Είδα το παιχνίδι με 3-4 άτομα που εμπιστεύομαι για την κριτική τους ματιά, καθώς και για την καθαρή οπτική τους στο ποδόσφαιρο, τόσο γενικά, όσο και στα του Άρη, που μας ενδιαφέρει. Με την λήξη του, μίλησα τηλεφωνικά με άλλα δύο.
Οπαδοί μεν όλοι τους, επιλέγω δε να “ακουμπήσω” στην άποψη και στα επιχειρήματα που κατατέθηκαν από τηλεφώνου. Λες και ήταν συνεννοημένοι ο Γιάννης και ο Χρήστος, όντες σε διαφορετικά μέρη, προσέγγισαν με την ίδια κριτική διάθεση όσα συνέβησαν στο “Γεντί Κουλέ” του Ηρακλείου.
Νοοτροπία
Πάντα, είναι διαφορετικό όταν κοιτάζεις ένα παιχνίδι ως τρίτος παρατηρητής. Δεν γίνεται αυτό, από μέρους μου και όχι μόνο, στα παιχνίδια της ομάδας μας. Για αυτονόητους λόγους, βέβαια, αλλά δυστυχώς, καθώς συμβαίνουν πολλά που θολώνουν την κρίση. Ένα από αυτά είναι το συναίσθημα. Αγαπάς, παθολογικά πολλές φορές, την ομάδα. Ένα άλλο είναι ένα γρήγορο γκολ, ίσως. Προέκυψε, υπέρ μας, από στημένο χτύπημα μάλιστα! Το λες και κατόρθωμα αυτό, κοιτάζοντας τις φετινές μας επιδόσεις. Κάπου ανάμεσα στο 10-11 λεπτό, έχοντας προηγηθεί μία επιθετική αγωνιστική συμπεριφορά που έδειχνε να αιφνιδιάζει τους γηπεδούχους και αφού δύο φάσεις καρμπόν με τον Καμαρά κατέληξαν κόρνερ, λόγω επεμβάσεων του πολύ καλού keeper των Κρητικών, ήρθε ο Ρουπ στο δεύτερο δοκάρι να σπρώξει την μπάλα στα δίχτυα, εκμεταλλευόμενος το “τσίμπημα” του Πίρσμαν. Δύο πολύ καλές εκτελέσεις από Ματέο, συμπληρώνω. Πολλά καλά, μαζεμένα. Ασυνήθιστο φέτος, για την ομάδα ποδοσφαίρου.
Η αγωνιστική συμπεριφορά, η νοοτροπία του Άρη των πρώτων 30-35 λεπτών, η επιθετικότητα και η αποτελεσματικότητα, μαζί με τον πλήρη αιφνιδιασμό του Ο.Φ.Η. απέδιδαν δικαιοσύνη. Δεν χωράει αμφισβήτηση για οποιονδήποτε παρακολούθησε τον αγώνα του Ηρακλείου πως η καθεμιά ομάδα πήρε ό,τι άξιζε, με βάση όσα επιχείρησε να εφαρμόσει μέσα στο χορτάρι. Όπως, επίσης, δεν αμφισβητείται το ότι η ομάδα αντέδρασε, υπήρξε αποτελεσματική και εν τέλει πήρε 3 υπερπολύτιμους βαθμούς, στην προσπάθεια εναντίον του κακού της εαυτού και της κατάκτησης τους ελάχιστου στόχου. Της θέσης που οδηγεί στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Επέλεξα να παρακολουθήσω τον Ο.Φ.Η. στα 2 προηγούμενα παιχνίδια του. Η αγωνιστική του πρόοδος πιστοποιείται τόσο με τα όσα παρατηρεί κάποιος εντός γηπέδου, όσο και από τους βαθμούς που συγκεντρώνει, αθόρυβα, εδώ και καιρό. Άρα, ο Άρης κατόρθωσε να κάμψει έναν φορμαρισμένο αντίπαλο και μάλιστα στην έδρα του. Στο φινάλε, μία ομάδα που δεν κέρδισε εντός έδρας στον πρώτο γύρο. Και ο βασικός άξονας που αυτό κατορθώθηκε ήταν η νοοτροπία.
Ο Νόμος του Μέρφι
Τυχαίνει, όντας γονέας ενός μαθητή σε μικρή ηλικία, να καλούμαι να διαχειριστώ συναισθήματα. Είθισται, τα παιδιά, να τα επιβραβεύουμε για τα καλά και να τα παρατηρούμε για τα άσχημα, είτε αυτό αφορά συμπεριφορές, είτε επιδόσεις. Δοκιμάζω, από μικρότερη ακόμα ηλικία, το ανάποδο. Όλο αυτό, σε μία προσπάθεια να υπάρξει ισορροπία. Μία λέξη, για εμένα, απαραίτητη για την πρόοδο. Του ατόμου ή και ενός συνόλου. Για παράδειγμα, στην καλή περίοδο “χτίζονται” οι απαιτήσεις, εκεί έχει αξία η, πιο αυστηρή, κριτική, η εγρήγορση, τα “καμπανάκια”. Ο Γιάννης και ο Χρήστος είχαν αυτή την προσέγγιση, με βάση όσα είδαμε στο Ηράκλειο. Συμφωνώ.
