Ο Σεμπαστιάν Αλέ χειρουργήθηκε προκειμένου να αφαιρεθεί ο όγκος που εντοπίστηκε στους όρχεις του και μιλά στην επίσημη ιστοσελίδα της UEFA για την πιο δύσκολη δοκιμασία της ζωής του, δίνοντας θάρρος σε όλους όσοι αντιμετωπίζουν κάτι παρόμοιο.
Στα μέσα του καλοκαιριού η Μπορούσια Ντόρτμουντ συγκλόνιζε με την ανακοίνωσή της πως το νέο της μεταγραφικό απόκτημα ο διεθνής επιθετικός από την Ακτή Ελεφαντοστού, Σεμπαστιάν Αλέ, διαγνώστηκε με όγκο στους όρχεις!
Όπως ανέφεραν τότε οι Βεστφαλοί ο παίκτης ένιωσε έντονη αδιαθεσία κατά την προπόνηση, με συνέπεια να προβεί σε ιατρικές εξετάσεις. Τα αποτελέσματα εξέπληξαν άπαντες, αφού εντόπισαν όγκο στους όρχεις του. Άμεσα πέρασε την πόρτα του χειρουργείου στέλνοντας παράλληλα μήνυμα αισιοδοξίας μέσα από το νοσοκομείο. Ο 28χρονος που συνεχίζει τις χημειοθεραπείες μίλησε για την περιπέτεια με την υγεία του και έστειλε ένα δυνατό μήνυμα προς όλους όσοι αντιμετωπίζουν την ίδια δοκιμασία.
Αναλυτικά όσα δήλωσε στην επίσημη ιστοσελίδα της UEFA:
«Το καλοκαίρι ξεκίνησε πολύ καλά: κερδίσαμε το πρωτάθλημα με τον Άγιαξ και μετά πήγα διακοπές. Γιόρτασα τα γενέθλιά μου, τη βάπτιση της ανιψιάς μου και πέρασα υπέροχες διακοπές. Υπήρχε και η μεταγραφή μου, περιτριγυρίστηκα από καλά vibes. Η Ντόρτμουντ επένδυσε πολλά χρήματα σε μένα, ήμουν αποφασισμένος να δείξω τι ήμουν ικανός και ανυπομονούσα να προχωρήσω. Μετά όλα σταμάτησαν μέσα σε μια νύχτα. Ξεκίνησε, απ’ ό,τι θυμάμαι, με πόνο στο στομάχι ενώ έλειπα με την ομάδα της Ακτής Ελεφαντοστού στις 31 Μαΐου.
Πήρα φάρμακα για τρεις ή τέσσερις ημέρες και εξαφανίστηκε, αλλά μετά άρχισα να νιώθω ότι είχα γρίπη αμέσως μετά, οπότε πέρασα όλο το χρόνο μου με την εθνική ομάδα νιώθοντας άρρωστος. Ένιωσα καλύτερα μόλις επέστρεψα στο σπίτι, αλλά από τότε που συνέβη για πρώτη φορά, ένιωθα μια ενόχληση λίγο κάτω από το στομάχι μου, πίσω από τους κοιλιακούς μου. Ήταν ενοχλητικό, αλλά δεν ήταν πραγματικά επώδυνο, υπέφερα κατά καιρούς από δυσπεψία και ένιωθα πρήξιμο. Βλέποντας ότι ήμουν σε διακοπές, σκέφτηκα ότι θα έφευγε, αλλά αυτό το μικρό τσίμπημα αρνήθηκε να φύγει, οπότε άρχισα να αναρωτιέμαι αν μπορεί να είναι κήλη ή κάτι τέτοιο και ζήτησα από τον οστεοπαθητικό μου να το ελέγξει.
Πήγα στο Ντόρτμουντ μερικές φορές στο μεταξύ, νομίζοντας ότι δεν θα ήταν κάτι σοβαρό, αλλά και πάλι δεν θα έφευγε. Ο οστεοπαθητικός μου είπε να πάω για υπερηχογράφημα, καθώς μπορεί να είναι κήλη ή κάτι παρόμοιο. Έπειτα συναντήθηκα με την ομάδα της Ντόρτμουντ για το προπονητικό μας camp προετοιμασίας στην Ελβετία και ζήτησα να πάω για την εξέταση. Πέντε λεπτά αργότερα, έγινε και ένιωθα κάποια πίεση πίσω από τους κοιλιακούς μου, οπότε αποφασίσαμε να πάμε για μαγνητική τομογραφία το επόμενο πρωί.
