Η Σπυριδούλα Ναζίρη αθλήτρια στο τμήμα στίβου των «κιτρινόμαυρων» και πιο συγκεκριμένα στο τριπλούν, μιλά για την σχέση της με τον Άρη και το είδωλο της Πηγή Δεβετζή, εξηγεί πως άρχισε να στηρίζει την ομάδα και να πηγαίνει γήπεδο ενώ αναφέρθηκε και στην αδικία εις βάρος της που έγινε στους τελευταίους Πανελλήνιους αγώνες τον Φεβρουάριο.
Αναλυτικά τα όσα είπε στο Yellow Radio 92,8:
Πως περνούν οι αθλητές τον χρόνο τους;
Εγώ είμαι από τις τυχερές διότι έχω χωρίο οπότε ήρθα εδώ για να περάσω την καραντίνα μου. Έφυγα από την Θεσσαλονίκη γιατί θα μου ήταν πολύ δύσκολο, δεν θα μπορούσα να τρέξω αφού είναι κλειστές όλες οι αθλητικές εγκαταστάσεις λόγω της κατάστασης. Οπότε ήρθα στο χωρίο μου, στο Διδυμότειχο. Βγαίνω εδώ, τρέχω αλλά κάνω και ασκήσεις στο σπίτι.
Πηγαίνεις κάπου συγκεκριμένα; Σε κάποιο στάδιο ή μόνο στο σπίτι;
Θα κάνω στο σπίτι ασκήσεις και μετά θα βγω στον δρόμο για τρέξιμο γιατί όλα είναι κλειστά.
Για τους αθλητές δεν ανοίγουν κάποιες ώρες τα στάδια;
Όχι, είναι όλα κλειστά. Υπήρξε μια πιθανότητα να μπορέσουν να προπονηθούν τα παιδιά που είναι για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά επειδή ακυρώθηκαν δεν κάνουν ούτε εκείνοι. Πραγματικά η καραντίνα έχει «πιάσει» τους πάντες (γέλια).
Στο Διδυμότειχο πως είναι η κατάσταση;
Παρατηρώ πως εδώ ο κόσμος είναι πιο φοβισμένος απ’ότι στην Θεσσαλονίκη γιατί είναι και πιο μικρή κοινωνία. Τώρα σχετικά με τα μέτρα που πάρθηκαν και τους απαραίτητους ελέγχους μπορώ να πω πως εδώ είναι πιο χαλαρά, δεν ελέγχουν π.χ τόσο συχνά όσο στην Θεσσαλονίκη. Δεν έχει πολλούς κατοίκους γι’αυτό και προστατεύονται πιο πολύ, αν κολλήσει ένας σε μια μικρή κοινωνία θα γίνει και εδώ χαμός.
Τα μέτρα έχουν παρθεί κανονικά;
Τα πάντα, αφού και εδώ δεν προλαβαίνουμε τα πάρουμε μάσκες, γάντια και αντισηπτικά. Όπως το βιώνουν σε μια μεγάλη πόλη, το βιώνουν και εδώ απλώς σίγουρα εδώ ο έλεγχος είναι πιο περιορισμένος.
Έχετε κάποιο κρούσμα;
Επιβεβαιωμένο όχι αν και έχω ακούσει ειδικά για τα γύρω χωριά, αλλά δεν το λένε προς τα έξω. Δεν έχει ανακοινωθεί κάτι.
Ποια ήταν τα σχέδια σου πριν συμβούν όλα αυτά;
Ο μεγαλύτερος στόχος μας πάντα είναι το καλοκαίρι. Είχαμε κάνει κάποιους αγώνες στον κλειστό Στίβο, πήγαμε και στο Πανελλήνιο στην Αθήνα που ήταν ουσιαστικά ο τελευταίος αγώνας πριν συμβεί όλα αυτά. Δεν πήγε τόσο καλά..
Άρα σε επηρεάζει αρκετά η τωρινή κατάσταση σωστά;
Ναι αλλά αυτό συμβαίνει σε όλους του αθλητές. Ωστόσο πρέπει όλοι να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα για να βγούμε και πιο δυνατοί, να τηρούμε τα μέτρα και μετά να γυρίσουμε στην καθημερινότητα μας.
Είναι η πρώτη φορά που μιλάς δημοσίως για την αδικία που έγινε εις βάρος σου. Είχες κάνει ένα άλμα στα 11,94μ. και αυτό μετρήθηκε ως 10,94μ που έφερε και τον αποκλεισμό.
Ναι δεν θα ήθελα να το κάνω και μεγάλο θέμα, σίγουρα με στεναχωρεί αλλά έχει περάσει. Βέβαια ακόμη και τώρα που το ακούω γελάω, είναι το μόνο που δεν περίμενα να πάθω.
H Πηγή Δεβετζή που ήταν εκεί διαμαρτυρήθηκε έντονα αλλά δεν μπορούμε να καταλάβουμε πως γίνεται να μην μετρήθηκε σωστά το άλμα.
