Ο Δημήτρης Μωϋσιάδης, ένας από τους ανθρώπους που έφτιαξαν το Project 107 μαζί με τον Γιώργο Λέντζα αναφέρθηκε στο εξαιρετικό αφιέρωμα για τα 107α γενέθλια του Άρη, αλλά και τα μελλοντικά σχέδια.
Αναλυτικά όσα είπε στο Yellow Radio 101,7 FM:
Για το Project 107: Ήταν μία συλλογική προσπάθεια. Συγχαρητήρια στα παιδιά του Aris Media Factory, που το σκέφτηκαν αυτό σε συνεργασία με τον Ερασιτέχνη. Το προτείνανε σε εμένα και στον Γιώργο (Λέντζα) και τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
Για το ότι είναι Αρειανός: Είναι σχέση εξάρτησης. Θα έλεγα πως ο Άρης είναι ο πρώτος μου έρωτας και ο μεγαλύτερος μέχρι σήμερα.
Για το τι πέρασε από το μυαλό του όταν του έγινε η πρόταση: Ήταν χρυσή ευκαιρία να ξανασυστηθούμε σε όλη την χώρα. Υπάρχουν παιδιά που έχουν γίνει Άρης από τον πατέρα τους, κι όχι μόνο, βρισκόμενοι σε όλες τις γωνίες του πλανήτη και έχουν ανάγκη να ακούσουν το όνομα του συλλόγου δυνατά. Ο Άρης είναι ένας σύλλογος που απευθύνεται σε όλους.
Για το ότι προσέγγισαν ανθρώπους εκτός του Άρη: Υπήρχε ρίσκο και μάλιστα ήταν υψηλό. Ήταν κάτι που δεν έχει επιχειρηθεί ξανά στο παρελθόν, όχι μόνο από τον Άρη, από τον οποιοδήποτε. Είμαστε πρωτοπόροι ως Άρης σε αυτό. Ωστόσο, θέλαμε να πάρουμε το ρίσκο, γιατί άξιζε τον κόπο. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο βραβείο να σε ευχηθούν και να σε αποδεχτούν οι αντίπαλοί σου. Ο Λεωνίδας Κουτσόπουλος δέχθηκε να μιλήσει απευθείας. Ο άνθρωπος δεν το σκέφτηκε δευτερόλεπτο. Απάντησε σε 15’ και σε μισή ώρα είχαμε το βίντεο!
Για την «χάρη» που ζήτησε αστειευόμενος στο βίντεο ο Κουτσόπουλος από τον κόσμο του Άρη: Δεν μας την είπε την ιστορία είναι η αλήθεια, διότι όταν επικοινωνήσαμε μαζί του ήταν στα γυρίσματα του «Master Chef». Θα ήθελα ωστόσο πολύ να την ακούσω προσωπικά, γιατί πιθανολογώ να αφορά περιστατικό της προηγούμενης δεκαετίας. Έχει πολύ ενδιαφέρον να την ακούσουμε όλοι μας από τα χείλη του και να μην βγάζουμε συμπεράσματα με την φαντασία μας.
Για το αν υπήρχαν άνθρωποι άλλων ομάδων που ήταν διστακτικοί στο να μιλήσουν στο αφιέρωμα: Υποθέτω πως υπήρχαν τέτοιοι άνθρωποι, γιατί κανένας δεν μας το είπε ανοιχτά. Υπήρχαν άνθρωποι που ήταν διστακτικοί, που δεν απάντησαν καθόλου ή υπήρχαν άλλοι που ενώ αρχικά ήταν θετικοί, αργότερα δεν έστειλαν το βίντεο. Αυτοί οι άνθρωποι ενδεχομένως να έκαναν μία δεύτερη ανάγνωση της πρότασής μας και φοβήθηκαν να πάρουν το ρίσκο, για να μην τους πουν το οτιδήποτε άτομα ίδιας ομάδας με αυτούς.
Για το πώς αποφάσισαν στο τι να περιέχει το αφιέρωμα τελικά: Ο Α.Σ. είναι όλος ο Άρης. Είναι πολυαθλητικό σωματείο ο Άρης. Πράγμα που σημαίνει ότι αποτελείται από δεκάδες τμήματα. Δεν μπορεί να καλυφθεί η ιστορία του Άρη, μέσα σε μία ώρα, ούτε εβδομάδα δεν αρκεί. Αυτός είναι ο Άρης. Εξ αρχής σκεφτήκαμε ότι δεν μπορούν να μπουν όλα. Η κεντρική μας ιδέα ήταν να δείξουμε όσα περισσότερα μπορούμε που ο περισσότερος κόσμος δεν έχει συνηθίσει να βλέπει.