Αμέσως μετά τη μαγνητική τομογραφία, μου είπαν ότι υπήρχε ένας όγκος εκεί, αλλά δεν ξέραμε ακόμη αν ήταν καλοήθης ή κακοήθης. Πήγα στην προπόνηση, μετά όταν επέστρεψα, μου είπαν να πάω σε έναν ουρολόγο για να πάρω μια δεύτερη γνώμη. Του πήρε περίπου δέκα δευτερόλεπτα για να επιβεβαιώσει ότι επρόκειτο για όγκο. Έπιασε την τομογραφία, την τοποθέτησε στους όρχεις μου και είχαμε τελική διάγνωση.
Έπειτα, όλα έγιναν πολύ γρήγορα: έπρεπε να μάθουμε τι είδους όγκος ήταν, πόσο μεγάλος ήταν, αν οι μεταστάσεις είχαν εξαπλωθεί οπουδήποτε αλλού – που είχαν. Μετά από αυτό, έπρεπε να ξεκινήσουμε θεραπεία, να οργανώσουμε χειρουργική επέμβαση, να ενημερώσουμε τον κόσμο – υπήρχαν πολλά πράγματα που έπρεπε να σκεφτούμε τις πρώτες μέρες»
Μόλις έγινε η διάγνωση, ο Αλέ πήρε τον χρόνο του για να μάθει περισσότερα για τη νόσο και να κατανοήσει τη διαδικασία θεραπείας, τον δρόμο προς την πλήρη ανάκαμψη και την επιστροφή στο παιχνίδι.
«Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν: αυτή η θεραπεία και η αποκατάσταση θα πάρει λίγο χρόνο. Υπάρχουν επίσης πράγματα στα οποία θα πρέπει να είμαι καλός και τα οποία θα πρέπει να αντιμετωπίσω με τον σωστό τρόπο. Νομίζω ότι η διατροφή και η προπόνηση είναι πολύ σημαντικά για να παραμείνουμε υγιείς σωματικά και ψυχικά. Έκανα πλάκα με τη γυναίκα μου, της είπα ότι είναι ενοχλητικό που έπρεπε να αρρωστήσω για να γίνω ειδικός στον καρκίνο! Ξέρω τα πάντα για αυτό, σε ποιο στάδιο βρίσκεται, τα πάντα.
Φυσικά, όταν σας επηρεάζει προσωπικά, καταλήγετε να προσπαθείτε να μάθετε περισσότερες πληροφορίες στο διαδίκτυο, ξοδεύετε όλο τον χρόνο σας προσπαθώντας να μάθετε περισσότερα για αυτήν την ασθένεια, για τον καρκίνο σας. Περνάω πέντε ημέρες τη φορά στο νοσοκομείο, όπου είμαι κολλημένος 24 ώρες το 24ωρο, δεν μπορώ να σηκωθώ από το κρεβάτι ενώ η θεραπεία γίνεται με ένεση στο σώμα μου. Μετά, ξεκουράζομαι για δύο εβδομάδες. Αυτή είναι μια φάση και πρέπει να το κάνω τέσσερις φορές. Τέσσερις φάσεις χημειοθεραπείας που διαρκούν περίπου τρεις εβδομάδες η καθεμία. Μετά από αυτό, ανάλογα με το πώς εξελίσσεται ο καρκίνος μου και πώς εξαπλώνεται, μπορεί να αναγκαστώ να υποβληθώ σε χειρουργική επέμβαση.
Πολλοί άνθρωποι με ρωτούν πότε θα επιστρέψω, αλλά υπάρχουν πολλά που πρέπει να ληφθούν υπόψη, επομένως είναι δύσκολο να τους δώσω μια ευθεία απάντηση. Είμαι αρκετά τυχερός που νιώθω καλά. Είμαι σωματικά ικανός να εργαστώ, νιώθω καλά τόσο από ψυχική όσο και από σωματική άποψη, κάτι που είναι φυσικά χρήσιμο για την καταπολέμηση αυτής της ασθένειας. Έχω στο μυαλό μου ένα χρονοδιάγραμμα. Αν είμαι αρκετά τυχερός και δεν χρειάζομαι χειρουργική επέμβαση, τα πράγματα μπορούν να πάνε πολύ γρήγορα.
Τρεις εβδομάδες μετά την τελική φάση, γίνονται έλεγχοι για να διαπιστωθεί σε ποιο στάδιο βρίσκεται η μετάσταση και εάν χρειάζεστε χειρουργική επέμβαση ή όχι. Αν δεν χρειαστώ επέμβαση, με τον τρόπο που προπονούμαι, θα ήθελα να πιστεύω ότι θα είμαι σε καλή κατάσταση στο τέλος αυτών των τριών εβδομάδων»
Αυτή η περίοδος μακριά από το παιχνίδι του έδωσε επίσης χρόνο να σκεφτεί πόσο τυχερός ήταν μέχρι τώρα στη ζωή του.