Ούτε εμείς το είχαμε συνειδητοποιήσει. Το καταλάβαμε όταν γυρίσαμε σπίτι που είχε περάσει περίπου μια ώρα και είδαμε στα αποτελέσματα ότι δεν έχω προκριθεί στον τελικό. Έτσι ξεκίνησε μετά, πήρε η Πηγή τηλέφωνο τον υπεύθυνο, τους κριτές, βρήκαν μια άκρη ότι όντως είχα κάνει άλμα στα 11,94μ. και γράφτηκε από τον κριτή 10,94μ. Στον στίβο μπορείς να κάνεις ένσταση αλλά γίνεται στο διάστημα μίας ώρας. Εμείς όωμς επειδή ακριβώς δεν γνωρίζαμε εξαρχής ότι έγινε λάθος, πήγαμε σπίτι, πέρασε το χρονικό διάστημα και δεν μπορέσαμε να κάνουμε ούτε ένσταση ούτε τίποτα. Συγκεκριμένα ο κριτής μας είπε πως αφού πέρασε μια ώρα, ισχύει ό,τι γράφει το πινάκιο.
Δηλαδή τιμωρείσαι για το λάθος που έκανε ο κριτής…
Ακριβώς. Δηλαδή εγώ τόσο καιρό κάνω προπόνηση για να γραφτεί κάτι λάθος και πάει όλη η δουλειά μου τζάμπα.
Απαιτείται και ένα χρηματικό πόσο για να κάνεις ένσταση.
Δεν είναι θέμα χρημάτων ή ότι δεν μπορούσε να με στηρίξει ο σύλλογος, αλλά όπως μας είπε και ο κριτής και να κάναμε ένσταση δεν θα γινόταν δεκτή, οπότε θα χάναμε και αυτά.
Ποια είναι η σχέση σου με την Πηγή Δεβετζή;
Η σχέση μας ξεκίνησε από το 2013, ήταν ουσιαστικά αυτή που με ανέλαβε. Αυτή μου έδειξε το τριπλούν, με εκείνη πήρα τα πρώτα μου Πανελλήνια μετάλλια και φτάσαμε σε ένα σημείο που έπρεπε να το εξελίξω. Με την Πηγή ήμουν στην Αλεξανδρούπολη και έτσι αποφασίσαμε να με στείλει στην Θεσσαλονίκη για να συνεχίσω εκεί τον πρωταθλητισμό. Το καλό είναι ότι ακόμη με στηρίζει, δεν έχουμε χάσει τις επαφές μας και φυσικά είμαι πολύ χαρούμενη γι’αυτό, είναι το είδωλο μου. Το εκτιμώ πολύ που με βοηθά ακόμη.
Σου πρότεινε την Θεσσαλονίκη ειδικώς για τον Άρη ή γενικώς;
Ο Άρης ήρθε μετά. Εγώ ήμουν ήδη στον σύλλογο της Αλεξανρούπολης, μετά ήρθα στην Θεσσαλονίκη.
Πως εξελίχθηκε η σχέση σου με τον Άρη διότι σε βλέπουμε αρκετά ενεργή.
Όποτε έχει αγώνα στο «Κλεάνθης Βικελίδης» είμαι εκεί, στηρίζω. Βάζω τα καπελάκια μου, τα μπλουζάκια του Άρη και πηγαίνω. Νομίζω πως έχω γίνει Άρης (γέλια). Μου αρέσει πολύ το κλίμα.
Τι είναι αυτό που σε τράβηξε στον Άρη;
Σίγουρα μου αρέσει πάρα πολύ το κλίμα και το πόσο ενωμένοι και παθιασμένοι είναι όλοι μαζί σαν ομάδα. Στο γήπεδο είναι πολύ διαφορετικό και έντονο αυτό που βλέπεις.
Πως λειτουργεί το τμήμα στίβου;
Ο κύριος Κωνσταντινίδης είναι πάντα δίπλα μας, έχουμε ακαδημίες που πηγαίνουν πολύ καλά. Δεν μας λείπει τίποτα από τον σύλλογο και ελπίζω να είμαστε έτσι που θα είμαστε είμαι σίγουρη γι’αυτό και αφού περάσει όλο αυτό. Τα μικρά παιδιά είναι αρκετά, δεν γνωρίζω ακριβή αριθμό αλλά και όσοι κάνουμε πρωταθλητισμό είμαστε περίπου 20 αθλητές. Έχουμε πολύ δυνατό σύλλογο στην Θεσσαλονίκη.
Ποια είναι τα σχέδια μετά την καραντίνα;
Σίγουρα προπόνηση, θα πηγαίνουμε επίσης στα γήπεδα να βλέπουμε τον Άρη. Για αγώνες δεν έχω κάτι να πω διότι έχουν ακυρωθεί όλοι, θα ξαναξεκινήσουμε δειλά δειλά τις προπονήσεις και βλέπουμε το μετά.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο σου όνειρο; Που θέλεις να φτάσεις;
Δεν θέλω να λέω μεγάλα πράγματα. Θέλω να κάνω αυτό που μπορώ, θεωρώ πως μπορώ να φτάσω άλμα μέχρι 13,50μ π.χ αλλά είμαι αρκετά προσγειωμένη. Μόνο να είμαστε καλά και βήμα βήμα προχωράμε.
Στον στίβο ο κόσμος που βρίσκεται στο γήπεδο βοηθάει; Σας δίνει κάποιο κίνητρο;
Στον στίβο συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο από αυτό που γίνεται στο ποδόσφαιρο. Δεν έχουμε καθόλου κερκίδα, είμαστε δηλαδή οι αθλητές και κάποιοι συγγενείς και φίλοι που θα έρθουν να δουν τα παιδιά τους. Δεν έχει θεωρώ τόσο μεγάλη απήχηση.
Ένα μήνυμα για τον κόσμο του Άρη.
Θα βγούμε πιο δυνατοί από όλο αυτό, να είστε σίγουροι παιδιά γι’αυτό!