Γίνομαι πιο συγκεκριμένος, παραθέτοντας δεδομένα. Προϊόντος του χρόνου, στο δεύτερο ημίχρονο, η ομάδα επέδειξε παθητική συμπεριφορά. Είχε το ευτύχημα, παράλληλα, οι παρεμβάσεις του αντιπάλου προπονητή να βρούνε μπροστά τους την εφαρμογή του “Νόμου του Μέρφι”, που αναφέρει κάπου πως “όταν κάτι πάει στραβά, θα πάει χειρότερα”. Αλλαγή σέντερ φορ στο ημίχρονο, νοκ άουτ με θλάση σε 5 λεπτά. Δεν θα ήθελα να βρίσκεται αυτός εντός περιοχής στο λάθος κοντρόλ του Ετέμπο, σε μία γενικότερη λάθος αμυντική συμπεριφορά του Άρη. Το δήλωσε ο αντίπαλος κόουτς, ξεκάθαρα, πως η απάντηση στον αιφνιδιασμό τους και στην σαφή ανωτερότητά μας του πρώτου ημιχρόνου ήταν το να βρούνε το πρώτο γκολ. Ο Άρης έδωσε δικαίωμα να συμβεί κάτι τέτοιο και μία και δύο και τρεις φορές. Δεν θα χαϊδέψω το παιδί, επειδή επέδειξε την συμπεριφορά που οφείλει, βάσει ικανοτήτων και στόχων, να έχει. Ακόμα κι αν είναι λίγες οι “καλές του μέρες” σε μία, ομολογουμένως, προβληματική χρονιά, σε μία τέτοια θα του δώσω να καταλάβει το πώς ή πόσο ρίσκαρε να χάσει όσα δικαιούται.
Αντίστοιχα, στις πολλές στραβές ή κακές του ημέρες, θα είμαι λιγότερο επικριτικός. Θα επιδείξω περισσότερη κατανόηση. Σίγουρα, θα επισημάνω τα κακώς κείμενα, αλλά όχι δείχνοντας με το δάχτυλο και στην μία και στην άλλη περίπτωση. Συμπερασματικά, το χτεσινό παιχνίδι είναι μία γενικότερη εικόνα του φετινού συνόλου του Άρη που, για πολλούς και πολυαναφερόμενους λόγους, αδικεί τον εαυτό του. Η ίδια η ομάδα δείχνει πως “ησυχάζει” στο 3ο γκολ απόσταση από τον αντίπαλο, αντί αυτό να συμβαίνει στο ασφαλές 0-2 ή 2-0. Δεν νομίζω να ισχύει κάτι διαφορετικό με εμάς, τους οπαδούς, που παρακολουθούμε τα παιχνίδια. Κι εμείς, ανήσυχοι ήμασταν. Μην κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλό μας, ούτε από μία, πολύ σημαντική, νίκη με 0-3.
Αντί επιλόγου
Κερδήθηκε σημαντική νίκη, τόσο επί της βαθμολογικής ουσίας, όσο και σε ψυχολογικό και πνευματικό επίπεδο. Σημαντική παρακαταθήκη για το “μετά”, όπου μετά το εντός έδρας παιχνίδι με τον Ατρόμητο. Μόνο. Οι στόχοι, ακόμα και οι ελάχιστοι, περνάνε μέσα από διαδικασίες βημάτων. Ένα την φορά. Γύρω μας, σε ένα ποδοσφαιρικά σάπιο και υποκριτικό τοπίο, τέσσερις γελωτοποιοί ξεβρακώνονται κάθε βδομάδα. Είναι Απόκριες. Μάσκες φοριούνται και πετιούνται, συγγενείς και ξαδερφάκια μαλώνουν, σύμμαχοι χαλάνε τις πρόσκαιρες κολλεγιές. Πόλεμος συμφερόντων, με θύμα την μπάλα. Πένες να προκαλούν αίσθημα εμετού, γέλιου και δακρύων μαζί. Το χρήμα ρέει, σε οποιοδήποτε νόμισμα. Έτσι γίνεται το παιχνίδι και το γλέντι. Ποιο γλέντι; Του βασιλιά καρνάβαλου, ρε φίλε!
ΥΓ Καλό τριήμερο, φιλαράκια!
Μόνο Άρης, όλο Άρης!
Μια ζωή!!
Τετάρτη, 22 Φεβρουαρίου 2023
“ο Χιούι”
