Ο Δημήτρης Μπουσβάρος υπήρξε κομμάτι της αυτοκρατορίας του Άρη και ήταν επικεφαλής για πέντε χρόνια μέχρι χθες στα αναπτυξιακά τμήματα του κιτρινόμαυρου μπάσκετ. Μίλησε για όλους και για όλα…
Αναλυτικά τα όσα είπε στο Yellow Radio 92,8:
Έκλεισε ένας κύκλος αλλά φανταζόμαστε όχι οριστικά γιατί είστε μέλος της κιτρινόμαυρης οικογένειας..
Έτσι νομίζω αλλά επίσης έτσι είναι ο αθλητισμός και η ζωή. Οι κύκλοι ανοίγουν και κλείνουν, το θέμα είναι να φεύγεις γεμάτος από συναισθήματα και καλές αναμνήσεις και εγώ μετά από αυτή την πενταετία στον Άρη φεύγω πραγματικά πολύ γεμάτος.
Το “ταμείο” σας τι λέει; Να ξεκινήσουμε από πράξεις ή από συναισθήματα;
Μετρούν οι πράξεις σίγουρα και πιστεύω ότι ήταν μια πολύ πετυχημένη πενταετία ειδικά η τελευταία τριετία. Το πρόγραμμα πιστεύω ότι ήταν το πιο πετυχημένο στην Ελλάδα σε σχέση με το πόσα θα δαπανούνταν για την περαίωση του. Έβγαλε παίκτες, πήρε πρωταθλήματα, είχε συμμετοχή και πήρε μετάλλια στα πανελλήνια. Έγινε γνωστό για τον τρόπο που λειτουργούσαν οι ομάδες έχοντας ένα πολύ καλό αγωνιστικό κλίμα και δουλεύοντας σκληρά για την καθημερινή βελτίωση των αθλητών. Το ότι αθλητές από όλη την Ελλάδα ήθελαν να ενταχθούν στο πρόγραμμα του Άρη ασχέτως αν ο Άρης βρισκόταν σε μια πολύ δεινή οικονομική θέση, για εμάς ήταν μεγάλο κεφάλαιο.
Αυτή είναι η μεγάλη αντίθεση, ότι ο Άρης μπορούσε να απορροφήσει παιδιά την στιγμή που η μεγάλη ομάδα δεν εξέπεμπε αυτή την λάμψη και υγεία.
Ακριβώς. Φυσικά δεν τα έκανα μόνος μου όλα αυτά. Τα καλά πράγματα γίνονται από ομάδες, υπήρχαν πολλοί άνθρωποι που βοήθησαν και έτρεξαν αυτό το κομμάτι. Ήμασταν μια ομάδα και εντός και εκτός γηπέδου και έτσι θέλω να αντιμετωπίζω τα πράγματα.
Τι αφήνετε πίσω σας;
Νομίζω αυτή την στιγμή στο ανδρικό τμήμα καλώς ή κακώς υπάρχουν έξι παιδιά που έχουν περάσει από τα χέρια μας. Δηλαδή Φλιώνης, Βουλγαρόπουλος, Καλαϊτζάκης που ήταν και έφυγε και τώρα αγωνίζεται στην Λιθουανία, Βλάσιος, Σιδηροηλίας, Νετζήπογλου που έρχεται και φυσικά ο Κουρτίδης που τυπικά ανήκει στον Άρη, αλλά τώρα είναι στο Περιστέρι και λογικά θα συνεχίσει στην Δάφνη Δαφνίου. Είναι μια καλή ομάδα και “φουρνιά” παιδιών που παρήγαγε και υπάρχουν κι’αλλα παιδιά που μπορεί να μην έκλεισαν κάποιο συμβόλαιο αλλά αγωνίζοναι σε μικρότερες ομάδες όπως ο Λαζάρου, ο Πασχαλίδης, ο Πέτρος Σαββίδης, πολλά παιδιά.
