Ο Δημήτρης Μπουσβάρος παλαίμαχος παίκτης του Άρη και νυν μέλος του τεχνικού επιτελείου των ακαδημιών των «κιτρινόμαυρων» φιλοξενήθηκε στα ερτζιανά της Θεσσαλονίκης και μίλησε για το χθες, το παρόν και το μέλλον του Αυτοκράτορα.
Αναλυτικά όσα είπε στο Yellow Radio 92,8:
Είχα την τύχη να πιώ και εγώ από το νέκταρ εκείνης της μεγάλης επιτυχίας από την «αυτοκρατορία» του Άρη.
Για την δουλειά που γίνεται στις ακαδημίες είπε:
Σίγουρα χρειάζεται δουλειά, οργάνωση και υπομονή. Για να περάσει ένα ταλέντο την διαδικασία της εξέλιξης και να γίνει ένας επαγγελματίας αθλητής θέλει χρόνο. Τα παιδιά έχουν κάποιες ιδιαιτερότητες και ειδικά στα χρόνια μας μόλις φτάνουν σε ένα επίπεδο ακούνε πολλές «σειρήνες» και είναι εύκολο να επηρεαστούν.
Για τον Παναγιώτη Γιαννάκη είπε:
Ο Παναγιώτης Γιαννάκης είναι μια μεγάλη προσωπικότητα του Ελληνικού μπάσκετ και αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Μην ξεχνάμε ότι σαν προπονητής της Εθνικής το 2005 είχε «ισοπεδώσει» τις Η.Π.Α στο μουντομπάσκετ.
Για την ομάδα του Άρη είπε:
Θέλει χρόνο η ομάδα ακόμα, ήμαστε στον Οκτώβριο ακόμα και μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν στην ομάδα πολλοί καινούριοι παίκτες, θέλουν χρόνο ακόμα. Και να πούμε και για τον κόσμο ότι είναι καταλυτικός παράγοντας στις εμφανίσεις της ομάδας στο Αλεξάνδρειο, μόλις «μπαίνει» στην «εξίσωση» του παιχνιδιού αλλάζει αμέσως την ψυχολογία της ομάδας. Στοίχημα είναι να αρχίσουν να παίρνουν και περισσότερο χρόνο και τα νεότερα παιδιά στην ομάδα. Όπως συμβαίνει με τον Φλιώνη. Νιώθουμε και εμείς καλά να βλέπουμε τα δικά μας παιδιά να φτάνουν τόσο ψηλά και να είναι στην αντρική ομάδα του Άρη.
Για το αν μπορεί ο Άρης να κερδίσει τον Ολυμπιακό είπε:
Όλα τα παιχνίδια κερδίζονται και όλα τα παιχνίδια χάνονται. Σίγουρα ο Ολυμπιακός είναι μια άλλη κατηγορία ομάδας λόγω ότι παίζει στην Ευρωλίγκα γιατί αλλιώς χτίζονται οι ομάδες για τον συγκεκριμένο θεσμό αλλά τίποτα δεν είναι δεδομένο. Ο στόχος του Άρηθα είναι πάντα η νίκη.
Για το πώς «έζησαν» το ματς τα τρία πιτσιρίκια είπε:
Τα παιδιά ήταν εκστασιασμένα, ξετρελάθηκαν, ένιωθαν σαν να ακούμπησαν κάτι που το είχαν όνειρο, ήταν πραγματικά εκστασιασμένα και χαρούμενα που βρέθηκαν στον πάγκο μαζί με την ομάδα και τα έζησαν όλα λεπτό προς λεπτό.
