Νέα επιστολή έφτασε στο PRESSARIS από τον αναγνώστη μας Ο.Τ. (τα στοιχεία του είναι στη διάθεση της εφημερίδας) ο οποίος επιχειρηματολογεί με αφορμή την πιθανή εμπλοκή του “χρυσού” στον Άρη.
Αναλυτικά:
“Όπως εγώ προσωπικά, αλλά και πολλοί συμπολίτες και συνοπαδοί μου, διακρίνουμε τα πράγματα, αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια είναι δύο λέξεις-αξίες, που χαρακτήριζαν και χαρακτηρίζουν τον ΑΡΗ και τους οπαδούς του σε αυτόν τον πρώτο αιώνα της ύπαρξής του…
Είναι δύο αξίες, που δεν έχουν να κάνουν με τις επιτυχίες ή μη του συλλόγου στα αναρίθμητα αγωνιστικά του τμήματα, αλλά έχουν να κάνουν με την υπόστασή του, με τη θέση του στην κοινωνία. Είναι κάτι άυλο. Δεν είναι ορατό. Είναι, όμως, αισθητό.
Μπορεί αγωνιστικά ο ΑΡΗΣ να έχει μικρύνει. Μπορεί να έχει καταντήσει έρμαιο των ορέξεων διαφόρων επιτήδειων. Κοινωνικά, ωστόσο, ήταν, είναι και θα είναι πάντοτε ένα σημείο αναφοράς για τη Θεσσαλονίκη, τη Μακεδονία και τη Βόρεια Ελλάδα γενικότερα. 100 χρόνια συνεχούς παρουσίας στα αθλητικά και πολιτιστικά δρώμενα του τόπου, άλλωστε, δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητα, ούτε καν από “αντιπάλους”.
Πολλά από τα τμήματα του συλλόγου (δυστυχώς, όχι μόνον το ποδόσφαιρο) είναι σήμερα στα πρόθυρα οικονομικής κατάρρευσης και βρίσκονται αντιμέτωπα με το φάσμα της διάλυσης. Αυτό δεν μπορεί, παρά να μας λυπεί όλους. Κάποιοι από εμάς, που είναι θεσμικά σε θέση, αναζητούν τρόπους αντιμετώπισης. Όλοι οι υπόλοιποι δεν μπορούμε παρά να αδημονούμε για την εύρεση λύσης της ζοφερής αυτής κατάστασης.
Είναι, βέβαιο, πως τα χρόνια που έρχονται θα είναι δύσκολα για τον ΑΡΗ. Ίσως, τα δυσκολότερα της εκατονταετούς ιστορίας του συλλόγου. Είναι, επίσης, βέβαιο (άλλωστε καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες αυτού), ότι πολλοί θα βρουν την ευκαιρία να αυτοπροβληθούν εμφανιζόμενοι ως μεσσίες ή απλά αοριστολογώντας ασύστολα. Από πρώην παράγοντες, πολιτικούς σε προεκλογική περίοδο, νυν διαχειριστές, μέχρι και φιλόδοξους μέλλοντες παράγοντες. Είναι η δυναμική του συλλόγου και το κοινωνικό του έρεισμα τέτοιο, που το προκαλούν.
Επειδή, λοιπόν, ο ΑΡΗΣ είναι βαθιά ριζωμένος στην καθημερινότητα του τόπου, υπάρχουν κάποιες κόκκινες γραμμές. Κάποιες γραμμές που δεν πρέπει, στο βωμό της επικείμενης καταστροφής, να ξεπεραστούν. Μία τέτοια κόκκινη γραμμή είναι η συμμετοχή στο σύλλογο, έστω και με τη μορφή χορηγίας, εταιρίας, οι πρακτικές της οποίας είναι αμφιλεγόμενες και διχάζουν το κοινό, ιδίως στη Βόρεια Ελλάδα. Εταιρίας, η οποία με τις πρακτικές της έχει ήδη αρχίσει να μολύνει το περιβάλλον της γειτονικής μας Χαλκιδικής. Εταιρίας, η δραστηριοποίηση της οποίας στην περιοχή έχει «μολύνει» τον τοπικό πληθυσμό διχάζοντάς τον.
Δεν πρόκειται για ζήτημα καθαρής ή όχι προέλευσης των κεφαλαίων που θα εισέλθουν στα ταμεία της ομάδας. Καθαρά χρήματα, ούτως ή άλλως, δεν υπάρχουν σήμερα. Πρόκειται για το ζήτημα του αντίκτυπου, που θα έχει η συμμετοχή μίας τέτοιας εταιρίας, έστω και εμμέσως, στα κοινά του ΑΡΗ.
Δεν χρειάζεται και ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να είναι ο ΑΡΗΣ το μέσο για να γίνει αρεστή και περισσότερο δημοφιλής η εταιρία αυτή στην Ελλάδα και να «νομιμοποιηθούν» οι μέχρι σήμερα και οι μελλοντικές πράξεις της. Πρόκειται για ζήτημα αξιοπρέπειας και υπερηφάνειας.
Επειδή, πεποίθησή μου είναι, ότι δεν είμαι ο μόνος που αντιμετωπίζει έτσι την κατάσταση και επειδή ο ΑΡΗΣ είναι πάνω από πρόσωπα και καταστάσεις, αν αυτή είναι η τελευταία επιλογή σας, εσάς των νυν διοικούντων, καλύτερα αποδεχτείτε την αποτυχία ανεύρεσης βιώσιμης λύσης και οδηγηθείτε σε άλλη κατεύθυνση. Δεν μπορείτε και ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΣΤΕ να κλείσετε τα αυτιά σας και τα μάτια σας στη θέληση του λαού του ΑΡΗ, όταν, μάλιστα, αυτή συμπίπτει με τη θέληση της τοπικής κοινωνίας.
Εμείς μπορούμε να κάνουμε υπομονή και να περιμένουμε την επάνοδο της ομάδας, όσα χρόνια και αν χρειαστούν. Το κάναμε και στο παρελθόν και θα το ξανακάνουμε και τώρα. Αυτό, όμως, που σε διαφορετική περίπτωση θα είναι μη αναστρέψιμο, θα είναι η απώλεια της ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ, της ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑΣ και της σύνδεσης του ΑΡΗ με την κοινωνία.
Σας στέλνω αυτό το κείμενο, με σκοπό να εκφράσω την αγωνία μου, μπροστά στα σενάρια εμπλοκής της εταιρίας χρυσού στα κοινά της ομάδας. Στόχος μου είναι να εκφράσω τη θέληση της πλειοψηφίας του λαού του ΑΡΗ, κατ’ αρχάς σε εσάς, που έχετε τη δυνατότητα πιο άμεσης προβολής θέσεων.
Το στέλνω σε εσάς, διότι δεν πιστεύω στην επί της ουσίας δυναμική της Λέσχης, αν και είμαι μέλος της. Αν το κρίνετε σκόπιμο να δημοσιεύσετε την επιστολή αυτή, επιθυμώ και ζητώ να παραμείνουν άγνωστα τα στοιχεία μου.
Τέλος, σας καλώ να προβείτε στη διενέργεια μίας δημοσκόπησης, παρόμοιας με αυτές που έχετε κάνει για πολλά άλλα ήσσονος σημασίας θέματα, μεταξύ των φίλων του ΑΡΗ για το αν επιθυμούν ή όχι την εμπλοκή της εταιρίας αυτής.
Με εκτίμηση,
Ο.Τ.
