H σημερινή ‘παραγγελιά’ είναι του φίλου Νίκου. Αφορά και την ‘Τζορντανιάδα’ που ‘χει αναπτυχθεί, λόγω της προβολής του Last Dance στο Netflix. Πάμε λοιπόν, πίσω το χρόνο, στο 1997 και το πέμπτο πρωτάθλημα των Μπουλς, σε μια επταετία.
Η σειρά των τελικών είχε στην εικόνα και τους Τζαζ, μαζί με δυο ματς που κρίθηκαν σε σουτ που έγινε στα τελευταία δευτερόλεπτα. Είχε και το Flu Game του Μάικλ Τζόρνταν. Ήταν το πέμπτο της διαδικασίας (η σειρά ήταν στο 2-2) και διεξήχθη στις 11/6 του 1997. Ο Air υπέφερε με συμπτώματα ίωσης, αλλά δεν θα έχανε τον αγώνα – για κανένα λόγο. Στο ξεκίνημα ήταν αδύναμος. Έδειχνε αλλού να πατά και αλλού να βρίσκεται, όπως η Γιούτα έφτανε στο +16 της πρώτης περιόδου. Όπως περνούσε η ώρα, ο MJ έδειχνε να βρίσκει τον εαυτό του -το απέδειξε με 17 πόντους στο δεύτερο δωδεκάλεπτο και το συνέχισε από εκεί, ενώ στα κενά διαστήματα έδειχνε να μην μπορεί να σταθεί στα πόδια του. Το Σικάγο νίκησε 90-88. Ο Τζόρνταν είχε 38 πόντους, 7 ριμπάουντ, 5 ασίστ και 1 τάπα. Δικό του ήταν και το τρίποντο που ‘καθάρισε’ τη διαδικασία, ενώ έμενε λιγότερο από ένα λεπτό.
“Πίεσα τον εαυτό μου στο σημείο που ένιωσα τάση λιποθυμίας“, είχε δηλώσει μετά τον αγώνα. “Ήλθα στο γήπεδο αφυδατωμένος. Δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Η ενέργεια μου ήταν ελάχιστη και το στόμα μου στεγνό“. Δεκαπέντε χρόνια μετά, ο γυμναστής του Τιμ Γκρόβερ είχε αποκαλύψει τι έγινε, στο ESPN. Και όχι, σύμφωνα με τον Γκρόβερ δεν είχε πιει πολύ ο Τζόρνταν -γιατί κάποιοι είχαν χαρακτηρίσει το ματς ως Hangover Game.
“Παραγγείλαμε πίτσα, το βράδυ της παραμονής του αγώνα. Ήλθαν να την παραδώσουν πέντε άνθρωποι. Αυτομάτως ένιωσα ένα περίεργο συναίσθημα. Ο Μάικλ ήταν ο μόνος που έφαγε από αυτήν την πίτσα. Στις 2 τα ξημερώματα, χτύπησε το τηλέφωνο του δωματίου μου. Έτρεξα στο δικό του και τον βρήκα διπλωμένο, σε στάση εμβρύου, στο πάτωμα. Έτρεξα να βρω τον γιατρό. Αμέσως είπε ‘τροφική δηλητηρίαση’. Δεν ήταν ίωση“. Σίγουρα ήταν μεγάλο παιχνίδι από τον Air. Ας πάμε όμως, και στο θέμα μας.
Στο ρόστερ εκείνης της σεζόν οι ‘Ταύροι’ είχαν τον Μπράιαν Ουίλιαμς. Ο Μπράιαν Ουίλιαμς, που το 1998 έγινε Μπάισον Ντέλε -για να τιμήσει τις Cherokee ρίζες του- ήταν κατά τον Στιβ Κερ “ίσως ο πιο χαρισματικός, σωματικά, παίκτης που ‘χω δει ποτέ. Χωρίς αυτόν, δεν θα παίρναμε τον τίτλο του 1997“. Στις 13/6, μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος, απονεμήθηκε στον Τζόρνταν το βραβείο του MVP. Δίπλα του, από τα αριστερά ήταν ο Φιλ Τζάκσον. Δίπλα στον κόουτς ήταν ο Σκότι Πίπεν. Στα δεξιά του ‘Air’ ήταν ο Ουίλιαμς.