«Με όλες τις εμπειρίες που είχα, και με όλους τους ανθρώπους που γνωρίζω και που είναι γύρω μου σε καθημερινή βάση, συνειδητοποιώ ότι είμαι πολύ τυχερός που έχω τη ζωή που έχω. Ένα από τα πρώτα πράγματα που είπα στον εαυτό μου ήταν: “Εντάξει, μου συνέβη. Θα κάνω τα πάντα για να είμαι καλά ψυχικά και σωματικά.” Ήμουν ένα κακομαθημένο παιδί. Δεν είχα ποτέ καμία ανησυχία. Αυτή είναι η πρώτη μεγάλη δοκιμασία που έπρεπε να αντιμετωπίσω. Κάποιοι ξεκινούν τη ζωή τους έτσι. Ήμουν τυχερός που ήρθε αργότερα στη ζωή μου, οπότε δεν μπορώ να παραπονεθώ. Υπάρχει πάντα κάποιος που είναι σε χειρότερη θέση και πρέπει να βάλουμε τα πράγματα στη σωστή τους θέση. Προσπαθώ πάντα να βγάζω τα θετικά από κάθε κατάσταση. Όλα αυτά μου έχουν συμβεί, αλλά περνάω χρόνο με τα παιδιά μου. Αυτές είναι οι στιγμές ευτυχίας και δεν μπορούν να παραβλεφθούν».
Ο Χάλερ έχει επίσης ένα μήνυμα για άλλους νεαρούς άνδρες με ανησυχίες για την υγεία τους ή με παρόμοιες εμπειρίες.
«Είμαι αρκετά τυχερός που έχω ήδη τρία παιδιά, είμαι παντρεμένος και έχω πετύχει κάποια πράγματα στο ποδόσφαιρο. Υπάρχουν άνθρωποι που βρίσκονται σε πολύ χειρότερη θέση από εμένα. Δεν έχω πολλά να αποδείξω στην ηλικία μου, αλλά αυτός ο καρκίνος επηρεάζει νέους ανθρώπους, ανθρώπους που μπορεί να μην έχουν βρει ακόμα αγάπη, που δεν έχουν παιδιά, που προσπαθούν να καταλάβουν ποιοι είναι μιλώντας ψυχικά και σωματικά, που χτίζουν μια ζωή για τον εαυτό τους. Μπορεί να επηρεάσει την αυτοπεποίθησή τους και, φυσικά, να βλάψει τη σεξουαλική τους ζωή.
Έπρεπε να εγκαταλείψουμε ένα κομμάτι του εαυτού μας, της αρρενωπότητάς μας και αυτό δεν είναι ποτέ εύκολο να το χειριστούμε. Αλλά πρέπει να βάλεις τα πράγματα σε μια προοπτική και να υπενθυμίσεις στον εαυτό σου ότι κατάφερες να περάσεις μια πολύ δύσκολη περίοδο και αυτό είναι κάτι για το οποίο πρέπει να είσαι περήφανος. Πρέπει να είστε περήφανοι για αυτή τη ουλή στο σώμα σας και να πείτε στον εαυτό σας ότι δεν θα μπορούσατε να κάνετε τίποτα για να το αποτρέψετε από το να συμβεί σε εσάς.
Είναι μια πρόκληση, μια τεράστια πρόκληση και το γεγονός ότι μπόρεσες να την ξεπεράσεις σημαίνει ότι είσαι πολεμιστής, είσαι δυνατός. Αυτό το μικρό κομμάτι σάρκας, που λείπει από το σώμα σου, δεν πρέπει να καταστρέψει την αυτοπεποίθησή σου, αντίθετα δείχνει πόσο πιο δυνατός και μεγαλύτερος είσαι ως άνθρωπος. Μην φοβάστε, μην ντρέπεστε ή κάτι τέτοιο. Εξεταστείτε, κάντε μια εξέταση αίματος και επισκεφτείτε έναν γιατρό όταν κάτι δεν πάει καλά γιατί με τον καρκίνο –δεν το βλέπετε να έρχεται– μπορεί να είναι ασυμπτωματικό και ίσως τα λίγα συμπτώματα να είναι πολύ ήπια. Δεν αισθανόμαστε άσχημα, αλλά πιστεύουμε ότι υπάρχει κάτι διαφορετικό και πρέπει να μιλήσετε για αυτό και να ελέγχεστε από επαγγελματίες».