Χωρίς να επιβαρύνεται ο σύλλογος πως υλοποιείται αυτή η διαδικασία;
Χωρίς να επιβαρύνεται ο σύλλογος ειδικά τα δύο τελευταία χρόνια ο σύλλογος. Πιστεύω τα χρήματα που έμπαιναν στα ταμεία της ακαδημίας από τις συνδρομές των παιδιών επενδύονταν στην εξέλιξη καινούργιων παιδιών και γινόταν ένα πράγμα που λειτουργεί κάθετα και έτσι πρέπει να λειτουργεί φυσικά. Από μικρά παιδάκια και έπειτα στην εφηβική και μετά φτάνοντας στην ανδρική ομάδα.
Υπάρχει συναισθηματική φόρτιση;
Υπάρχει ναι γιατί κακά τα ψέμματα είμαι ένας άνθρωπος που από πέντε χρονών είμαι μέσα στον Άρη είτε λόγω οικογένειας είτε λόγω του μπάσκετ. Ξεκίνησα από τα μίνι του Άρη μέχρι το ανδρική ομάδα και μέχρι το final four της Γάνδης, ήμουν προπονητικά στον Άρη. Το δέσιμο είναι ισχυρό και είναι υπαρκτό.
Είχατε την ευκαιρία να συνεργαστείτε με πολλούς προπονητές. Ξεχωρίζετε κάποιον;
Είχα την δυνατότητα να συνεργαστώ με όλους τους προπονητές της ανδρικής ομάδας. Από τον Δημήτρη Πρίφτη που άνοιξε τις “πόρτες” της προπόνησης, πραγματικά δεν είχα πρόβλημα με κανέναν. Τον Παναγιώτη Γιαννάκη που ήταν και τρία χρόνια συμπαίκτες, μετά ακολούθησε ο Βαγγέλης Αγγέλου που με είχε έναν μήνα δίπλα του στην ανδρική ομάδα αποκόμισα πολλές γνώσεις και τον ευχαριστώ, τον Γιάννη Κστρίτη, με τον Σούλη Μαρκόπουλο που και τώρα ήμουν στην αρχή στο staff.
Θα συνεχίστε στο staff ή είναι ολοκληρωτική η λύση με τον Άρη;
Αυτό είναι κάτι που θα το συζητήσουμε.
Άρα και για τα επόμενα σχέδια δεν υπάρχει ακριβής απάντηση;
Όχι σχέδια δεν υπάρχουν, ήταν μια απόφαση που πάρθηκε. Από την ημέρα που τελειώσαμε το Πανελλήνιο περάσαμε ένα πολύ δύσκολο καλοκαίρι που ήθελε τεράστια υπομονή. Πολλοί μου έλεγαν ότι πρέπει να το είχα κάνει αυτό πολύ νωρίτερα, εγώ έβαλα πλάτη όσο μπορούσα. Νομίζω όμως ότι όλα φτάνουν σε μία στιγμή που βλέπεις ότι αυτά που σκέφτεσαι εσύ δεν συνταιριάζουν με τον τρόπο που θέλουν και σκέφτονται οι γύρω σου οπότε τότε πρέπει να πάρεις την απόφαση.
Οι ακαδημίες μέχρι πρότινος ήταν στην ΚΑΕ Άρης, τώρα πήγαν στον Ερασιτέχνη. Επί της ουσίας αλλάζει κάτι;
Νομίζω αλλάζουν πολλά. Καταρχήν αυτή η διαδικασία εναλλαγής είναι πολύ μακρόχρονη, για πολύ καιρό η κατάσταση ήταν ξεκρέμαστη. Ακόμη και τώρα ορισμένα πράγματα για την λειτουργία των τμημάτων δεν έχουν αποσαφηνιστεί. Πιστεύω πως η σχέση μεταξύ ΚΑΕ και Α.Σ και το πως μπλέκονται οι ακαδημίες σε αυτό το κομμάτι είναι ένα πρόβλημα που κάνει την δουλειά όλων πιο δύσκολη.
Θα πρέπει να αλληλοσυνδέονται και όχι να αλληλοσυγκρούονται.