Οι δυο τους είχαν γίνει φίλοι, από την πρώτη στιγμή που οι Μπουλς υπέγραψαν τον ύψους 2.08 φόργουορντ/σέντερ, τον Απρίλιο. Κατά την προσφιλή του συνήθεια, ο Τζόρνταν πίεσε τον νέο της παρέας να φτάσει στο επίπεδο των άλλων -να εκμεταλλευτεί στο έπακρο το ταλέντο του. Ο Ουίλιαμς ανταποκρίθηκε, στο σημείο που είχε τον ίδιο χρόνο συμμετοχής με τον starter σέντερ (Λουκ Λόνγκλεϊ).
Ώρα για rewind.
Ο Ουίλιαμς γεννήθηκε στις 6/5 του 1969, στο Φρέσνο της Καλιφόρνια. Ήταν ο δεύτερος γιος της Πατρίτσια Φίλιπς και του Γιουτζίν ‘Gino’ Ουίλιαμς -τραγουδιστή του συγκροτήματος της soul, The Platters. Το πρώτο ήταν ο, κατά τέσσερα χρόνια μεγαλύτερος, Μπράιαν. Το ζευγάρι χώρισε στις αρχές του ’70 και όταν ο Μπράιαν ήταν στο γυμνάσιο πήρε διαζύγιο. Η Πατρίτσια παντρεύτηκε ξανά και ήταν αυτή που μεγάλωσε τα αγόρια, μαζί με τον νέο της σύζυγο, Ρον που ήταν πολύ αυστηρός με τα παιδιά – πριν τον χωρίσει η μητέρα τους. Είχε πει ‘τον έχω αποβάλει τόσο από τη μνήμη μου που δεν θυμάμαι πότε παντρευτήκαμε και πόσο ήμασταν μαζί’.
Ο πρωτότοκος γιος της πάλι, θυμάται πως “δεν ήταν εύκολο να ‘χω έναν πατριό που ζήλευε την ευφυΐα και τις ικανότητες μου και μια μητέρα που απλά παρακολουθούσε ό,τι γινόταν, χωρίς να κάνει κάτι“. Ένιωθαν πως δεν νοιαζόταν κανείς για αυτούς.
Ο Κέβιν ήταν ψηλός, αλλά είχε άσθμα και δεν μπορούσε να κάνει σπορ. Αυτό τον έκανε και δύσκολο στις κοινωνικές σχέσεις. Ήταν μελετηρός. Ο Μπράιαν, ο οποίος επίσης ήταν ψηλός, ήταν το άκρως αντίθετο. Είχε την καλλιτεχνική φλέβα του πατέρα του και ευκολία στην κοινωνικοποίηση. Ήταν και αθλητικός τύπος, από μικρός. Αρχικά τον είχε κερδίσει ο στίβος. Είχε και επιτυχίες. Ώσπου ψήλωσε -πολύ- και του συνέστησαν να κάνει αλλαγή πλεύσης. Ο αριστερόχειρας Μπράιαν δεν άργησε να προσαρμοστεί στις νέες ανάγκες. Ήταν εξαιρετικός πασέρ, ήταν γρήγορος, αλλά κάποιες φορές έδειχνε απαθής. Σαν να ήταν το σώμα του στο γήπεδο και το μυαλό του κάπου αλλού. Μπήκε στους καλύτερους της ηλικίας του, ως παίκτης του σχολικού πρωταθλήματος (το Saint Monica Catholic High έχει αποσύρει τη φανέλα του -το απολυτήριο το πήρε από το Bishop Gorman High School του Λας Βέγκας).
