Στακ και τον Γουίλκινσον».
Για το παρόν: «Η μεγαλύτερη ηλικιακή ομάδα που έχουμε είναι η παιδική. Είμαι επικεφαλής του προγράμματος της ακαδημίας και κατευθύνω τους προπονητές, συμβουλεύω και στόχος του project είναι να δούνε το μπάσκετ όλοι λίγο διαφορετικά. Αναφέρομαι σε αυτά που είπα και πριν για το πιο γρήγορο παιχνίδι. Να γίνει μία παιδική ομάδα εφηβική. Να εκτιμήσουν όλοι όσοι βλέπουν το μπάσκετ τη νίκη, την ήττα και γενικότερα το άθλημα. Τα παιδιά που είναι μαζί μας μεγαλώνουν με κάποιες αρχές που βασίζονται στην ετοιμότητα, το ήθος… Παντού θα γίνουν λάθος εκτιμήσεις, συγκρούσεις, αυτά συμβαίνουν παντού. Το θέμα είναι να έχεις το στόχο και να έχεις επιλέξει το σωστό μονοπάτι».
Για το παρελθόν και τους φιλάθλους: «Οι φίλοι του Άρη μπορεί να μην γνωρίζουν το παρελθόν, μπορεί να γνωρίζουν μόνο οι άνθρωποι που τους αρέσει η ιστορία και το παρελθόν όπως είναι και η ομάδα του Άρη. Θα ήταν καλό οι φίλαθλοι να γνωρίζουν τα πράγματα πως έγιναν στο παρελθόν, να μάθουν την ιστορία της ομάδας τους και το πως έφτασε ο Άρης εδώ που είναι τώρα.»
Για τον Τάκη Νικολαϊδη: «Ασχολήθηκε με πολλά πράγματα και η ΧΑΝΘ ήταν κατ’ εξοχήν αθλητικός πυρήνας. Τον είδε ο Βικελίδης και τον έφερε στον Άρη. Οι εφημερίδες της εποχής τον αναφέρουν ως “τζέντλμαν” και είχε μυαλό και τεχνική.»
Για την οδοντιατρική: «Είναι ένα λειτούργημα, ασχολείσαι με τον ανθρώπινο πόνο και την αισθητική αλλά πιστεύω ότι δε θα ήμουν καλός για αυτό και τα παράτησα. Κάποιες φορές μετανιώνω που δεν συνέχισα τις σπουδές μου, όμως δεν είναι σωστό να συνεχίζεις κάτι μόνο και μόνο για το πτυχίο».
