ΝΒΑ και Κίνα έχουν “κλέψει” τουλάχιστον 30 παίκτες μέσα σε έναν χρόνο και το ευρωπαϊκό μπάσκετ οφείλει να βρει τρόπο για να θωρακιστεί εν όψει του 2018. H λίστα όσων έφυγαν είναι σοκαριστική.
Η αφαίμαξη ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2016, όταν το salary cap εκτοξεύθηκε από τα 70.000.000 στα 94.000.000 δολάρια. Το ΝΒΑ που ήταν πάντα το όνειρο κάθε Ευρωπαίου, έγινε πέρυσι ακόμη σημαντικότερος προορισμός καθώς εκτός από αγωνιστικές ευκαιρίες, έδινε πλέον καλύτερα χρήματα σε ρολίστες σε σχέση με το παρελθόν. Ο Sergio Rodriguez, για παράδειγμα, πήρε 8.000.000 δολάρια για έναν χρόνο και ο Alex Abrines που αποχαιρέτησε τη Barcelona, πήρε τριετές συμβόλαιο αξίας 17.175.000 δολαρίων και μάλιστα πλήρως εγγυημένο. Αυτή είναι μέχρι και σήμερα η μεγαλύτερη συμφωνία που πήρε αθλητής που επιλέχθηκε στον δεύτερο γύρο του NBA Draft.
Κι εκεί που το ΝΒΑ έγινε ο μεγαλύτερος κίνδυνος για το ευρωπαϊκό μπάσκετ, ήρθε φέτος η Κίνα και η CBA να γίνει δεύτερος “πονοκέφαλος” που δεν μπορεί να καταπολεμηθεί με μια απλή “ασπιρίνη”. Ελάτε να δούμε τους 30 καλούς παίκτες που έφυγαν το καλοκαίρι του 2016 και το μισό φετινό, πριν σας εξηγήσουμε τους λόγους για τους οποίους η φυγή των ποιοτικών αθλητών είναι πλέον μαζική και ενδέχεται να γίνει ακόμη μαζικότερη.
Οι 30 που αποχαιρέτησαν την Ευρώπη τον τελευταίο χρόνο
PG: Milos Teodosic, Sergio Rodriguez, Malcolm Delaney, Mike James, Aaron Jackson, Darius Adams, Brad Wannamaker (;)
SG: Tomas Satoransky, Brandon Paul, Edwin Jackson, Alex Abrines, Keith Langford (;)
SF: Sonny Weems, Bogdan Bogdanovic, Cedi Osman, Mindaugas Kuzminskas, Paul Zipser
PF: Dario Saric, Darius Miller, Davis Bertans, Dragan Bender
C: Ekpe Udoh, Daniel Theis, Ante Zizic, Khem Birch, Γιάννης Μπουρούσης, Miroslav Raduljca, Γιώργος Παπαγιάννης, Willy Hernangomez, Maurice Ndour
* Ο Wannamaker είναι κοντά σε συμφωνία με ομάδα του ΝΒΑ, ενώ ο Langford ετοιμάζεται να υπογράψει στην Κίνα. Μέχρι στιγμής, δεν υπάρχει κάτι επίσημο.
Η απάντηση στην ερώτηση “γιατί πηγαίνουν στο ΝΒΑ;” παραείνει εύκολη, ειδικά αν εσείς οι αναγνώστες του Sport24.gr αγαπάτε το μπάσκετ και παρακολουθείτε τις εξελίξεις. Για τους υπόλοιπους, η εξήγηση είναι εξίσου απλή. Στις ΗΠΑ η σεζόν ξεκινά τον Σεπτέμβριο με το training camp και ολοκληρώνεται είτε στα μέσα Απριλίου (αν η ομάδα δεν μπει στα playoffs), είτε από δυο έως έξι εβδομάδες αργότερα (ανάλογα με το πόσο μακριά μπορεί να φτάσει κάποιος στην postseason).
Στο ΝΒΑ οι ομάδες δεν ταξιδεύουν με πτήσεις της γραμμής. Έχουν δικά τους αεροπλάνα, πλήρως εξοπλισμένα, με chef, με πολυθρόνες που γίνονται κρεβάτια, με όλες τις ανέσεις. Οι παίκτες δεν περιμένουν το check-in, αλλά μπαίνουν από “κρυφές” εισόδους στο αεροδρόμιο και επιβιβάζονται κατευθείαν στο charter τους. Στα εκτός έδρας παιχνίδια μένουν σε υπερπολυτελή, πεντάστερα ξενοδοχεία, έχουν ανθρώπους που κουβαλούν τις αποσκευές τους, μάγειρες που ετοιμάζουν δεκάδες πιάτα ανάλογα με τις διατροφικές ανάγκες κάθε αθλητή. Στο γήπεδο βρίσκουν πολυτελή αποδυτήρια με μπουφέ και εξίσου μεγάλη ποικιλία τροφών και ποτών. Με απλά λόγια, στο ΝΒΑ δεν υπάρχουν έντονες (και φυσικά δεν υπάρχουν ΠΟΤΕ διπλές) προπονήσεις. Οι παίκτες έχουν το μυαλό τους αποκλειστικά στους αγώνες, ξεκουράζονται στα καλύτερα ξενοδοχεία που μπορείτε να φανταστείτε, δεν έχουν άγχος και πίεση για το αποτέλεσμα και απολαμβάνουν το παιχνίδι.
Όσο για την Κίνα; Μιλάμε για μια μικρογραφία του ΝΒΑ, μια λίγκα που εξελίσσεται συνεχώς και έχει κάνει τρομερά βήματα προς τα εμπρός. Μιλάμε για μια λίγκα που έχει διάρκεια από τέσσερις έως έξι μήνες, πληρώνει 30-40% πάνω από τα ποσά που μπορεί να βρει ο κάθε “Μπουρούσης” και ο κάθε “Λάνγκφορντ” στην Ευρώπη και δίνει τη δυνατότητα σε αυτούς τους παίκτες να ψάξουν είτε μια θέση στο ΝΒΑ, είτε μια θέση στη EuroLeague από τον Φεβρουάριο κι έπειτα. Οι Κινέζοι προσφέρουν άριστες συνθήκες (τουλάχιστον οι κορυφαίες ομάδες της λίγκας) και στο άμεσο μέλλον θα δούμε κι άλλους καλούς παίκτες από την Ευρώπη να κάνουν το ταξίδι για την Ασία.
Πηγή: sport24.gr