Ο αδελφός του και η κατάθλιψη
Όσο αυξανόταν η φήμη του Μπράιαν, τόσο μεγάλωνε η μοναξιά του Κέβιν (και η σκιά του αδελφού του που ένιωθε να τον σκεπάζει). Άλλαζε συνέχεια σχολεία και τελικά, δεν πήρε ποτέ απολυτήριο. Άρχισε να παίρνει στεροειδή για το άσθμα του και πολλάκις κατέληξε στα επείγοντα. Ο Μπράιαν ήταν αυτός που πλήρωνε το νοσοκομείο, αυτός που τον πρόσεχε. Η μόνη παρέα του αδελφού του που στη συνέχεια το έριξε στο ποτό, ενώ αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει περισσότερες από μια φορές.
Η κολεγιακή καριέρα του Μπράιαν άρχισε στο University of Maryland (αναδείχθηκε ρούκι της χρονιάς της Αtlantic Coast Conference) και συνεχίστηκε -για δυο χρόνια- στο University of Arizona, με τρόπο που συγκέντρωσε το ενδιαφέρον scouts του ΝΒΑ. Παρακολουθούσε εκθέσεις τέχνης και ασχολήθηκε με το σαξόφωνο, το βιολί και την ποίηση. Ήταν και οπαδός του Φρίντριχ Νίτσε – και κυρίως των έργων του που αφορούσαν την αυτοβελτίωση και τον έλεγχο του εαυτού μας.
Η αγαπημένη του φράση ήταν ‘θα έπρεπε να θεωρούμε κάθε μέρα χαμένη, αν δεν έχουμε χορέψει τουλάχιστον μια φορά κατά τη διάρκεια αυτής’.
Το 1991 πήρε πτυχίο από το Arizona και εμφανίστηκε στο NBA Draft του καλοκαιριού και επιλέχθηκε από τους Μάτζικ στο Νο10. Για να καταλάβεις σε τι φάση (γενιά) ήταν, στο Νο1 οι Χόρνετς διάλεξαν τον Λάρι Τζόνσον, στο Νο2 οι Νετς πήραν τον Κένι Άντερσον, στο Νο4 οι Νάγκετς ‘τράβηξαν’ τον Ντικέμπε Μουτόμπο, στο Νο5 οι Χιτ πήραν τον Στιβ Σμιθ, με τους Γουλβς να προτιμούν τον Λουκ Λόνγκλεϊ στο Νο7, τους Καβς τον Τερέλ Μπράντον στο Νο11, τους Πέισερς τον Ντέιλ Ντέιβις, στο Νο13 και τους Ουόριορς τον Κρις Γκάτλινγκ στο Νο16.
Το 1991 ήταν που γνώρισε τον Πάτρικ Μπερν, γιο ιδιοκτήτη ασφαλιστικού κολοσσού (στη συνέχεια δημιούργησε εταιρία Internet που έκανε θραύση) και τον Αχμάν Ελ Χοσεϊνί, γιο του πρώην επικεφαλής του λιβανέζικου κοινοβουλίου. Δεν τους είπε πως είναι NBAer. Το έμαθαν μήνες μετά. Ο Μπιρν είχε διαγνωστεί με καρκίνο στους όρχεις, στα 21. Τρία χρόνια μετά το πρόβλημα είχε τεθεί υπό έλεγχο. Είχε αποφασίσει όμως, να μη ‘χάνει’ πια καμία μέρα από τη ζωή του. Ναι, ήταν της ίδιας φιλοσοφίας με τον Ουίλιαμς -είχε και πτυχίο στη φιλοσοφία από το Stanford. Σε πολλές από τις συνευρέσεις τους, ο NBAer παραβίαζε όρους που υπήρχαν στο συμβόλαιο του και αφορούσαν τις απαγορευμένες δραστηριότητες. Για παράδειγμα, είχαν κάνει μαθήματα για να πάρουν δίπλωμα πιλότου μονοθέσιου αεροσκάφους. Και μετά έκαναν μαζί πτήσεις. Έκαναν και αγώνες στα καρτ -σε μια από τις συγκρούσεις τους ο Ουίλιαμς διέλυσε τον αχίλλειο. Την ίδια μέρα το απόγευμα είχε αγώνα.