Δεν πιστεύω ότι είναι αλληλοσυγκρουόμενα αλλά υπάρχουν διαφορετικές απόψεις και το πως πρέπει να λειτουργούν τα πράγματα. Και μην ξεχνάτε ότι στα πεντέμισι χρόνια που ήμουν εγώ εκεί, γνώρισα τρεις διαφορετικούς μεγαλομετόχους. Καταλαβαίνετε άλλη η φιλοσοφία του κάθε ανρθώπου και άλλος ο τρόπος λειτουργίας που θέλει να επιβάλλει. Εμένα η φιλοσοφία μου και η εμπειρία μου από αυτά τα χρόνια είναι ότι αυτά τα κομμάτια πρέπει να είναι ανεξάρτητα.
Το κομμάτι των ακαδημιών από το υπόλοιπο “οικοδόμημα”;
Ναι, ειδικά αυτό.
Τι κρατάτε από αυτή την πορεία;
Κρατάω τις σχέσεις με τα παιδιά και την δουλειά που έγινε μαζί τους. Κρατάω την εικόνα που είχε η ομάδα, την δουλειά με τους συνεργάτες, τις δύσκολες στιγμές που περάσαμε, τις καλές στιγμές που πετύχαμε. Σίγουρα κρατάς τους τίλτους γιατί πάντα μένουν. Έτσι είναι όμως τα πράγματα.
Αν σας δινόταν η ευκαιρία θα αλλάζατε κάτι;
Αρκετά παιδιά το καλοκαρίρι ήρθαν στην ομάδα γιατί είχαν την “εγγύηση” ή την δήλωση από εμάς ότι θα είμαστε εκεί και νιώθω ότι κατά κάποιον τρόπο αθέτησα τον λόγο μου. Αλλά πιστεύω ότι ο Άρης είναι μια μεγάλη ομάδα, όλοι κερδισμένοι βγαίνουν συμμετέχοντας στον Άρη. Κανένας δεν είναι πιο μεγάλος από τον Άρη και όποτε χρειαστεί κάτι εμείς είμαστε εκεί για να τον βοηθάμε.
Πόσο δύσκολο ήταν το κομμάτι της διαχείρησης στο ανδρικό τμήμα του μπασκετικού Άρη τις τελευταίες αυτές ημέρες πριν την έναρξη του πρωταθλήματος;
Η ομάδα πήγε σε αυτά τα παιχνίδια με μια μεγάλη ανακούφιση, την ανακούφιση της ύπαρξης της. Από εκεί και πέρα κέρδισε ένα ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ που πάντα είναι ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ, έχασε με παρόμοιο τρόπο ένα ντέρμπι με τον Ηρακλή. Αυτή την στιγμή η ομάδα μας είναι ανέτοιμη και είναι πολύ βασικό. Είναι πολλά που λείπουν από τους παίκτες, όχι μόνο η χημεία αλλά και η φυσική κατάσταση.
Γιατί πολύ εύκολα λέει ο κόσμος διάφορα..
Ήταν ένας μικρός άθλος γιατί κανείς δεν περίμενε να σχηματιστεί ομάδα οπότε πρέπει να δείξουμε και λίγη υπομονή. Είχε και την ατυχία με τον τραυματισμό του Λευτέρη που πιστεύω αν ήταν στο τελευταίο ματς σίγουρα θα ήταν διαφορετική η εικόνα της ομάδας. Δεν γίνονται οι ομάδες από την μια μέρα στην άλλη.
Είναι μια καλή αφετηρία η άρση των ban αλλά παράλληλα χρειάζεται και υπομονή..
Θέλει εμπιστοσύνη, υπομονή, επίσης μπορεί να γίνουν και κάποιες διορθώσεις αυτά βέβαια τα αποφασίζουν οι υπεύθυνοι. Υπάρχουν άνθρωποι που δουλεύουν κάθε μέρα για αυτό, νομίζω ότι κάποια στιγμή αν θέλουμε να λεγόμαστε μεγάλη ομάδα, πρέπει να φερόμαστε σε όλες σαν μεγάλη ομάδα. Η Ρώμη δεν χτίζεται από την μια μέρα στην άλλη και εμείς επειδή έχουμε στο μυαλό μας την Ρώμη λόγω του παρελθόντος, πολλές φορές αυτό κάνει τα πράγματα πιο δύσκολα, μας κάνει ανυπόμονους.
