O Γιόχαν Μπεναλουάν, σε συνέντευξή του στο ηλεκτρονικό περιοδικό Aris Inside, το οποίο βγαίνει σύντομα στον… αέρα, μίλησε για την καριέρα του σε Γαλλία, Ιταλία και Αγγλία.
Η Σεντ Ετιέν ήταν αυτή που του άνοιξε την πόρτα για να ακολουθήσει μια σημαντική καριέρα σε Ιταλία και Αγγλία όπου είχε την τύχη και το προνόμιο να ζήσει την κατάκτηση του πρωταθλήματος με την Λέστερ και να αγωνιστεί στο Τσάμπιονς Λιγκ. Αυτή την αύρα του πρωταθλητισμού θέλει να φέρει στον Άρη στον οποίο βλέπει το ιδανικό περιβάλλον για να χτιστεί κάτι ανάλογο.
Τα πρώτα χρόνια στην Γαλλία πρέπει να ήταν καλά για σένα. Είχες γεμάτες χρονιές, έπαιξες στην Ευρώπη.
Ήμουν νέος, δίχως εμπειρίες και μου δόθηκε η ευκαιρία να αγωνιστώ στην Ligue 1 και στην Ευρώπη δίπλα σε σπουδαίους παίκτες όπως ο Ταυλαρίδης που είχε έρθει από την Άρσεναλ και ήταν πρότυπο επαγγελματία. Υπήρξε πολύ σημαντικός για μένα, με συμβούλευε και μου είπε τα καλύτερα πριν έρθω στον Άρη.
Ακολούθησε η Ιταλία. Τσεζένα, Πάρμα, Αταλάντα. Ήταν τα καλύτερα χρόνια αυτά στο Καμπιονάτο;
Οι πρώτοι μήνες ήταν δύσκολοι και λόγω γλώσσας. Όταν έφυγα από την Σεντ Ετιέν ήταν να υπογράψω στη Γιουβέντους. Τρεις μέρες πριν τη λήξη της μεταγραφικής περιόδου υπέγραψα προσύμφωνο αλλά στα ιατρικά τεστ θεώρησαν ότι είχα πρόβλημα στις μετρήσεις της φυσικής κατάστασης και ακύρωσαν τη συμφωνία. Είχα απορρίψει για να πάω εκεί Σεβίλη, Σέλτικ, Νιούκασλ. Ήταν ένα σοκ για μένα. Είχα δυο επιλογές. Ή να επιστρέψω στη Γαλλία ή να μείνω στην Ιταλία. Η μόνη ομάδα που ενδιαφέρθηκε ήταν η Τσεζένα που αν και μικρή ομάδα μου έδωσε το ίδιο συμβόλαιο που θα είχα στη Γιουβέντους. Δεν ήταν αυτός ο στόχος μου. Υπέγραψα βέβαια γιατί καμιά φορά πέφτεις αλλά πρέπει γρήγορα να σηκώνεσαι.
Επόμενο μεγάλο κεφάλαιο η Λέστερ, την τρελή μάλιστα χρονιά του πρωταθλήματος. Πως το έζησες;
Στη ζωή πρέπει να παίρνεις το ρίσκο όταν εμφανίζεται γιατί μπορεί να το μετανιώσεις. Το εύκολο θα ήταν να μείνω στην Ιταλία. Πήγα στη Λέστερ και δεν το μετάνιωσα. Όταν ξεκίνησε η σεζόν και κερδίσαμε τα πρώτα παιχνίδια είπαμε οκ θα φτάσουμε πιο γρήγορα στο στόχο της παραμονής. Παιχνίδι με παιχνίδι όμως καταλάβαμε ότι μπορούσαμε να φτάσουμε πιο ψηλά. Όταν μπαίναμε στο γήπεδο νιώθαμε από κάποια στιγμή ότι θα τους κερδίσουμε όλους. Είχαμε βέβαια πολύ καλή ομάδα αλλά εκείνη η χρονιά ήταν η απόδειξη ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο αν πιστεύεις στο πλάνο και δουλεύεις. Το ίδιο πιστεύω και για τον Άρη, όπου υπάρχει ένα μεγάλο πρότζεκτ. Αν το βάλουμε καλά στο μυαλό μας, γιατί υπάρχει η βάση, μπορούμε κάθε χρόνο να πετυχαίνουμε και κάτι παραπάνω.