“Είχε μεγάλη ‘πέραση’ στις γυναίκες. Είχε τρόπους, ήταν κομψός, είχε όμορφα πράσινα μάτια και ένα μυστήριο. Είχε και τεράστια αυτοπεποίθηση“, είχε πει ο κολλητός του στο Sports Illustrated, αποκαλύπτοντας και ότι καθημερινά λάμβανε ραβασάκια από κορίτσια που ήθελαν να βγουν μαζί του. “Δεν ήταν όμως, υπέρ των μακροχρόνιων σχέσεων“. Οι επιλογές του είχαν να κάνουν με τραγουδίστριες και μοντέλα. Μια εποχή έβγαινε και με τη Μαντόνα. Δεν άντεχε τη λατρεία που είχε να μιλούν για ώρες στο τηλέφωνο.
Τη δεύτερη χρονιά του στους Μάτζικ διαγνώστηκε με κλινική κατάθλιψη. Η μητέρα του αποκάλυψε πως είχε κάνει και απόπειρες αυτοκτονίας. Δεδομένα καθημερινά έδινε τη μάχη του με τη ψυχική του υγεία.
Είχε μια απροσδιόριστη οργή στις προπονήσεις, ενώ μια φορά είχε λιποθυμήσει ενώ έπαιζε άμυνα στον Σακίλ Ο’Νιλ. Ένα βράδυ είχε πάρει 15 χάπια για να κοιμηθεί. Μια άλλη μέρα έριξε το αυτοκίνητο του πάνω σε μια κολόνα. Το 1998 είχε πει στο Sports Illustrated πως δεν του άρεσε το κλίμα της πόλης και η διατροφή των 2000 θερμίδων ‘που έκανα χωρίς τη συμβουλή ειδικού. Η έλλειψη πρωτεΐνης με κατέβαλε’. Οι συμπαίκτες του τον θυμούνται ως έναν τύπο που κρατούσε τις αποστάσεις του, που διάβαζε βιβλία στις πτήσεις και που είχε ζητήσει να μοιραστεί το μπόνους για την πρόκριση στα playoffs με τα ballboys, τους γυμναστές και τους καθαριστές του γηπέδου. Την εποχή που διάβαζε τη βιογραφία του Μάιλς Ντέιβις είχε πει σε συμπαίκτη του πως ευχόταν να ‘χε για το μπάσκετ, το πάθος που είχε ο Ντέιβις για τη μουσική. Δεν άφησε ποτέ τη δουλειά του να τον προσδιορίσει.
Έμεινε στο Ορλάντο δυο σεζόν, πριν πάει το 1993 στους Νάγκετς όπου επίσης πέρασε μια διετία. Στην πρώτη χρονιά (1993-94) είχε 8 πόντους ανά ματς. Το 1995 πήγε στους Κλίπερς και έκανε 15.8 τους πόντους και 7.6 τα ριμπάουντ κάθε βράδυ -είχε αυξηθεί και ο χρόνος συμμετοχής του- και μετά τσακώθηκε για το συμβόλαιο του, με τα ρεπορτάζ της εποχής να λένε ότι ήθελε πολλά. Δεν βρήκε ομάδα πριν τον πάρουν οι Μπουλς, ενώ έμεναν 9 παιχνίδια για το τέλος της σεζόν. Ως πρωταθλητής -και έχοντας παίξει σημαντικό backup ρόλο σε αυτήν την επιτυχία- πήγε στους Πίστονς, όπου στον πρώτο χρόνο είχε μετρήσει 16.2 πόντους και 8.9 ριμπάουντ κατά μέσο όρο. Θέλω να σου πω δικαιολογούσε το μισθό του. Ώσπου αποφάσισε πως δεν ήθελε να παίζει άλλο μπάσκετ.
Άφησε πίσω του 36.450.000 δολάρια και έφυγε.