Για παράδειγμα, δεν έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τον Κούπερ να κάνει κατάθεση ψυχής. Επίσης, η ατάκα του Πρίφτη «σαν τον Άρη δεν υπάρχει», ατάκα που έρχεται από το στόμα εν ενεργεία προπονητή, που κάποιος θα έλεγε ότι έχει να χάσει από αυτή τη δήλωση.
Θεωρώ ότι αποκαταστάθηκε η αδικία από εμάς προς αυτόν, διότι δέχθηκε δριμεία κριτική, σε μια περίοδο που ήταν το τελευταίο πρόβλημα του Άρη.
Για εμάς τα πράγματα ήταν ξεκάθαρα, όταν φτιάχναμε το αφιέρωμα. Έπρεπε να μπορέσει ο κόσμος να κάτσει μία ώρα να τον ξεκουράσουμε και να τον διασκεδάσουμε, ερεθίζοντας όσα περισσότερα συναισθήματα μπορούσαμε. Αφού δημοσιεύτηκε το αφιέρωμα, ήρθε κόσμος και μας είπε «συγκινήθηκα». Εκεί αρχίζουν και τελειώνουν όλα.
Για το αν υπάρχει χώρος για παρόμοια ντοκιμαντέρ για την ιστορία του Άρη: Υπάρχει η διάθεση και η τεχνογνωσία να γίνουν μεγάλα πράγματα. Πέρα από το αν υπάρχει η ιστορία, υπάρχει και η ομάδα που έχει την διάθεση να τα φέρει εις πέρας. Υπάρχει κόσμος που του αρέσει να τα «τρέξει» και το σημαντικότερο υπάρχει κόσμος που θέλει να τα δει.
Για το αν το αφιέρωμα των 107 ετών ήταν η αφετηρία για καινούρια projects: Αυτή είναι η κρυφή μου επιθυμία. Θέλουμε να κάνουμε πράγματα. Έχουν γίνει συζητήσεις. Υπάρχει η διάθεση και από τους ανθρώπους του Άρη να γίνουν καινούρια πράγματα. Με τους ανθρώπους του Α.Σ. είχαμε πολύ καλή συνεργασία από την αρχή μέχρι το τέλος.
Για το αν θα κάνουν κάτι αντίστοιχο και για άλλες ομάδες: Η αλήθεια είναι πως υπήρχε άλλη ομάδα που ήθελε να της κάνουμε κάτι αντίστοιχο. Ωστόσο, δεν θα μπορούσα να κάνω το ίδιο για άλλη ομάδα, γιατί το εγχείρημα αυτό προϋποθέτει ένα πολύ βασικό συστατικό. Το συναίσθημα. Δεν θα μπορούσα να βγάλω συναίσθημα για καμία άλλη ομάδα.
Για το πώς έγινε Αρειανός: Από την πλευρά του πατέρα μου και της μητέρας μου ήταν όλοι Άρης. Θεωρώ όμως ότι δεν ήταν μόνο αυτό, γιατί ο πατέρας μου σταμάτησε να πηγαίνει συχνά στο γήπεδο, από μικρή ηλικία. Κατάλαβα από πολύ μικρός ότι έκανα σωστή επιλογή ομάδας. Δεν έχω κλάψει για διάφορα πράγματα, αλλά έχω κλάψει για τον Άρη. Τελευταία φορά ήταν με την Μόλντε. Κάνουμε το 3-0, λες δικαίωση. Αλλά έρχεται το γκολ που δεχθήκαμε και εκεί έσκασα συναισθηματικά. Αυτό είναι ο Άρης.
Για τον φετινό Άρη: Το μόνο κακό στην φετινή χρονιά για τον Άρη, είναι ότι δεν μπορεί να πάει κανένας μας να τον δει από κοντά. Δεν μπορεί η ομάδα μας, να αφουγκραστεί τον κόσμο. Ίσως είμαστε μαύρες γάτες, ελπίζω να μην ισχύει. Μετά θα ζητάμε να παίζουμε μόνο κεκλεισμένων των θυρών…