Με την ολοκλήρωση της αγωνιστικής περιόδου 1998-99 ανακοίνωσε πως αποσύρεται από την ενεργό δράση. Ήταν 30 χρόνων και άφηνε πίσω του 36.450.000 δολάρια -όσα αναγράφονταν στο συμβόλαιο με τα ‘Πιστόνια’ για τα πέντε επόμενα χρόνια. Ήταν ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης του οργανισμού, αλλά δεν συμφωνούσε με τη συμπεριφορά τους σε θέματα που τον αφορούσαν. Είχε ζητήσει να δοθεί ανταλλαγή, δεν ικανοποίησαν το αίτημα του και αφότου είπε ‘έχω βγάλει αρκετά χρήματα για να ζήσω το υπόλοιπο της ζωής μου’, εγκατέλειψε.
Αν το ‘χεις απορία, είχε μαζέψει 16.000.000 δολάρια. Θα ήταν περισσότερα, αν δεν έδινε δεκάδες χιλιάδες στον αδελφό του και στη μητέρα του -που ενώ είχαν μείνει για χρόνια μακριά, όταν άρχισε να βγάζει χρήματα τον θυμήθηκαν. Τους αγόρασε σπίτια, είχε πληρώσει τα δίδακτρα της μητέρας του για να σπουδάσει -εκείνη αρνήθηκε πως είχε πάρει έστω ένα σεντ. Κάποια στιγμή, από σπόντα, έμαθε πως ο πατέρας του ήταν εθισμένος στην κοκαΐνη και είχε γίνει οδηγός λιμουζίνας. Θέλησε να τον βοηθήσει και αυτόν. Του έκανε δώρο την αγαπημένη του μηχανή. Αντί για ευχαριστώ του είπε “την επόμενη φορά δώσε μου λεφτά”. Προφανώς και αυτό ήταν κάτι που τον συνέτριψε ψυχολογικά. Η αντίδραση του ήταν να δομήσει μια άλλη οικογένεια, που θα περιλάμβανε φίλους της επιλογής του.
Όπως αναζητούσαν οι ρεπόρτερ τον πραγματικό λόγο που είχε αποφασίσει να σταματήσει το μπάσκετ (η πλειονότητα δήλωνε σίγουρη πως θα επιστρέψει και άνθρωπος του Φιλ Τζάκσον τον είχε ενημερώσει ότι αν ήθελε να γυρίσει, θα ήταν αρκετό να ειδοποιήσει τον Zen Master), ανέτρεξαν στο υλικό που ‘χαν καταγράψει οι κάμερες κατά την στέψη των Μπουλς, το 1997. Εστίασαν στα μάτια του, το κενό του βλέμματος του. Ενώ είχε μόλις κατακτήσει τον πρώτο του τίτλο, φερόταν λες και βαριόταν που ήταν στο γήπεδο. Έδειχνε απρόσιτος, σαν να ήταν ξένο σώμα. Δεν ‘έσκασε’ έστω, ένα χαμόγελο.
Το 1997 γνώρισε -από φίλη που είχε από το λύκειο- την Σερίνα Κάρλαν, μια γυναίκα που στα μάτια του διέφερε από τις άλλες, στο βαθμό που ήθελε να κάνει σχέση μαζί της. Τον κέρδισε όταν τον ρώτησε “έχεις αισθανθεί ποτέ να νιώθεις μόνο, σε δωμάτιο που είναι γεμάτο με κόσμο;” Ήταν ό,τι ένιωθε πάντα. Οι γονείς είχαν επίσης, χωρίσει -όταν εκείνη ήταν μικρή- και την είχε επίσης, μεγαλώσει η μητέρα της. Ο παππούς της ήταν γνωστός θρησκευτικός λόγιος. Της είχε μιλήσει για τις αδελφές ψυχές, το πραγματικό κάλεσμα που ‘χει ο καθένας μας. Για πράγματα που υπάρχουν, χωρίς απαραίτητα να τα βλέπουμε. Η σχέση τους ήταν καρμική. Ήταν και δύσκολη εξαιτίας της καριέρας του Ουίλιαμς -και των μετακομίσεων. Η Σερίνα είχε απορρίψει προτάσεις για μόντελινγκ, είχε γνωρίσει σε κλαμπ που δούλευε, στο Λος Άντζελες, τον Prince και τελικά, έγινε προσωπική του βοηθός. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα είχε επικοινωνία με τον Ουίλιαμς, ο οποίος μιλούσε για όλα μαζί της, πλην ενός: της οικογένειας του.
Μετά το the end άρχισε τα ταξίδια σε όλον τον κόσμο. Είχε ταξιδέψει για τη Βηρυτό, ενώ υπήρχε ταξιδιωτική απαγόρευση λόγω του εμφύλιου πολέμου στο Λίβανο. Από εκεί πήγε στην Παμπλόνα και μετείχε στο event που αφορά ταύρους να τρέχουν στους δρόμους, έκανε τζετ σκι στη Μεσόγειο. Το 2000 πήρε δίπλωμα σκίπερ, αγόρασε (για 650.000 δολάρια) ένα καταμαράν (το ονόμασε Hukuna Matata -άλλαξε ελαφρώς τη γνωστή φράση στη σουαχίλι για το ‘no worries’) και ξανοίχτηκε. Παντού. Σαν να ήθελε να αποδράσει από κάτι, σαν να αναζητούσε τον τρόπο να αποκτήσει γαλήνη στο μυαλό και τη ψυχή του. Έφτασε έως την Αυστραλία.
‘Έπιασε’ τον Ειρηνικό, πήγε στην Αυστραλία, στην Παπούα Νέα Γουϊνέα, σε κάθε ακτή που του άρεσε και έκρινε ότι θα περνούσε ωραία με τους ντόπιους. Το 2001 είπε στη Σερίνα. Την πέτυχε σε φάση που αναζητούσε τη δουλειά που θα την έκανε ευτυχισμένη. Επικοινώνησαν ξανά μετά το τρομοκρατικό χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους. Της ζήτησε να τον ακολουθήσει στο νέο του ταξίδι. Συμφώνησε. Οι δυο εβδομάδες έγιναν πέντε. Είχαν περάσει υπέροχα. Της τηλεφώνησε ξανά λίγο αργότερα, για να κάνουν νέο ταξίδι. Του είπε πως δεν είχε χρήματα. Την επομένη έλαβε ένα τσεκ που έγραφε το ποσό των 50.000 δολαρίων. Συνοδευόταν με ένα σημείωμα, στο οποίο της είχε γράψει ‘αυτή τη φορά δεν σου ζητώ να με ακολουθήσεις, αλλά να ζήσεις μαζί μου’.
H απροειδοποίητη εμφάνιση του Κέβιν και η εξαφάνιση του καταμαράν.
Στις αρχές του 2002, η Σερίνα πήγε στη Νέα Ζηλανδία όπου ήταν ο Ουίλιαμς. Συνέχισαν να περνούν φίνα. Λίγους μήνες μετά εμφανίστηκε -απροειδοποίητα- ο Κέβιν. Κάτι δεν άρεσε στη Σερίνα, από ένστικτο. Στις 6/7 αναχώρησαν από το λιμάνι του Παπε’ετέ της Ταϊτής, με προορισμό ένα νησί 20 ώρες μακριά και από εκεί θα πήγαιναν στη Χαβάη. Στην παρέα ήταν και ο Μπερτράν Σαλντό, Γάλλος καπετάνιος. Την τρίτη μέρα το σκάφος είχε εξαφανιστεί από τα ραντάρ. Σύντομα άρχισαν οι έρευνες.
Στα τέλη του Αυγούστου ο πατριός της Σερίνα είχε ειδοποιήσει και το FBI. Στις 5/9 ειδοποιήθηκαν για έναν άνδρα που υποστήριζε πως είναι ο Μπάισον Ντέλε (Μπράιαν Ουίλιαμς) -είχε το διαβατήριο και το μπλοκ των επιταγών- και ήθελε να κάνει μια αγορά χρυσού σε κατάστημα του Φοίνιξ. Το τσεκ που ‘χε δώσει είχε το ποσό των 152.096 δολαρίων. Η τράπεζα ειδοποίησε τον Κέβιν Πόρτερ, προσωπικό βοηθό του Ντέλε και εκείνος την αστυνομία που συνέλαβε τον Κέβιν Ουίλιαμς. Ακολούθησαν πέντε ώρες ανάκρισης. Είπε πως έκανε την αγορά εκ μέρους του αδελφού του, ο οποίος ήταν μια χαρά. Προσπάθησαν να επικοινωνήσουν μαζί του. Δεν κατέστη δυνατό. Παρ’ όλα αυτά, η αστυνομία άφησε ελεύθερο τον Κέβιν. Το FBI είπε αργότερα πως αυτό ήταν κρίσιμο λάθος. Η έρευνα είχε δείξει πως ένας άνδρας που από τις περιγραφές ήταν ο Κέβιν, είχε εντοπιστεί στις 8/7 στη Γαλλική Πολυνησία -στον νότιο Ειρηνικό-, όπου έμεινε σε resort παρέα με μια γυναίκα -που ‘χε πετάξει από το Λος Άντζελες- για μια εβδομάδα. Στις 16 του ίδιου μήνα, ένα ελαφρώς κατεστραμμένο καταμαράν είχε ρυμουλκηθεί στη νοτιοανατολική ακτή της Ταϊτής, από άνδρα που σύμφωνα με τις περιγραφές ήταν ο Κέβιν, ο οποίος μετά ‘πέταξε’ για το Λος Άντζελες, από εκεί για το Μπελίζ και τέλος για την Αριζόνα.
Μετά το ‘μπορείς να φύγεις’ ο Κέβιν εξαφανίστηκε. Η έρευνα έδειξε πως είχε περάσει τα σύνορα για το Μεξικό. Το FBI ήταν στο κατόπι του. Η Πατρίτσια -η μητέρα των αγοριών- κατέθεσε πως είχε δεχθεί τηλεφώνημα από τον Κέβιν, στο οποίο της είχε πει “με ξέρεις. Δεν θα έκανα ποτέ κακό στον αδελφό μου. Ξέρεις ότι δεν θα επιβιώσω στη φυλακή”. Στη διάρκεια της συνομιλίας ο γιος της πέρασε από όλες τις συναισθηματικές καταστάσεις. Αυτός που τελικά, τον εντόπισε ήταν ο κολλητός φίλος του Ουίλιαμς, Μπερν. Του είπε πως είχε μια καλή πρόταση για δουλειά, ώστε να τον πείσει να συναντηθούν. Όταν μπήκε στο Μεξικό ενημερώθηκε από τις αρχές πως είχε βρεθεί το Hukuna Matata, αλλά ουδείς εκ των επιβατών.
Οι ειδικοί πίστευαν πως ο Ουίλιαμς και η σύντροφος του ήταν νεκροί -έπειτα από τσακωμό με τον Κέβιν, που εν συνεχεία πέταξε τα άψυχα σώματα στη θάλασσα. Τελικά, ο Μπερν δεν συνάντησε ποτέ τον Κέβιν. Στις 15/9 ένας άνδρας που ταίριαζε στην περιγραφή του ήταν στα επείγοντα νοσοκομείου της Καλιφόρνια. Δεν είχε τις αισθήσεις του ή αντανακλαστικά. Δεν αντιδρούσε σε τίποτα. Οι εξετάσεις έδειξαν πως είχε μείνει ακίνητος για πολλές ώρες. Στις 26/2 του 2002 ο Κέβιν βγήκε από τα μηχανήματα υποστήριξης του νοσοκομείου. Η διάγνωση ήταν “απόπειρα αυτοκτονίας, με υπογλυκαιμική βλάβη στον εγκέφαλο και επακόλουθη διακοπή της υποστήριξης”. Είχε πάει σε μια παραλία, είχε πάρει υπερβολική δόση ινσουλίνης, έπεσε σε κώμα και τον βρήκαν την επομένη. Μια εβδομάδα μετά η Πατρίτσια έκανε την κηδεία και των δυο γιων της. Η σορός του Ουίλιαμς και της Σερίνα δεν βρέθηκαν ποτέ. Ούτε εκείνη του καπετάνιου. Οι αρχές της Ταϊτής που έκαναν την πρώτη έρευνα είχαν καταλήξει στο ότι δολοφονήθηκαν από τον Κέβιν.
πηγή: contra.gr
